ඉන්ටනෙට්

කාලයක් තිබ්බා 

කිලෝබයිට් විස්ස තිහ

ඩවුන්ලෝඩ් වෙද්දි 

තප්පරේට

ප්‍රීතියෙන් පිනාගිය

ඩවුන්ලෝඩ් උනත් දැං

මෙගාබයිට්වලින්

තප්පරේට

නෑ කිසිම සතුටක්

"මොන රෙද්දක්ද

මේ මගුල

හරිම ස්ලෝ"

කෙටි සටහනක්

ඇමරිකාව ගිණි අරං. කල්ලො දෙන්නෙක් පොලීසියෙන් මරලා. එංගලන්තෙත් කට්ටියක් ගහගෙන. කලු ජීවිත වැදගත්ලු. එතකොට අනිත් ජීවිත වැදගත් නැද්ද? සුද්දො අපේ රටට ඇවිල්ලා අපිට පෙන්නලා දුන්නා අපි හරි අශිෂ්ටයි, දුෂ්ටයි, මෝඩයි කියලා. අපිත් ඉහ උඩින් ඒක පිළිගත්තා. සුද්දා අපිට උංගේ ඇඳුම් දුන්නා. රෙදි සරං ඇදපු අපි සුද්දගෙ ගවොම් කලිසංවලට බැස්සා. කිහිලිවලින් දාඩිය උතුරද්දි, තට්ටම් දෙක මැද්දෙං පහලට දාඩිය කාන්දු වෙද්දි මේ උෂ්ණාධික නිවර්තන රටේ අපි සුද්දගෙ ඇදුම් ඇදලා ටයි එකත් දානවා. එහෙම නොවුනොත් ගොඩයලු. රටේ ප්‍රධාන බෞද්ධ පාසලේත් අඳින්නේ කලිසං කමිස. උත්සව දවසට ටයි දාලා කෝට් දානවා. ඇහුම කියන්නේ ජාතියේ මුර දේවතාවො කියලා. රෙද්ද තමයි.

නොක්ස්ගේ පොතේ විතරක් නෙමෙයි සීගිරියේත් ඉන්න උඩුකය නිරුවත් ගෑනු අසීලාචාරයි කියලා අපිට කියපු සුද්දියො දැං ටොප්ලස් යනකොට අපේ ගෑනු හූල්ලනවා. අමුඩේ ගොඩේ සීන් එකක් වෙද්දි "තොං ජංගි" පොෂ් ඒවා වෙනවා. ඒවා සෙක්සිනේ මෙයා.

කවුරුත් නැද්ද ඇමරිකාවෙයි එංගලන්තෙයි ප්‍රංශය ඇතුළු අනිත් රටවල්වලයි ඉන්න කලු ඩයස්පෝරාවට නිජභූමියක් ඉල්ලලා සටන් කරන්ඩ කියන්ඩ. ප්‍රංශේ උද්ගෝෂණ තහනං කළාට මැක්‍රේන් විදුලිපුටුවට යයිද? එංගලන්තේ සහ ප්‍රංශයේ ඉන්න දෙමළ ජනතාවට පුළුවන් කල්ලන්ට පන්ති කරන්න. ගරිල්ලා සටන් ක්‍රම, මරාගෙන මැරෙන බෝම්බ ප්‍රහාර, සයනයිඩ්, ළමා සොල්දාදුවො. පස් අවුරුදු නේවාසික පාඨමාලාවක් කරන්ඩ වෙයි ඔක්කොම කියලා දෙන්ඩ නං. අන්න ඒගොල්ලො පටං ගත්තම අපිටත් පුලුවං මෙහෙ ඉඳං මානව හිමිකම් ගැන කතා කරන්න. 

කල්ලො නිකං හැසිරෙන්නේ උන්ට අසාධාරණයක් උනා වගේ. දැං ලෝකේ ට්‍රේන්ඩ් එක යන්නේ සුළු ජාතීන් මහ ජාතිය යටපත් කරගෙන ඉන්න විදිහේ ක්‍රමයක්. කල්ලො ගාවදි සුද්දො හැසිරෙන්න ඕනේ පරිස්සමෙන්. වචනයක් වැරදුනොත් සොරි තමයි. දෙවෙනි කල්ලට පොලිස්කාරයා වෙඩි තියන්නේ කල්ලා පොලිස්කාරයගේ ටේසර් තුවක්කුව උදුරගන්න නිසා. ඒ වෙලාවට පොලිස්කාරයා මොකද කරන්න ඕනේ. මෛත්‍රිය වඩන්නද? ලංකාවෙත් වෙලා තියෙන්නේ ඕක තමයි. වැරැද්දක් කරපු එකෙක්ට විරුද්ධව කතා කරන්න බයයි. ජාතිවාදී හංවඩු ගැහෙයි කියලා. එක රටක් එක නීතියක් ගැන කතාකරපු රතනට මොකද උනේ?? තුනෙන් දෙක එනකං ඉන්නවද? අන්තිමට තුනෙන් තුනම නැති වෙයිද? ස'ර් කොරයිද? තාමනං කොරේ නෑ. හිටං වගේම දහයට දොයියන සීන් එකක් තියෙන්නේ.

ත්‍රීවීල් සංගමේ ලොක්කා ගහලා මරලා. ඒ ගොනා ප්‍රශ්නේ විසඳගන්න පොලීසියට, උසාවියට යන්නේ නැතුව තනියෙන් මොන ලබ්බක් කරන්නද ගියේ? බීලා නේද හිටියේ? බිව්වම බලු කුක්කොත් පොරවල් වෙන්ඩ බලනවා. බීලා හිටපු එකෙක්ට මොනවා උනත් කාටවත් වගකීමක් ගන්ඩ බෑනේ. ඔය බේබද්දො දෙන පොර ටෝකක් තමයි බීලා හිට්පු වෙලේ කළේ මොකක්ද කියලා මතක නෑ කියන එක. පට්ට බොරුනේ. හොඳට බීලා ඉන්න එකෙක්ගෙං සල්ලි ටිකක් ඉල්ලගෙන බලන්ඩ. ඕකුන්ට හොඳට මතකයි. බේබද්දෝ, කුඩ්ඩෝ, අපචාර කාරයෝ කොච්චරක්නං ඉන්නවද? "බේබදු ජීවිත වැදගත්" කියලා සටන් පාඨයක් ගේමුද?

කොණ්ඩ රැවුල් සහ මුහුණු සායම්

  

 

ඉස්කෝලේ යන කාලේ අපෙන් වෙලාවට එන එක. වෙලාවට යන එක, වෙලාවට කන එක, "එක්ස්කියුස් මී" කියලා චූ දාන්න යන එක වගේ දේවල් අපේක්ෂා කළා වගේම බොහොම තද බල විදිහට බලාපොරොත්තු වෙච්ච දෙයක් තමයි හරි ගානට කොණ්ඩෙ කැපිල්ල. මේක කොහෙත්ම සුළු කොට තකන්ඩ පුළුවන් දෙයක් නෙමෙයි. මහින්ද එන්ඩ කිව්වම යන්ඩ බෑ කියලා කට්ටියක් තීරණේ කළාට රැස්වීමෙදි කොණ්ඩෙ වැරදියට කපලා තිබ්බ එකෙක්ට ශිෂ්‍ය නායකයෙක් හරි ගුරුවරයෙක් හරි ළඟට කතා කළොත් නොගිහින් ඉන්ඩ බෑ. යන්ඩම වෙනවා. නැත්තං ඉතිං "එක්ස්කියුස් මී" කියන්ඩත් කළිං කළිසමේ චූ යන්ඩ පුළුවං. අපිව ඇති දැඩි කළේ අන්න එහෙම එළිමහන් සිර කඳවුරක තත්ත්ව යටතේ.

මෙතන ලොකුම ගැටළුව වෙන්නේ පාසලේ කොණ්ඩය සම්බන්ධයෙන් තියෙන නිර්ණායක කොල්ලන්ගේ මනසේ තියෙන කෑල්ලක් සැට් කරගත හැකි කොණ්ඩා විළාසිතා එක්ක එකට නොයෑම. මස්තිෂ්කයෙන් වෙනුවට ශිෂ්ණ මුණ්ඩයෙන් හිතන පතන ඔය වයසෙදි රැස්වීමෙදි හෝ ඉස්කෝලෙට ඇතුළු වෙන ගේට්ටුව ළඟදි ගුටි කෑමට හෝ අවඥාවට ලක් වීමේ අවධානම අරගන්ඩ කොල්ලො පෙළඹෙනවා. කොච්චර වයසට ගියත් ශිෂ්ණයෙන් විතරක් හිතන පතන උන් ඉන්න රටක අර කොල්ලන්ට වැරැද්දක් පටවන්න බෑනේ. ඉතිං කොල්ලො කාලෙන් කාලෙට එන විලාසිතා අත් හදා බලනවා. පස්සේ ඉස්කෝලෙදි අහු උනාම එක්කො ඉස්කෝලෙ ඉස්සරහා සැලුන් එකේ අයියට සල්ලි දීලා විජයග්‍රාහී දෙවන හිස බෑමත් කරගන්න වෙනවා.එහෙම නැත්තං ඔළුව වටේ වැඩිපුර අඩු වෙලා මුදුනේ විතරක් කොණ්ඩේ වැඩි වෙලානං අඟුරු හරි සපත්තු පොලිෂ් හරි ගාලා වැරැද්ද වහගන්න උනුත් ඉන්නවා. ගෙදර අක්කගේ ඇහිබැම පාට කරන පැන්සල හොරකම් කරලා ඔළුව වටේ උලාගෙන අක්කලාගෙන් ගුටි කාපු උනුත් නැතුවා නොවේ.

අපේ ගුරුවරුන්ට අනුව පුද්ගලයෙක්ගේ ශිෂ්ඨභාවය මැණ බැලෙන ප්‍රධානම සාධකය වන්නේ කොණ්ඩය කපා ඇති ආකාරයයි. ඔබ පොරක් විය හැක. ඉගෙනීමේ අති දක්ෂයෙක් විය හැක. අවංකයෙක් විය හැක. කාර්යක්ෂම විය හැක. ඒ මොනවා උනත් කොණ්ඩය නිසි පරිදි කපා නැත්නම් ඔබ අසික්කිත අවලමෙකි. පාසලට අගෞරවයකි. දෙමව්පියන්ගේ සල්ලි කාබාසිනියා කිරීමට උපන් සල්ලාලයෙකි, කුඩ්ඩෙකි. කොටින්ම ඔබ නවතින්නේ එල්ලුම් ගහේ හෝ ජීවිතාන්තය තෙක් හිරේ වැටීමෙනි. නැතිනම් බල්ලෙක් බළලෙක් මෙන් පාරේ වෙඩි කා මිය යාමට සිදුවේ. (පාරේ වෙඩි කා මැරී වැටී සිටින බල්ලන් හෝ බළලුන් ඔබ දැක නැති බව කීමෙන් හෝ පාරේ බල්ලන්ට සහ බළලුන්ට වෙඩි තැබීමේ අවශ්‍යතාවයක් කිසිවෙකුටවත් නැතැයි පෙන්වා දීමෙන් හෝ ඔබට සහනයක් ලැබෙන්නේ නැත.). කොටින්ම අයින්ස්ටයින් අපේ පාසලට පැමිණියහොත් කොණ්ඩය කපාගෙන ඒමට නැවත හරවා යවනවා ඇත. ඒ ද පිට්ටනිය වටා වට පහක් දුවවා, මැද මිදුලේ තණකොළ ගලවා සුද්ද කිරීමට යෙදවීමෙන් පසුවය.

රැවුල පිළිබඳ අමිහිරි අත්දැකීම් ලැබුවේ වෛද්‍ය පීඨයට ඇතුලත් වීමෙන් පසුවය. පීඨයේ ජ්‍යෙෂ්ඨයින්ගෙන් ලද පළමු උපදෙස වූයේ " මල්ලි උඹලා කොණ්ඩේ පිළිවෙලට කපලා රැවුල කපලා පලයල්ලා ලෙක්චර්ස් යනකොට හරිද? ක්ලිනිකල් යද්දි ගොඩක් පරිස්සම් වෙයල්ලා. කොන්සෝ ඕවා හරියට බලනවා හරිද." කොන්සා යනු කන්සල්ටන්ට් යන්න කෙටි කිරීමෙන් සාදාගන්නා ගෞරවාර්ථ පදයකි.

"අයියේ පොයින්ට් එක පොඩ්ඩක් තිබ්බට අවුලක් නැද්ද?"

"මොකෝ උඹට මේකෙන් පාස් වෙලා යන්ඩ ඕනේ නැද්ද?"

 රැවුලක් වැවීම යනු ජාතික අපරාධයක් බව තේරුම් ගත්තේ එදාය. විටින් විට වාට්ටුවල සායනික පුහුණුව අතරතුරදී මේ බව නැවත නැවතත් මතක් කර දීමට විශේෂඥ වෛද්‍යවරු උත්සුක වූ බව සදහන් කළ යුතුය.

"බලනවා තමුසෙගේ හැටි. ඩොක්ට කෙනෙක් උනාම වැදගත් විදිහට ඉන්ඩ ඕන. වැද්දො වගේ ඉඳලා අපිටත් එක්ක ලැජ්ජ කරවන්ඩද හදන්නේ? " 

කොන්සා ඉංග්‍රීසියෙන් බණින විට හිත රිදෙන්නේ නැත්තේ තේරෙන්නේ නැති නිසාය. පස්සේ පපුව පැළෙන්න එන්නේ රැවුල කපලා නැති එකෙක් නිසා මුළු ශිෂ්‍ය කණ්ඩායමටම උගන්නන්නේ නැතිව එළවා දැමීම නිසා අපේක්ෂාභංගත්වයට පත්වූ කෙල්ලන්ගේ ඇනුම්පද ඇහුවාමය. උන්ට අනුව එක දවසක විශේෂඥ වෛද්‍යවරයාගේ පන්තියක් මග හැරීම නිසා ඔබට වෛද්‍ය උපාධිය ලබා ගැනීමේ ශක්‍යතාව නැති වී ගොස් අනාථ වී යනු ඇත. උපාධිය අසමත් වී නැවත ගමට යෑමට නොහැකි නිසා කෝච්චියට පැනීමට සමහරු යෝජනා කළහ. සමහරු බෝට්ටුවෙන් ඕස්ට්‍රේලියාවට යෑමට සැළසුම් කළහ. ගමේ කොල්ලාට බූට් එක තියා කැම්පස් එකේ එකෙක් එක්ක සෙට් වුනු කෙල්ලෙක් නැවත ගමට ගොස් අරූව ෂේප් කරගෙන ඌව බැඳගෙන ජීවත් වන හැටි ගැන සිහින මැවූහ.

කාන්තා සැලූන්වල අක්කලාගේ සහ පොඩ්ඩක් විතර අයියලාගේ වික්‍රම ගැන තේරුම් ගත්තේ පසු කලක දීය. නවදැලි හේනේ දා ගිය වැඳිරි මෑල්ලන් පවා ජැකලින් ෆර්නැන්ඩස්ලා වගේ වෙස් ගන්නන්නට හැකි බවත් කච්ඡපුට අතට ගත් තලිය කටුවකින් සූරා බලා රන් තලියක් බව හඳුනා ගත්තේ යම්සේද ගැහැනියක් හඳුනා ගන්නටද මුහුණ සූරා බලන්නට වෙන බවත් පසු කාලීන අත්දැකීම්වලින් අවබෝද විය. එන්ජින් බාස්ට වඩා පේන්ට් බාස්ගේ වැඩවල වටිනාකම තේරුම් ගන්නා විට එන්ජින් බාස් කෝස් එක සෑහෙන දුරට අවසන් කර හමාරය. අඩුවෙන් මහන්සි වී වැඩියෙන් හම්බ කරන්නට තිබ්බ චාන්ස් එක මිස් විය. 

මිනිස් ජීවිතවලට එතරම් වැදගත් වන්නා වූත් මිනිසා මිනිසෙක් ලෙස පැවතීමට උරදෙන්නා වූත් ක්ෂේත්‍රයක පැවැත්ම වෙනුවෙන් සෞඛ්‍ය ඇමතිණිය ගත් කාලෝචිත වූ කඩිනම් තීරණය එනම්, රූපලාවන්‍යාගාර ලෙස මීඩියාවල හඳුන්වා දෙන සැලුන් හෙවත් බාබර් සාප්පු නැවත විවෘත කිරීමට ඇය ගත් තීරණය ඉහළින්ම අගය කරමි. මීටරයේ දුර පවත්වාගැනීමටත් හැමවිටම මුඛ ආවරණ පැළඳීමත් සේවාලාභීන් මෙන්ම ශිල්පීන්ද දැඩිව අනුගමනය කරනු ඇතැයි බලාපොරොත්තු වෙමි.

ඔය ගමන්ම "දෙවෙනි ඉණිමේ" ඉතුරු ටිකත් රූපගත කිරීමට අවසර දෙන්නේ නම් ජන ජීවිත පරිපූර්ණ වනු ඇත.

ඉස්තූතියි!!!

ඉස්කෝල කතා

මේ කොරෝනා අස්සේ ඔන්නොහේ ගෙදෙට්ට වෙලා වගාවක් කරං ඉන්න අයට කියවන්ඩ පරණ ඉස්කෝලේ කතාවක් කියන්ඩ හිතුවා. මේවා මට වෙච්ච දේවල් නොවන වග කරුණාවෙන් කියන්ට ඕනෙ. මොකෝ මම ඉස්කෝලේ හිටියේ ජීව විද්‍යා පන්තියේ හෙවත් අනිත් එවුන්ට අනුව කන්‍යාරාමය හෙවත් කොන්වන්ට් එකේ නිසාත්, ඒ කන්‍යාරාමයේ කියන්ඩ තරං වැදගත් දේවල් සිද්ද නොවෙච්ච නිසාත්, මට සිද්ද වෙලා තියෙනවා අනුංගේ කතා හොරාකාලා මගේ වගේ ලියන්ඩ. මගේ වගේ ලියන්ඩ වෙන්නේ වෙන එකෙක්ගෙං අහගත්තු කතා කියද්දි අගට දාන "ලු" කෑල්ල දැම්මම කතාවේ රසය අඩුවෙලා කතාව නිකං කරපිංචා නැති කිරි හොද්ද වගේ වෙන නිසා. (කොරෝනා අවු අස්සේ ගෙදර කරපිංචා ඉවර වෙලා.හදිස්සියේ වවන්ඩයැ.)

ඔන්න මේ සීන් එක සිද්ද වෙන්නේ අපේ ඉස්කෝලේ වාණිජ අංශයේ එහෙම නැත්තං කොමස් එකේ.

කොමස් එකේ උං ඔය විද්‍යා දිනය, කලා උළෙල වගේ "කොමස් ඩේ" එකක් ලෑස්ති කළේ වෙන දේකට නෙමෙයි කෙල්ලො ටිකක් ඉස්කෝලේ ඇතුළට ගෙන්නගෙන තමුංගේ වැඩ පෙන්නන්න. කෙටියෙන් කිව්වොත් පොරත්වය පෙන්නලා කෑල්ලක් සෙට් කර ගන්න. ඇයි ඔය වැඩේ සංවිධානය කරන අස්සේ හිතුන හිතුන වෙලාවට ඉස්කෝලෙන් පනින්නත් ඇහැකි.

ලොකුම සීන් එක තමයි කෙල්ලන්ගේ ඉස්කෝලවලට රිංගන්න ඇහැක් වීම. ආරාධනා පත්‍ර දෙන්න ඊට පස්සේ ඒ ඉස්කෝලෙන් උත්සවේට මොනවා හරි අංගයක් ඉදිරිපත් කරනව නං අන්න ඒ කෙල්ලෝ සෙට් එකෙං එකක් බා ගන්ඩ චෑන්ස් එකක් වදිනවා. මොකද සම්බන්ධීකරණ කටයුතු කරන්ඩ කෙල්ලෙක් එක්ක සම්බන්ධතාවයක් ගොඩනගා ගන්ඩ වෙනවනේ. ගොඩක් වෙලාවට ඉතිං වැඩේ ගොඩ යනවා. අනික ඔය කෙල්ලෝ පාරේ යද්දි ලොකු ලයින් එකෙන් ගියාට උංගේ ඉස්කෝලෙකට ගියාම තමා හැබැ ස්වරූපේ පේන්නේ. කොල්ලො දෙතුන් දෙනෙක් ඉස්කෝලෙ මැද්දෑවෙන් ඇවිදං යද්දි කූඩුවල දාපු මාර දූතිකාවෝ වගේ අර කොට බිත්තිය උඩින් ගහල තියෙන කම්බි දැලේ එල්ලිලා පෙරේත බැල්ම දානවා. "සූ සූ" ගානවා. විසිල් ගහනවා. එක කෙළියයි.

මේ මරඟන රැගුම් බලලා ආපහු කොල්ලො ටික තමුංගේ ඉස්කෝලෙට යන්නේ ස්ටාලින්ග්‍රාඩ්වලිං නාසි හමුදාව එලවලා ගෙදර යන සොල්දාදුවෝ වගේ. ගමනට සෙට් වෙන්ඩ බැරි වෙච්ච උන්ට මුං දැකපු අහපු දේවල් කියන්නේ අතිං පයින් ලුණු ඇඹුල් යහමිං දාලා නිසා ඇත්තටම වෙච්ච දේ අනිත් කාටවත් දැනගන්ඩ විදිහක් නෑ.

"පට්ට කෑල්ලක් හිටියා බං දැලේ එල්ලිලා අපි දිහෑ කන්ඩ වගේ බලාගෙන. එක කෙල්ලෙක් තව කෙල්ලෙක්ගෙ තනේ මිරිකලා දිව්වනේ බං. කෙල්ලෙක් හිටියා බං පඩිපෙලක වාඩි වෙලා. ඔක්කොම එළියේ. ජංගිය රෝස පාට එකක්. කෙල්ලෝ දෙන්නෙක් ආවා ටොයිලට් එකේ ඉඳං එකියෙක්ගේ ඇස් උඩ ගිහිල්ලා, අනිත් එකී මූන පිහදදා ආවේ, ෂුවර් එකටම ආප්පයක්."

මේවා පච කියලා දන්නවා උනත් කවුරුත් මේවා නිවැරදි කරන්ඩ යන්නේ නෑ. ඒවා හිතෙං මවාගෙන රස විඳිනවා. තලු මරනවා. "අනේ පලයං ඩෝ බොරු නොකියා" කියලා අනිත් උංගේ ආතල් කඩන්නෑ.

ඔන්න උත්සවේ දවස ආවා. කට්ටිය උදේ ඉඳං වැඩ. කරන ඇති වැඩකුත් නෑ. නොකරන දෙයකුත් නෑ. පස්ස කැඩිච්ච කඩියෝ වගේ එහෙට දුවනවා මෙහෙට දුවනවා. හෙනම සීන් එකෙන් ඉන්නේ එන කෙල්ලොංව හසුරුවන්ඩ බාරදීලා තියෙන උන් ටික. අත් දිගට දාලා ටයි දාලා, කොණ්ඩෙ පීරලා, පොළව මට්ටමට ඩිංගක් විතර ඉහළිං පාවෙනවා. උංගේ හීනේ උත්සවෙං පස්සේ හිස් පන්ති කාමරේකට  ගිහිං කන්‍යාභාවය අහිමි කර ගන්ඩ. පව්. ඒ දවස්වල අපිට තිබ්බ හීන.

බරපතලම වැඩේ බවලත් උදවියට වැසිකිළි පහසුකම් සපයන එක. පිරිමි පාසලක වැසිකිළි කොයිවගේද කියලා අමුතුවෙන් කියන්ඩ උවමනාවක් නෑ මගෙ හිතේ. කවුරුත් දන්නවා.අසහනෙන් ඉන්න උන් අසහනේ පිට කරන්නේ කලාවට යොමු වෙලා. ඒ කලාකෘති හැම කලාකෘතියක් වගේම සමකාලින විචාරකයින් අතින් බරපතල විදිහට විවේචනයට ලක් වෙන ඒවා. ඒවයේ සෞන්දර්යය රසවිඳින්න හැමෝටම බෑ. කෙල්ලන්ගේ කලා රසාඥතාවය ගැන පොඩි අවබෝධයක් තිබිච්ච උන් වෙනම තැනක තිබ්බ වැසිකිළියක් තීන්ත ගාලා සුද්ද කරවලා ලෑස්ති කෙරෙව්වා.

හැමතැනදිම වගේ සවුන්ඩ් සෙට් කරන එක ප්‍රොජෙක්ටර් එක චෙක් කරන එක කොම්පියුටරේ අටවගන්න එක සිද්ද උනේ සෙනඟ ශාලාවේ වාඩි උනාට පස්සේ. එක පාරට "ආ............හ්" කියලා මහා සද්දෙන් ගෑනු කටහඬක් ස්පීකර්වලින් ආවා. කොම්පියුටරේ තිබ්බ වැලක් ප්ලේ වෙලා. වෙලාවට ඒක තප්පරෙන් නවත්ත ගත්තා. ප්‍රේක්ෂකාගාරේ කාටවත් ඒක ගානක් ගියේ නෑ. හැබැයි තිරේ පිටිපස්සේ උන්ට එයින් එහා දෙයක් නෑ. සීන් එක එතනින් ඉවරයි. උත්සවේ ගානට ගියා. උත්සවෙන් පස්සේ ආව කෙල්ලෙක්ට අතට අත දී ගත්ත එක තමයි අර කන්‍යාභාවේ නැතිකරගන්ඩ බලං හිටපු උන්ට යන්ඩ පුළුවන් උන උපරිම දුර. සියල්ලෝ සතුටින් විසිර ගියා.

කතාවේ ඉතුරුටික කියන්ඩ කලිං එක චරිතයක් හදුන්වලා දෙන්ඩ ඕනේ. ඒ දවස්වල කොමස් එකේ අංශ ප්‍රධානියා උනේ "ලොක්කා" කියලා කොල්ලො හදුන්වපු ලොකුලියනගේ සර්. සිරා ඩයල් එකක්. ඉගැන්වීමේ පුදුම හැකියාවකුත් තිබ්බා මගේ හිතේ. (මම ඉගෙනගෙන නෑනේ). කොහොම උනත් කොල්ලෝ යනු මොක්කුද කියන එක ගැන බොහොම ලොකු දැනුමක් තිබ්බ ගුරුවරයෙක්. කතාකරද්දි දත් අතරින් හුළං යෑම නිසා විශේෂ උච්චාරණයකින් කතා කළේ. ලොක්කා බල්ලන්ට බයයි කියලා දැන ගත්ත කොල්ලෝ කොමස් එකේ උඩ තට්ටුවට නගින තැන හොරිකඩ බල්ලෙක්ව කොහු ලණුවකින් ගැට ගහගෙන කන්ඩ දිදී තියාගත්ත කාලෙකුත් තිබ්බා.

කොල්ලො අර තල්ලට දිව තියලා "ටොක්" කියලා සද්දේ දාන එකට ලොක්කා කැමතිම නෑ. කොල්ලො ලොක්කා එනවා දැක්කම "ටොක්" ගාලා හැංගෙනවා. එක දවසක් කොල්ලෙක් ලොක්කට කියනවා මෙහෙම.

" සර් මේ කොල්ලො සර්ට "ටොක්"(කටින් සද්දේ දාන ගමං) ගානවා නේද? අපි දන්නවනේ සර් "ටොක්" ගානවට කැමති නෑ කියලා. එහෙම උං සර්ට "ටොක්" ගාන එක හරි නෑනේ සර්. ඕකුන්ට ආයේ "ටොක්" ගෑවොත් දෙන්ඩ ඕනේ සර් ආයේ "ටොක්" ගාන්නැති වෙන්න. මූත් එක්ක එකඟ වෙන්නද නැත්තං මූටත් ගහන්නද කියලා ලොක්කට හිතාගන්න බැරි උනා.

තව කොමස් එකේ හිටියා ලස්සන ගුරුවරියක්. අපේ වයසේ දුවෙක් හිටියට බොහොම තරුණ පෙනුමට හිටියේ. එතුමියත් කොල්ලො ගැන හොඳ අවබෝදෙකින් හිටියා වගේම අති දක්ෂ ගුරුවරියක්.

හරි දැං ආයෙත් පරණ කතාවට යමු.

ඩේ එකෙන් පස්සේ දවසේ කොමස් එකේ හෙනම සාකච්ඡාව. දොර ගාව එකෙක් මුරට තියලා එක පන්තියක උන් අතිශයෝක්තියෙන් කතාව. "අඩෝ පට්ට වැල ඩෝ. ලොක්කගෙයි ****** මැඩම්ගෙයි. ප්‍රොජෙක්ටරෙන්නෙ පෙනුනේ. ලොක්කගේ ***** මෙන්න මෙච්චර විතර ලොකුවට දැක්කේ...... " එකෙක් දැක්කා වගේ විස්තර විචාරයක් දෙනවා. අනිත් උනුත් අරූට මිස් වෙච්ච අලංකරණ දාලා අතුරු කතා එකතු කරලා වර්ණනාතික්‍රාන්ත ගද්‍ය කාව්‍යක් බවට පත්කරනවා. දොරගාව මුරට තිබ්බ එකා තනියම "හිකි හිකි" ගාන්නේ මොකද කියලා බලන කොට තමයි දන්නේ ලොක්කා සෑහෙන වෙලාවක ඉඳං දොර ගාවට වෙලා තමුං කිසිදා අත් නොවිඳි ලිංගික අත්දැකීමක වීඩියෝ සාක්ෂි එකා එකා දිග අරින හැටි අහං ඉඳලා කියලා. ලොක්කා මුරට හිටපු එකාට කට වහං ඉන්න සංඥා කරලා කතාව රස විඳලා.

පන්තියේ කොල්ලො ටික පන්තියෙන් එළියට ගෙනල්ලා දණ ගස්සවලා ලොක්කා නෙළපු නෙළිල්ල අපේ පන්තිවලටත් පෙනුනා.
"අනේ සර් මේ පාරත් හිටලා."
"පාර හිටින්ඩ නෙමෙයි තොපිට පු* පැලෙන්ඩ දෙන්නෙ අද. යකෝ තොපේ දෙමව්පියෝ වගේ ඉන්න ගුරුවරුන්ට නේද තොපි මේ අවලං කතා හදන්නේ"

කතාව ඉවරයි. දැං පසු කතාව.

ලොක්කා කොල්ලන්ට ගැහුවට අමානුෂික විදිහට ගැහුවේ නෑ. වෛරයක් හිතේ තියාගත්තෙත් නෑ. ඒ පන්තියට වෙනසක් නැතුව ඉගැන්නුවා. කොල්ලොත් ඉගෙනගෙන අද රටේ තැන් තැන්වල වැදගත් විදිහට ජීවත් වෙනවා. කොල්ලො ලොක්කව විහිළුවට ගත්තට ගුරු ගෞරවේ නැති උනේ නෑ. කවදාවත් කොල්ලෙක් ගුරුවරයෙක්ට අතක් උස්සල නෑ. පස්සේ කාලෙක විදුහල්පතිතුමාට දූෂණ චෝදනා ආව වෙලාවක ශිෂ්‍යයින්ව උද්ඝෝෂණ සඳහා යොමු කෙරුනේ විවිධ බලවේග මගින්. විදුහල්පතිට කඩේ නොයන ගුරුවරුන්ට විරුද්ධව ශිෂ්‍යයින්ව උසිගැන්වුනා. ගුරුගෞරවේ නැති උනා. හොඳ ගුරුවරු ඉස්කෝලේ දාලා ගියා. අසූචි ගොඩක් උනා.

සමහරු හිතයි යකෝ මේ කොල්ලෝ මහ නැහැදිච්ච හැත්තක්නේ කියලා. වයසට යනකොට සිද්ද වෙන ලොකුම අවුල තමයි පොඩි කාලේ හිතපු විදිහ අමතක කරන එක. දෙපාර්ශ්වයම අවබෝධයක ඉන්න තාක් කල් සහ සීමාව නොපනින තාක් කල් හැමෝම සතුටින්.

ආවේග පිටකිරීම

කොරෝනා ඇවිල්ලා වෙන කතා කරන්ඩ මාතෘකා නැති කරලා දාලා. මේ යක්කු හිනා වෙන්නත් බයයි. ඇයි යකෝ රටට එන එක වහ ගන්ඩ බැරි වෙච්චි නායකයෝ කළිං හිටිය උන්ටත් වඩා පඹයොද කියලත් හිතෙනවා. රෙද්ද. හැබැයි කළිං උං හිටියනං මේ වෙද්දි දෙකෙං එකක් වෙලා. ශුවර් එකටම එහෙනං මේ වෙද්දි දියවන්නාවටම කොරෝනා. ඒකේ ඉන්න නාකි හම්පඩ හැත්ත බුරුත්තම හැඳි ගෑවිලා ගිහිල්ලා. එහෙම උනානං හිත හදාගෙන සංතෝසෙන් මැරෙන්ඩවත් තිබ්බා.

කෝ අර වෙනදට ලොරි ටෝක් දෙන උං? එකෙක් නෑ බේතකට හොයා ගන්ඩ. අර තේවරප්පෙරුමයා විතරයි එළියකටවත් බහින්නේ. අනිත් උං දන්නවා කොරෝනත් එක්ක ඩීල් දැමිලි බොරු කියලා. ඒක හින්දා අපෙං හොරකං කරලා උං හදාගත්තු විමානවල ගේට්ටුවලට ඉබ්බො දාලා ඇතුළට වෙලා හැංගිලා. වෙන සීන් එකක් එහෙම උනානං බලන්ඩ තිබ්බා කට්ටියගේ වොයිස් කට්.

ඉස් ඉස්සෙල්ලම රතන සූත්තරේ කිව්ව දවසට පස්සේ දවස වෙනකොට ලෙඩ්ඩු ගාන ඩබල් උනා. ඒ උනත් තාමත් අපේ ගෙදර උන්දලත් පිරිත් දාගෙන නිදාගන්නේ. කොරෝනා එළවන්ඩ හිතාගෙන. වෛරස් එක හදලා එවපු දෙයියෝ තමුන්ගේ ඒජන්ට් ඉන්න ඉතාලියට දුන්නා කොර වෙන්ඩ.

මුස්ලිම් මනුස්සයෙක් මට කියනවා මේ දෙයියෝ අපිට දඬුවං කරනවලු.මට තියෙන ප්‍රශ්නේ සර්වබලධාරී ඩයල් එකකට බැරිද තෝරලා බේරලා දඬුවම් කරන්න. අර ඇමරිකාවේ සති 6ක පොඩි එකී මොන වැරැද්දක් කළාටද කොරෝනා හැදෙව්වේ. ඒකත් කමක් නෑ කියමු. මාස්ක් එකක් දාලා අත්දෙක හොඳට හෝදගෙන අනිත් එවුන්ගෙන් ඈත් වෙලා ඉඳලා කොරෝනාවලින් ගැළවෙන්න පුළුවන්නං සර්වබලධාරී වෛරස් එක අජූත නැද්ද මං අහන්නේ. මට ඔය කතාව කිව්ව මුස්ලිම් මෑන්ට මම කිව්වා " ඉතිං අයිසේ ඔහේ පව් කරලා නෑනේ. ඔන්න ඔය මාස්ක් එක ගලවලා දාලා ඉන්නවකෝ" කියලා. මෑන් කියනවා ඒක එහෙම උනාට පොතේ තියෙන්නේ දෙයියෝ විශ්වාස කළාට කමක් නෑ හැබැයි ඔටුවව ගැටගහලා තියන්න කියලලු. මේවා ඇවිල්ල දෙයියන්ගේ හෙළුව වසාගැනීමේ වචන හරඹ.

මම දන්න කියන හැම එකාම වගේ මාර ආගමික ඩයල්. එක්කෝ අනිත්‍ය තේරුං අරං සංසාරෙන් එතෙර වෙන්ඩ අන්තිම ලෙන්ත් එක පීනන ගමං ඉන්න උං. එහෙම නැත්තං දෙයියොත් එක්ක සමීප ඇසුරක් පවත්වන දෙයියංගේ ෆ්‍රෙන්ඩ් ලිස්ට් එකේ ඉන්න එවුං. හැබැයි ඔය එකෙක්ටවත් තාම මේකට උත්තරයක් නෑ. එක්කෝ දෙයියෝ එක්ක ඩීල් එකක් දාගෙන ගොඩ පලයව්. ඒ යන්නෙත් නෑ. අනිත් උන්ට ජීවිතේ බේරගන්ඩ තියෙන මාස්ක් එකත් හොරකං කරං පිරිත් අහන්ඩයි යාඤ්ඤා කරන්ඩයි යන උං ඉන්නේ.

බටහිර රටවල් මෙච්චර කල් අපිට පෙන්නගෙන හිටියේ උංගේ ගෙවල්වල ඉස්සරහා පැත්ත විතරයි කියලා තේරුණේ මේ සීන් එකෙන් පස්සේ. උංගේ කුස්සිය පැත්ත අපිටත් වඩා අම්බානට චොරයි කියලා දැක්කට පස්සේ මම හිතන්නේ උං ඉන්නේ අපිට මූණ දී ගන්ඩ බැරුව. ට්‍රම්ප්ට වගේම ට්‍රම්ප්ට කඩේ ගියපු ඇමරිකන් කාරයින්ටත් උං හදපු තාප්පෙං රිංගලා හරි උන්ට උදව් කරන්ඩ එන්ඩ කියලා ලෝකෙට යදින්ඩ වෙච්ච එක විළි ලැජ්ජාවේ උපරිම එක වෙන්ඩ ඇති. ට්‍රම්ප් දැනගනිං මම තියා මගේ බල්ලවත් යන්නෑ ඇමරිකාවට.( කවුරු හරි මෑන්ව හම්බ උනොත් මම මෙහෙම බ්ලොග් එකේ ලියලා තියෙන වග පොරට කියන්ඩ. මොකද මම හිතන්නේ පොර මගේ බ්ලොග් එක බලන්නේ නෑ. ඒ වගේම මගේ බල්ලා ඇමරිකාවට ගියත් කොරෝනා සම්බන්දයෙං මොනවත් කරන්ඩ තරං දැනුමක් ඌට නෑ. )

මේ ලෙඩේ ගැන මෙච්චර කියලා තියෙද්දි විදේශ විණිමය විදිහට වෛරස් එක අරගෙන රට ස්වයංපෝෂිත කරන්ඩ ආපු ඒ රටවිරුවො කීප දෙනාටත්, මෙච්චර පිස්සුවෙන් වගේ මේක ගැනම දවස ගානේ කියවලා කියවලා තියෙද්දිත් ලෙඩේ හංගගෙන ඇවිල්ලා ඉස්පිරිතාල අංශ කීපයක් අඩාල කරපු ගරිල්ලා ඩයල් ටිකටත්, ඇඳිරි නීතිය අස්සෙත් පුදුම වැර වීරියක් යොදලා ලෙඩේ හැමෝත් එක්කම බෙදාහදාගන්ඩ කටයුතු කරපු සහ තවදුරටත් ඒ වෙනුවෙන් කැපවෙලා ඉන්න අයටත් ඒ අය පොලීසියට අල්ලලා නොදී වක්‍රව ඔය කටයුතුවලට දායක වෙච්චි ඒ අයගේ නෑදෑ සනුහරේටත් මේ කුණු ලෝකෙන් ඉක්මනින් චුත වෙලා ප්‍රාර්ථනා කරන ලෝකයක කොකු පණුවෙක්, ඌරෙක්, නිල මැස්සෙක් වෙලා ඉපදෙන්ඩ වාසනාව ලැබේවා කියලා ප්‍රර්ථනා කරනවා.

ඉස්තූතියි!!!