දැනුම එපා ද?

මේක මේ ටිකක් දවසකට කළිං සිද්ද උන වැඩක්.වැඩ හින්දා ලියන්න ඕනෙ කම තිබ්බත් ලියන්න වෙලාවක් හම්බ උනේ නෑ.

අපි ඉතිං වෛද්‍ය ශිෂ්‍යයො කිව්වත අපිනෙ දන්නෙ අපේ දැනුම ගැන.අපේ ගෙවල් ළඟ කට්ටිය හිතං ඉන්නෙ ඉතිං මූ තරං පොරක් තව නෑ කියන ගාණට.ඔය එක එක ජාතියෙ ලෙඩ ජාති ගැන කියාගෙන එන අයට මම ඕක ගැන දන්නෑ කියලා කෙළිං කියන්න මමත් කැමති නෑ.මොකද ඊට පස්සෙ කියන්නෙ "අපෝ ඌ වෛද්‍ය විද්‍යාලෙ කියලා බොරුද කොහෙද බොලව් කියන්නෙ.ඌ මොකුත් දන්නෙ නෑ." කියලනෙ.


ඉතිං දැංම ඉඳං මගේ අනාගත කස්ටමර්ස් ලා නැතිකරගන්නෙ මොකටද කියලා හිතලා මමත් හොඳට විස්තරේ අහං ඉඳලා මම දන්න මොනවා හරි කියලා දොස්තර කෙනෙක් ගාවට ගිහිං වැඩි විස්තර අහගන්න කියලා පිටත් කරවනවා.මොකෝ ඉතිං හරියට විස්තරයක් කියන්නෙත් නැතුව, වැඩිය මොකුත් දන්නෙත් නැති මගෙං අහනවා ඩයග්නොසිස්.මේක අවුරුදු පහක ඩිග්‍රියක් දෙයියනේ අවුරුදු පහක් උගන්නන්නෙ අවුරුදු පහක් ම උගන්නන්න දේවල් තියෙන හින්දනෙ.අපේ මිනිස්සු හිතන්නෙ හරි දැං ඌ ඔක්කොම දන්නවා කියලා.

ඉතිං කතාව මේකයි.අපේ ගෙවල් ළඟ ඇන්ටි කෙනෙක් අපේ අම්මට කියලා එයාගෙ පුතා රෑට ඇඳේ චූ දානවා කියලා.කොල්ල ලබන අවුරුද්දෙ සා\පෙ කරන්ඩ ඉන්න එකෙක්.එච්චර වයසක එකෙක් ඇඳේ චූ දාන එක ප්‍රශ්නයක් නේන්නං.ඉතිං ඕක අපේ අම්මට කියලා තියෙන්නෙ මට කියන්ඩ කියලා.ඉතිං හත් ඉළව්වේ අසරණ මම මක්කරන්ඩද?. කොල්ලට රෑට පැම්පස් එකක් අන්දවන්න කියන්වා ඇරෙන්න.ඒත් මමත් අත ඇරියෙ නෑ වැඩේ.මෙතුවක් කාලයක් ලබාපු වෛද්‍ය විද්‍යා දැනුම සහ සායනික පුහුණුව අතැඹුලක් සේ දත් එකෙක් වගේ මම ගියා කොල්ලත් එක්ක ටිකක් ශේප් එකේ කතා කරලා හරියටම මොකක්ද වැඩේ කියලා දැනගෙන එන්න.

මගෙත් ඇඟේ දුවන්නෙ වීරෝධාර ජාතියක අභිමානවත් ලේ නෙ.ඒ රුධිරයේ වීරත්වයට පිටුපාන්න මම වගේ ඇටිකිච්චෙක්ට පුළුවන්ද? මම නිකං බුද්ධදාස රජ්ජුරුවො නයාට බේත් කරන්ඩ කතා කළා වගේ කොල්ලත් එක්ක කතාවට සෙට් උනා.චූ කතාවක්නෙ, එක පාරටම අහන්ඩත් මොකක්ද වගේ.කොහොම හරි මම සම්පූර්ණ රෝග ඉතිහාසයක් අටුවා ටීකා ටිප්පනි එක්කම ගත්තා.ඔන්න මට තේරුණා අනේ මේ අසරණයට චූ යනවා කියලා මුගේ අම්මා අපහාසයක්නෙ කරලා තියෙන්නෙ කියලා.කොල්ලගෙ මෙව්වා එක වැඩ කරන්ඩ පටං අරං.ඌට ස්වප්න මෝචනය කියන තත්වෙ තියෙන්නෙ.ඕක ඉතිං බය වෙන්ඩ දෙයක් යැ.

ඔන්න දැං තමයි මාතෘකාවට එන්නෙ.

දැං මූ පරිණත කොල්ලෙක්නෙ.ඉතිං පරිණත දැනුමත් ඌට දෙන්න ඕනෙනෙ.කෙල්ලන්ටනං දවස් හතක සම්පූර්ණ සවිස්තර පාඨමාලාවක් නැන්දලා, ආච්චිලා, පුංචිලා එකතුවෙලා දෙනවනෙ.කොල්ලන්ට කොහෙද එහෙම පිනක්.ඉතිං ඒ භාරධූර කර්තව්‍යය මගේ අයෝමය උරපිට මම ම දාගත්තා.මම බලාපොරොත්තු උනේ මූට උපත් පාලනය ගැන පොඩි දේවල් ටිකක් කියලා දෙන්න.ඒක හරි වැදගත්.මොකද මගේ මිත්‍රයො ගොඩ  දෙනෙක් "මචං මිස් ෆයර් එකක් උනා.මොකද කරන්නෙ?"කියලා මගෙං අහලා තියෙනවා.ප්‍රොස්ටිනොර් 2 ගැන කියලා දෙනවට වඩා මිස් ෆයර් වලක්වගන්න කියලා දෙන එක වැදගත් කියලයි මම හිතුවෙ.


ඔන්න ඉතිං මමත් පුළුවං තරං සභ්‍ය වචනවලිං කතාව කරගෙන යනකොට මට තේරුණා වැඩේ අවුල් කියලා.මූට මොකුත්ම තේරෙන්නෑ.අග්ගලා ගිලපු අලියා වගේ ඔහේ ඉන්නවා.

"උඹ දන්නවද සංසර්ගය කියලා ක්‍රියාවක් තියෙනවා.උඹේ මෙව්වා එක එව්වා එකකට..................." කියලා මම බැරිම තැන ඇහැව්වා.

"මොකක්" මුගේ ඇස් දෙක ලොකු උනා.

"අඩුම තරමේ උඹ ළමයෙක් හම්බවෙන විදිහවත් දන්නවද?" දැං  මට ඇඬෙන්න වගේ.ඇයි යකෝ මූ මේ ලෝකෙ නෙමෙයිද මෙච්චර කල් අවුරුදු පහළවක්ම ඉඳලා තියෙන්නෙ?

"ඔව්, දෙන්නෙක් බැන්දට පස්සෙ බඩේ බබෙක් හැදෙනවා.ඊට පස්සෙ බඩ කපලා බබාව ගන්නවා."

"සාමාන්‍ය විදිහට යෝනි මාර්ගයෙං ළමයි හම්බවෙනවා කියලා උඹ දන්නෑ??????" යකෝ අපි මේවා දැනගත්තෙ කොච්චර පොඩි කාලෙද?

"නෑ"

"යකෝ ශුක්‍රාණුවක් යෝනි මාර්ගෙං ඇතුළට යැව්වාම ඒක ඩිම්බයක් එක්ක පැලෝපීය නාලයෙදි එකතුවෙලා හැදෙන යුක්තාණුව ගර්භාශෙදි බබෙක් විදිහට වැඩිලා යෝනි මාර්ගෙංම එළියට එනවා කියලා උඹලට නමය වසරෙ සෞඛ්‍යට කියලා දුන්නැද්ද???" මම කිව්වෙ දත්මිටි කකා.

"ඔය ඔක්කොම කිව්වෙ නෑ.ශුක්‍රාණු ඩිම්බ ගැනනං කිව්වා.ඒ කියපුවත් දැං තමයි තේරුණේ." එහෙම කියලා මූ කල්පනා කරන්ඩ පටං ගත්තා.කල්පනා කරලා කරලා මූ මගෙං අහනවා,
"එතකොට බබාලා හම්බවෙන්ඩ බඳින්නම ඕනෙ නැද්ද?" මට ඇඬුණා.

පස්සෙ මම අසරණයට කොළේකුයි පෑනකුයි අරගෙන රූප සටහන් ඇඳ ඇඳ සම්පූර්ණ විස්තරයක් කියලා දුන්නා.මට පුදුම අවුරුදු පහළවක් මූ කොහොමද මේ විස්තරයක් කණට නොවැටි ජීවත් උනේ කියන එක.මුගේ යාළුවොත් මූ වගේම අහිංසක බෝ පැළ වෙන්නැති.ගෙදර උං ගැන කතා කරලා වැඩක් නෑ.

මේක ගැන මගේ විචාරයක් මම දෙනවට වඩා මේ එක වාක්‍ය සෑහෙයි කියලා මම හිතනවා.

අපේ රටේ උන්ට හරි හමං ලිංගික අධ්‍යාපනයක් ලැබෙනවානං මේ බෞද්ධයො මහ ගොඩක් ඉන්න, මේ පුණ්‍ය භූමියේ සිද්ද වෙන ගබ්සා කොච්චරක්නං අඩු වෙයිද??????