නෝවා
නිලෙන් දුල සිත් අහස
තුටු වලා පොදි බඳිනදැදිරි විය හෙණ හඬින්
විදුලි සැරයෙන් නැඟෙන
දසත පැතිරිනි
විදුලි ආලෝක රේඛා
මහ කඳුළු නොනැවතී
හඬ වැටුනා අහස
පෙර තැනූ හද නැවේ
තටු සලන දිව යනෙන
බඩ ගගා ඇදී යන
හැම මතක හා හැඟුම්
තෙරපෙමින් පොදි කමින්
යලි යලිත් යලි යලිත්
හිරු නඟිනු හිරු බසිනු
බල බලා ලතැවුනා
බඩ ගගා ඇදී යන
හැම මතක හා හැඟුම්
තෙරපෙමින් පොදි කමින්
යලි යලිත් යලි යලිත්
හිරු නඟිනු හිරු බසිනු
බල බලා ලතැවුනා
මැවු සිහින දූපත් ද
කඳු මුදුන් හිම පිරුණු
යටවෙලා සැඟවිලා
මහා සැඩ දිය රළට
ඒ නමුදු හිම සදිසි
ධවල පැහැ පරවියා
කෙදින හෝ ගෙන ඒවි
වෙරළු කිනිත්තක් තුඩඟ
කඳු මුදුන් හිම පිරුණු
යටවෙලා සැඟවිලා
මහා සැඩ දිය රළට
ඒ නමුදු හිම සදිසි
ධවල පැහැ පරවියා
කෙදින හෝ ගෙන ඒවි
වෙරළු කිනිත්තක් තුඩඟ
No comments:
Post a Comment
දාමුද සලිත වෙලා යන්ඩ කොමෙන්ටුවක්...