27 November 2011

තට්ටෙ




මම සාමාන්‍යයෙං කොණ්ඩෙ කපන්නෙ මාස හතරකට පහකට සැරයයි.එක පාර කොට වෙන්ඩ කපා ගත්තම ආයේ කන් දෙක වැහෙනකං සෑහෙන කාලයක් ඉන්න පුළුවං.මේ පාරත් සෑහෙන දිගට කොණ්ඩේ වැවුනාට පස්සෙ අද ඔන්න කපන්න තීරණය කළා.ඒත් මේ පාර ටිකක් කොණ්ඩෙ ඉතුරු කරලා මොකක් හරි ඉස්ටැයිල් එකක් කරන්ඩ තමයි හිතාගෙන හිටියෙ.මොකද මගේ කැරලි කැරලි තියෙන බූසි කොණ්ඩෙට මගේ ප්‍රේමවන්ති ගොඩාක් කැමති හින්දා වගේම ලොවට හොරෙං නළල දෙපැත්තෙං කොණ්ඩෙ ගිහිං තට්ටෙ මතුවෙන එකත් වහගන්න මට ඕනෙ කරලා තිබ්බෙ.

19 November 2011

එලාර්ම් එක සහ මම





රෑ වෙනකං ඇහැරගෙන අල බාන එක (පාඩම් කරන එක ) අපිට පුරුදු නෑ තමයි.ඒත් ෆිල්ම් එකක් බලන්න, නවල් එකක් කියවන්න, මලක් කඩන්න, බ්ලොග් කියවන්න වගේ වැදගත් වැඩවලට පුරුදු වෙලා හින්දා නිදා ගන්නකොට කොහොමත් මධ්‍යම රාත්‍රියට ආසන්න වෙනවාම තමයි.අනිත් එක බෝඩිං ජීවිතේ තියෙන එක අවුලක් තමා අනිත් එකෙක් ඇහැරිලා ඉන්නවානං අනිත් උන්ට නිදහසේ නිදාගන්න අමාරු එක.මොකද ඇහැරිලා ඉන්න එකා සැරින් සැරේ කාමරේට එනවා.ලයිට් එක දානවා.මල් කඩන ගමං හෙන සද්දෙට හිනා වෙනවා.ඌටනං මොකද ඇස්වලිං නිදිමත බේරි බේරි ගිහිං ඇඳට වැටෙන එකාටනෙ නිදිමත තියෙන්නෙ.

අනිත් එක ඇඳං කියලත් සනීපෙට තියෙනවා කියලයැ.ඇඳේ තිබිය යුතු ඇඳ පොලු ගාණෙන් තුනෙං එකක් විතරයි තියෙන්නෙ.මෙට්ටෙත් කල්පයක් තිස්සෙ පාවිච්චි කරලා සියළුම භූ විෂමතා ලක්ෂණ දකින්න පුළුවං.කොට්ටවලිං එන පුළුටු ගඳ අමතක කරලා ලෑල්ලක් වෙලා තියෙන කොට්ටෙ මෙලෙක් තැනක් හොයාගෙන මෙට්ටෙ තියෙන උස් තැං මඟ ඇරලා ස්ථායී පහත් බිම් දිගේ ශරීරය දිග ඇරගෙන නිදාගන්න කොටම කණ ගාවිං ඔන්න 'රූං' ගාගෙන යනවා කාළකණ්ණි මදුරුවෙක්.

මදුරුවා කියන්නෙ හරි ආදරේ හිතෙන සතෙක්.මදුරු දැලේ අපිට පේන ඉරිච්ච තැං ඔක්කොම අඹරලා කටු ගහලා තිබ්බත් මදුරුවා කොහෙං හරි හිලක් හොයාගන්නවා රිංගන්න.ඊට පස්සෙ මේ ප්‍රඥාවන්ත සත්වයා බොහොම නිහඬව ඉන්නවා අපි මදුරු දැල වටෙන්ම මෙට්ටෙට යටකරලා ල‍යිට් එකත් නිමලා හොඳට පොරවාගෙන නිදා ගන්නකං.ඔන්න ඊට පස්සෙ පටං ගන්නවා ශබ්ද විකාශනේ වගේ කන ගාවිං රූං ගාගෙන යන්න.ඒ වෙලාවට එන ආවේගය මාර ආතල්.ඕනෙනං මදුරුවා මරාගෙන මැරෙන්න උනත් පුළුවං.ඉතිං මදුරුවා මවපු එකාටයි බීටීඅයි ගෙනල්ලා නොගහ ඉන්න ආණ්ඩුවටයි ඔක්කොගෙම පරම්පරාවල අග මුල දක්වාම සාප කරගෙන නැගිටලා ආයෙ ලයිට් එක දාලා පටං ගන්න ඕනෙ මදුරුවා සොයා මරා දැමීමේ සංග්‍රාමය.

ඔන්න ඉතිං යාංතං නින්ද ගිහිං පාන්දර කිට්ටුවෙනකොට වහින්න ගන්නවා (මේ දවස්වලනං නෑ ).කාමරේ දොර ඇරලා.වැහිවතුර හෝ ගාලා එනවා කාමරේට.කීප දවසක්ම බෝඩිමට ගංවතුර දැම්මා.කාටවත් කිව්වට විශ්වාස කරන්නෙත් නෑ.මොකද අපේ බෝඩිම තියෙන්නෙ දෙවෙනි තට්ටුවෙනෙ.ඉතිං ආයේ අහසට සහ දෙයියන්ට සාප කරගෙන නැගිටලා දොර වහලා ආපහු එනකොට මතක් වෙනවා 'හුටා රෙදි එළියෙ නේද?' කියලා.ඔන්න ආයේ දොර අරිනවා.තියෙන ඔක්කොම රෙදි ටික ගන්නවා ඇතුළට.නැත්තං පහුවදාට සිවිල් පිට තමයි ෆැකල්ටි යන්න වෙන්නෙ.

ආපහු එනවා ඇඳට.වෙලාව කොහොමත් තුන විතර තමයි ඒ වෙනකොට.ආයෙ නිදාගන්න හදනකොට ඔන්න ළඟ ඇඳේ ඉන්න එකා ගොරවනවා මහ හයියෙං.වැස්සෙ සද්දෙත් පරද්දගෙන එනවා සද්දෙ.හරියට මොරටුවෙ ඉන්නවා වගේ.ඉතිං එහෙමම අත දික් කරලා හොල්ලනවා උගේ ඇඳ.ඔන්න ඒ පාර ඌ පටං ගන්නවා හීනෙං කියවන්න.'නෑ නෑ ඔය ෆොන්ට් එක හරියන්නැහැ.වෙන එකක් දාමු.' ඌ දවල් කරපු වැඩක් තාම හීනෙං කරගෙන යනවා.

යාංතං ආයෙත් හිත හදාගෙන නිදාගන්න කොටම එකෙක්ගෙ එලාර්ම් එක වදිනවා.'ඕක ඕෆ් කරපං බූරුවෝ' හිතිං කොච්චර කිව්වත් වැඩක් නෑ.ඌට ඇහැරෙන්නෙම නෑ.උගෙ කන ගාව තියෙන එලාර්ම් එකට ඇහැරෙන්නෙ මම.

'යකෝ  @#%$*&$# තොගේ එලාර්ම් එක වදිනවා.නැගිටපං  #$@%%$*@. "

 ඔන්න එතකොට ඌ ඇහැරෙනවා.ඇහැරිලා එලාර්ම් එක ඕෆ් කරලා අනිත් පැත්ත හැරිලා නිදා ගන්නවා.යකෝ නැගිටින්නෙත් නැත්තං මොන ඉලව්වකටද එලාර්ම් එක තියන්නෙ.වල් මූසලයා මගෙ නින්ද කෑවා.බඩම පලයං උඹට.ඔන්න ඔහොම යහපත් චේතනාවෙං මිත්‍රයාට හිතිං සුභාශිංසන පිරිනමද්දි ඔන්න ඔළුව උඩ ඇඳේ ඉන්න එකාගේ එලාර්ම් එක වදින්න ගන්නවා.ඌ නං කවදාවත් උගේ එලාර්ම් එකට ඇහැරෙන එකෙක් නෙමෙයි.මොකද එලාර්ම් එක විනාඩියක්ම වැදිලා නිකංම නවතිනවා.ඊට පස්සෙ විනාඩි පහකිං ආයෙ වදිනවා.ඔහොම තුන් පාරක් විතර සිද්ද වෙනකොට මම කෑ ගහලා ඌවත් ඇහැරවනවා.

ඉතිං දැං ආයෙ නිදා ගන්න වෙලාවක් නැති නිසා මම නැගිටලා බාත්රූම් යනවා.ඔන්න ඕක තමයි එලාර්ම් එකේ කතාව.මේක ෆැකල්ටියේ ගිහිං කිව්වම දැනගත්තා මේක හැම බෝඩිමටම පොදු කතාවක් කියලා.මම වගේ අසරණයො සහ අරුං වගේ මූසලයො සමානව සියලු බෝඩිම් අතරේ බෙදිලා ගිහිල්ලා.ඉතිං සුහද ස්ථාන මාරුවක් කරගන්න තියෙනවනං හොඳයි.ඒ කියන්නෙ එලාර්ම් එක තියන ඒත් ඒකට නැගිටින්නෙ නැති උං එක බෝඩිමකට දාලා අනිත් උං වෙන බෝඩිමකට සෙට් වෙන එක.ඒත් ඒකෙත් ප්‍රායෝගික ප්‍රශ්න රැසයි.

මේකට හොඳම විසඳුම දුනනේ මගේ මිත්‍රයෙක්.

"මචං උඹ එලාර්ම් එක තියනවනං ඕක වයිබ්‍රේට් වෙන්න දාලා ගහ ගනිං පු*. එතකොට උඹ විතරනේ ඇහැරෙන්නෙ.අනික සද්දෙ වගේ නෙමෙයි හොඳට දැනෙයි."

හොඳ යෝජනාවක්.ඉදිරියේදී මේක දීප ව්‍යාප්ත වැඩපිළිවෙලක් ලෙස ක්‍රියාත්මක කරන්ඩයි ඉන්නෙ.

මීට,
එලාර්ම් නොතියන හා තිබ්බොත් ඒකට නැගිටින්නංගේ සංගමය. (එ.නො.ති.ඒ.නැ.ස )

15 November 2011

කණ්ණාඩිය


මේක කවියක්නං නෙමෙයි.මේක මට හිතිච්ච හිතුවිල්ලක්.මට මේ වගේ ඉලව් හිතෙනවා.පස්සෙ දිගටම ඒක ගැන හිතලා හිතලා ඔලුව විකාර වෙනවා.නිකමට මේක මම කියනවට තනියම ඉන්න ගමං හිතලා බලන්ඩ වෙන්ඩ පුලුවන් නේද කියලා.

මම මම ද?
එතකොට
කවුද කණ්ණාඩිය ඇතුලෙ ඉන්නෙ?
ඌ ඇත්ත එකා
මම ප්‍රතිබිම්බය
බැරිද එහෙම වෙන්න?
කොච්චර ට්‍රයි කළත්
බෑ මට කණ්ණාඩිය ඇතුලට යන්න
ඇතුලෙ එකා ඇවිත්
හැප්පෙනවා
මගෙ ඇඟේ




13 November 2011

වාසනාවට ඇත්ත කතාවක්........



මේක මගේ පුද්ගලික කතාවක්.ටිකක් දිගයි තමයි.කියවන්න කම්මැලිනං බණින්න එපා.මේක දාන්නෙ මේක මට වැදගත් හින්දා.

ඒ දවස්වල අපේ ඉස්කෝලෙ විතරක් ඇරුනෙ 1.45ට.අනිත් ඉස්කෝල ඇරෙන්නෙ 2ට.මුල කාලේ මමත් පුරුදු වෙලා හිටියෙ 2.20 කෝච්චියේ කට්ටියත් එක්ක සෙට්වෙලා සින්දු කියාගෙන, කෙල්ලො බලාගෙන, ලයින් එකක් දාගෙන ගෙදර එන්න.ඇත්තම කියනවනං මරදානෙ ඉඳං ගම්පහට එනකං හැම ඉස්ටේශන් එකකම වගේ මම ට්‍රයි කරපු කෙල්ලෙක් හිටියා.කරුමෙට සහ මගේ ප්‍රාංශු දේහයට පින්සිද්ද වෙන්න(දන්නෝ දනිති ) ඒ එකක්වත් සෙට් උනේ නෑ.නිකං බොරුවට පෙට්‍රල් පුච්චගත්තා විතරයි.

08 November 2011

දැනුම එපා ද?




මේක මේ ටිකක් දවසකට කළිං සිද්ද උන වැඩක්.වැඩ හින්දා ලියන්න ඕනෙ කම තිබ්බත් ලියන්න වෙලාවක් හම්බ උනේ නෑ.

අපි ඉතිං වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයො කිව්වත අපිනෙ දන්නෙ අපේ දැනුම ගැන.අපේ ගෙවල් ළඟ කට්ටිය හිතං ඉන්නෙ ඉතිං මූ තරං පොරක් තව නෑ කියන ගාණට.ඔය එක එක ජාතියෙ ලෙඩ ජාති ගැන කියාගෙන එන අයට මම ඕක ගැන දන්නෑ කියලා කෙළිං කියන්න මමත් කැමති නෑ.මොකද ඊට පස්සෙ කියන්නෙ "අපෝ ඌ වෛද්‍ය විද්‍යාලෙ කියලා බොරුද කොහෙද බොලව් කියන්නෙ.ඌ මොකුත් දන්නෙ නෑ." කියලනෙ.

04 November 2011

විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යාවන් පිළිබඳ සාර්වත්‍ර නියමය




අම්මෝ සෑහෙන කාලෙකිං බ්ලොග බලන්න ආවෙ.රිපීට් එකයි අපේ හැදියාව බලන බිහේවියරල් සයන්ස් එග්සෑම් එකයි ඔක්කොම අද තමයි ඉවර උනේ.කෙළ උනාවත්ද මන්දා ප්‍රථිපල ආ කල අඬා වැටෙනු හැර දැන් පල නෑ මුරගා බැණලා.

ඒක ගැන නෙමෙයිනෙ කියන්ඩ හැදුවෙ.මම හැදුවා න්‍යායක් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යාවො ගැන.සමහර විට විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යාවන් පිළිබඳ දිනුක ජයකොඩි න්‍යාය විදිහට මේක ඉතිහාස ගතවෙන්නත් බැරි නෑ.

ඇත්තටම මේ න්‍යාය ගොඩ නගන්න හේතු උනේ අපේ සමාජය මා තුල ඇති කරලා තිබ්බ වැරදි ආකල්පයක් මට අවබෝධ උනාට පස්සෙ.අපිට පොඩි කාලෙ ඉඳලම කියන්නෙ දැම්ම මේ ඉගෙනගන්න කාලෙ ඔය පෙම් හුටපට පටලව ගන්නැතුව හොඳට ඉගෙන ගනිල්ලා.කැම්පස් ගියාම ඕනෙ තරං හැඩ කෙල්ලො ඉන්නවා.උඹලට ලව් කරන්ඩ එපා කියන්ඩ කවුරුවකුත් නෑ.ඕනෙ මඟුලක් නටාගත්තැකි එතකොට කියලා.

අනේ අපිත් ඉතිං(අපි කිව්වට මම අයිති නෑ.මේ කියන්නෙ බහුතර විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයො ගැන.) කෙල්ලෙක් දිහා තියා වැලක තියෙන චීත්තයක් දිහාවත් නොබලා පොතපත කෙරේ බැඳුනු සිතින් අනාගත අනඟ රැඟුම් හිතේ මව මවා ඉගෙන ගන්නවා.ඉතිං ඔන්න නේක දුක් කම්කටොළු රැසක් අත්විඳලා එනවා විශ්වවිද්‍යාලෙට.අනේ අර අපිට මවලා පෙන්නපු 'සිසිවන උවන ඉඟසුඟ ගත හැක මිටින, නිසි පුළුලුකුල රියසක යුරු තිසර තන' කියන්ඩ පුළුවං එකෙක්වත් නෑ බේතකටවත් හොයාගන්ඩ.හරියට සුනාමියට පස්සෙ තංගල්ලෙ වෙරළ වගේ.කණාටු පොල් ගස් කීපෙකුයි ගහං යන්ඩ බැරුව ඉතුරු උන තඩි කලු ගල් කීපෙකුයි විතරයි.

ඉතිං මම උසස් පෙළ පන්ති කීපයකට කුඩා උ\පෙ ශිෂ්‍යයෙක් වගේ වෙස් වලාගෙන ගියා මොකක්ද මේකට හේතුව හොයන්න.පන්තිවල ශිෂ්‍යයන්ගෙන්, ගුරුවරුන්ගෙන් විතරක් නෙමෙයි කාඩ් මාක් කරන ටික්කා අයියලගෙනුත් මම තොරතුරු එකතු කළා හොර රහසේ අවුරුදු දෙකක්ම.

මේ තොරතුරු ඉතාමත් සූක්ෂමව අධ්‍යයනය කරලා තමයි මගේ න්‍යාය මම ගොඩ නැගුවෙ.ඇත්තටම වෙන්නෙ මෙන්න මේකයි, ටියුෂන් පන්තිවල ඕනෙ තරං ලස්සන කෙල්ලො ඉන්නවා.උං පන්ති එන්න පටං අරං ටික දවසක් යද්දිම උංගෙ පස්සෙං කොල්ලො එන්න පටං ගන්නවා.ඉතිං මේ අසරණ කෙල්ලො උං එක්ක යාළු වෙනවා.ඔන්න ඕක තමයි උංගෙ ජීවිතවල හැරවුම් ලක්ෂ්‍යය.ඉතිං ටික දවසක් අයියා එක්ක බස් හෝල්ට් එකේ එහෙම හුරතල් වෙලා පන්ති නොගිහිං බයිස්කෝප් බලන්නයි පාක් එකේ රස්තියාදුවෙන්නයි පුරුදු වෙනවා.අනේ ඉතිං මුං අර කොල්ලන්ට පින්සිද්දවෙන්න විභාගය ඇන ගන්නවා.

අර අනිත් අනිත් පොල් පිති සහ කොස් ගෙඩිවගේ සුන්දර කෙල්ලො පස්සෙ කොල්ලො එන්නෙ නැති හින්දා උංට වෙන කරන්ඩ වැඩක් නැතුව යනවා.උං දිගටම ඉස්කෝලෙ යනවා, පන්ති යනවා.නිවාඩු දවස්වලට ගෙදර මිනිස්සුන්ට බොරු කියලා කොහේ කියලා යන්ඩද? ඉතිං දවසම ගෙදරට වෙලා පාඩං කරනවා.අනේ ඉතිං අර උ\පෙ වගේ විභාගෙකිං මුංව නවත්තන්ඩ බෑ.

නායක්ත්ව පුහුණුවත් අරං ගිණිකාෂ්ඨක අවුවෙ ඉඳලා තවත් දැකුම් කලු වෙලා මුං කැම්පස් එනවා.

ඉතිං කැම්පස් ඇවිත් කෙල්ලෙක් සෙට් කරං ජීවිතේ විඳින්න හිතං හිටපු එකාට කාලි මාතාවගේම සරණයි!

රූපලාවන්‍ය නිශ්පාදකයන්ගේ ප්‍රධාන ඉලක්කයක් බවට විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යාවන් පත්වී ඇති බවට සමීක්ෂණ ගණනාවකින් ඔප්පු වී ඇත.සුදු වීමට, ලප සහ කැළැල් ඉවත් කිරීමට, කෘශ වීමට සහ පෘෂ්ඨිමත් වීමට, කොණ්ඩය වැඩීමට ආදී එකී නොකී උවමනාවන් සඳහා ඇති පෙති, ආලේපන, කුඩු, ගුලි, කල්ක, අරිෂ්ඨ, නස්න, චූර්ණ, හෝමියෝපති, කටු චිකිත්සාව, වෑල්ඩිං කිරීම, පැච් දැමීම, අණ්ඩ දැමීම ආදී ඕනෑම ක්‍රමයක් අනුගමනය කිරීමට ඔවුන් පෙළඹෙන බවද, මෙය පුරුද්දකට ගිය පසු කවදා හෝ කරගහන කොල්ලාට මේ සඳහා වියදම් දැරීමට සිදුවන බවද, ඒ සඳහා අමතර රැකියාවක් කිරීමට උවද සිදුවිය හැකිබවද අනතුරු හැඟවීමක් ලෙස පළ කිරීමට කැමැත්තෙමි.

විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යාවක් හා හාද වූ තරුණයෙකුගේ අනාගතයේ සන්ධ්‍යාවක් මෙවැනි විය හැක.

"දයාබර අම්මේ තාත්තේ මම වෛද්‍යවරයෙක්, මගේ බිරිඳගේ රූපලාවන්‍ය වියදම් පියවගන්න මම හම්බකරන සුළු මුදලෙන් බෑ. ඒ නිසා තමයි මම මේ කෝච්චි පෙට්ටියට ගොඩ වෙලා සින්දු කියලා තවත් කීයක් හරි හොයාගන්න බලන්නෙ.අතේ මිටේ තියෙනවානං කීයක් හරි මේ අසරණ සැමියාට දෙන්න.................."

විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යාවෝ කමත්වා !