වර්තමානය උදෙසා අතීතය පාවා දීම

පාඩම් කරන්න හිතෙන්නෙම නෑ.විභාගෙ අත ළඟ.පුදුම කරුමයක් මේක.මෙච්චර දවස් රිපීට් නොවී ගොඩ ගිය එක මේ පාරනං හරියන්නැහැ.දෙය්යො ගොඩ දාද්දි දිගටම ගොඩ දාගෙන ගිහිල්ලා කෙළවද්දිත් දිගටම කෙළවනවා.එයා ඔය අපේ මිනිස්සු වගේ නෙමෙයි.එක හැන්දක් අතට ගත්තම එපා වෙලා අප්පිරිය වෙලා යනකං බෙදනවා ඒකෙන්ම.

මේ පාඩම් කරන්න නොහිතෙන්නෙනං කරුමෙකටමයි කියලයි මටනං හිතෙන්නෙ.මම කරුමෙ විස්වාස කරන්නැහැ තමයි.ඒත් මේ වෙලාවෙ මට විකල්ප මතවාදයක් නැහැ මෙතනට ආදේශ කරන්ඩ.මම අසරණයි.මම බෝධිසත්ව චරිතෙ රඟපෑවට පළ දෙනවනං දෙන්ඩ ඕනෙ තරං කරපු දහපදුරා වැඩ තියෙනවා.ඇත්තමයි මේ කියන්නෙ.ඇත්ත කියන්ඩයි බිම ඉඳගන්ඩයි බය කොල්ලෙක් නෙමෙයි මම.

මම අද ටියුට් එකකුත් අතේ තියාගෙන ඔහේ කල්පනා කර කර ඉන්නකොට මගේ මතක ගංගාව කැළඹිලා පතුලෙ තිබිච්ච දිය සෙවල බැඳිච්ච මේ සිදුවීම මගෙ මතකෙට ආවා.කෙනෙක්ට කියන්ඩ පුළුවං මේක පවක්ය කියලා.තව කෙනෙක්ට කියන්ඩ පුළුවං හොඳ වැඩේ කියලා.මටනං ඇත්තටම මේ ගැන තියෙන්නෙ උදාසීන ආකල්පයක් තමා.

අපේ ගෙවල් ළඟ ගෙදරක හිටියා කෙල්ලෙක්.නෑ නෑ ඔයාලා හිතනවට වඩා වෙනස් කතාවක්.


මට වඩා සෑහෙන්න වයසයි.ඒ කාලෙදි වයස 25ක් විතර වෙන්නැති.මම එතකොට පොඩි එකා.මට වයස පහළවක් විතර.මට හිටිය මිත්‍රයෙක් අපි එයාට දැනට කියමු 'කසුන්' කියලා.කසුන් මට වඩා අවුරුද්දයි වැඩිමල්.මේ මිත්‍රයා මාව තමයි උගේ හැම ගමනක් බිමනක්ම එක්කං ගියේ.


ඌ ඒ කාලෙ එක එක කෙල්ලො පස්සෙ ගියා.ඉතිං ඔය කෙල්ලො පස්සෙ යද්දි තනියට එකෙක් එක්ක යන සිරිතක් තියනවනෙ.මොකද යද්දි කොච්චර දුර යන්න වෙයිද දන්නැහැ.මොකෝ යන්නෙ කෙල්ලො පස්සෙනෙ.උන්ට බැහැ එක තැනකට වෙලා ඉන්න.වෙලාවට එන්න.ඉතිං පැය ගණන් බලං ඉන්න උනාම කතා කර කර ඉන්න පාළු කපන්න තමයි මේ සගයා එක්කං යන්නෙ.

මෙහෙම එක්ක යන සගයෙක් සතු ලක්ෂණ ටිකක් තියෙනවා.පළවෙනි දේ තමයි මිත්‍රයාගේ රහස් රැකිය හැකි වීම.අනික තමයි බර අඩු වීම.මොකද කෙල්ල පස්සෙං යන එකාගෙ ෆුට් සයිකලේ තමයි දෙන්න දාල යන්නෙ.එතකොට හති නැතුව ගොඩක් දුර ගෙනියන්න පුළුවං එකෙක් වෙන්න ඕනෙ.අනිත් එක තමා පෙනුම චාටර් වීම.නැත්තං කෑල්ල සගයාට වැටීමේ සම්භාවිතාවක් තියෙනවනෙ.ඉතිහාසය හාරාවුස්සල බැළුවොත් එහෙම වෙච්චත් හොයාගන්ඩ ඔයාලට පුළුවං වේවි.කොහොම හරි ඔය කියන ලක්ෂණ ඔක්කොම මට තිබ්බ නිසා මම මුගේ සගයා උනා.

දැං ආයෙත් අර කෙල්ල ගැන කියන්නංකො.එයාට අපි දැනට කියමු 'ආශා' කියලා.ආශා බැඳලා නෑ.හැබැයි මිනිස්සු ගොඩක් හිටියා.ඔව් එයා කළේ ලෝකෙ පරණම වෘත්තිය ගෙදර ඉඳං.ඒකිගෙ ගෙදර අයත් මේ ගැන දැනං හිටියට සල්ලි නිසා මොකුත් කිව්වෙ නෑ.අපිට වඩා වැඩිමල් කොල්ලෝ ඒකිගෙ ගෙදෙට්ට කොල්ලෙක් ආවම ජනේලෙං හොරෙන් බලනවා.බලලා රස කරල කියනවා.අපිත් කෙළ බේරි බේරි අහං ඉන්නවා.අපි පොඩි නිසා චාන්ස් එක හම්බුන්නෑ බලන්න.

මේ ඉරිසියාව වෙන්න ඕනෙ මටයි මගෙ මිත්‍රයටයි තිබුණෙ.

පාවිච්චිය වැඩි කමට දුනු බැහැලද කොහෙද ආදායම අඩු වෙලා වෙන්නැති මේ කෙල්ලගෙ ගෙදර විකුණන්න දාලා තිබ්බා.අපි දැනගත්තෙ ගෙදර ඉස්සරහ ගහල තිබ්බ 'ගේ විකිණීමට තිබේ' කියන දැන්වීමෙං.මටයි කසුන්ටයි ආවා අර ඉවසන්ඩ බැරි අමරුව.අර අපි ඉඳගන්ඩ පාවිච්චි කරන හරියෙ හැදෙන්නෙ.ඉතිං අපි රෑ වෙලා ගිහිං බෝඩ් එකේ 'ගේ' කියන කෑල්ල උඩින් 'ඇඟ' කියල ලියපු කොලයක් අලවලා ආවා.එච්චරයි.

පහුවදා එක ගිණි විජ්ජුම්බරයයි.අරුන්ගෙ ගෙදර හෙණ වළියක්.නෑයොයි ගෙදර උනුයි ඔක්කොම එකතු වෙලා අරකිට බැණලා ගෙදරිං එළෙව්වා.ගෙදර උන්ටයි නෑයින්ටයි ඔක්කොටම වැඩේ වැරැද්ද පෙනුනෙ අනිත් මිනිස්සුත් දන්නව කියල දැනගත්තට පස්සෙ තමයි.කොහොම හරි අපි හින්දා ඒ කෙල්ල ගෙදරිං ගියා.ගමේ ලොකු කොල්ලන්ට ෆ්‍රී හම්බවෙච්ච ෆන් එකත් නැතුව ගියා.

ඔය දෙවෙනියට කිව්ව එක තමයි අපෙ අතිං උනු පාපෙ.අනේ දෙයියනේ පාපොච්චාරණයක් කළා.දැං ඉතිං සමාව දීල මට පාඩම් කරන්ඩ හිතවන්ඩ හොඳේ.කියවන ඇත්තොත් එහෙමම ප්‍රර්ථනා කරන්ඩ.බොහොම පිං!