28 August 2011

ෆැකල්ටියේ විරහව....


රුපියල් දෙකේ
ප්ලේන්ටියෙන්
ඉතුරු වෙනවා
රුපියලක
තාම
ඇවිත් බොන්න
මම ගියාමවත්

හැබැයි
දැනටමත් නිවිලා

27 August 2011

ආශ්චර්යයේ දිවයින (අවසන් කොටස )

කට්ටියට මතකද මන්දා මම කලින් ලියපු එව්වා.බොහොම ඉස්සර නොවැ කලින් ටික ලිව්වේ.අහුකොන් තියන්නෙ මොකටද කියලා ඔන්නොහෙ ඉවරයක් කරලා දාන්න හිතුවා.කියෙව්වෙ නැත්තං මෙතනින් ගිහින් බලන්න.


ඔන්න කොහොමින් කොහොම හරි මාව උත්සවශ්‍රියෙං රොකට් එකටත් නැග්ගුවා කියමුකෝ.අප්පා ගඳ මේකෙ ඇතුලෙ.මේක හදලා ඉවරවෙලා නිකං ඔහේ තිබ්බ කාලෙ මේක ඇතුලෙ කුඩු කාරයෝ, ගංජා කාරයෝ, පිම්පියෝ, හිඟන්නු විතරක් නෙමෙයි රතිකෙළි කාරයින්ගෙත් පාරාදීසයක් වෙලයි තිබිලා තියෙන්නෙ.හැම තැනම බුලත් කෙළ පාරවල්.බිත්තිවල හුණු වලින් ලංකාවෙ අඟනුන් ලඟ නැති තරමේ අඟපසඟින් යුත් මහිලා රූප ඇඳලා.නූල් පටක්වත් නැති

17 August 2011

මම උ\පෙ ලිව්වෙමි



උ\පෙ නං ඉවරයි.මට ඉවර උනාට තව ගොඩාක් අය දාහක් බලාපොරොත්තු තියං ලියනවා නොවැ.ඉතිං ඔන්න ඒ හැමෝටම හද පතුලෙන්ම ඒ කිව්වෙ මහා ප්‍රාචීරය කිට්ටුවෙන්ම සුභ පතනවා.

ඔන්න ඉතිං මම ගියානෙ මේ ආසියාවේ භයානකම අසීරුම දරුණුම පරීක්ෂනේට ආයෙමත් මූන දෙන්න.හප්පා මමත් ඉතිං කවදාවත් නැතුව නැගිට්ටා උදේ පාන්දරම.ඒ කියන්නෙ හයහාමාරට විතර.දත් එහෙම මැදලා සුදු කමිසෙට කලු කලිසමක් ඇඳලා හරියට ටෙක් එකේ කෝස් එකකට යනවා වගේ.

නමෝ විත්තියෙං දකුණු කකුල පෙරට තියලා මම ගියා මට මේ කෙරුවාවට මූන දෙන්න තියෙන ඉස්කෝලෙට.ඉස්සෙල්ලාම ගිහිං හොයාගත්තෙ ටොයිලට් එක කොහෙද කියලා.මොකද කලිං පාරක් මට විභාගෙකදි

15 August 2011

පෙම්වතී

උ\පෙ මගේ පෙම්වතී
අපි බැන්දා නේද 
දෙපාරක්
පළවෙනි පාර 
හරි නොගියත්
දෙවෙනි වතාවනං
හරි සාර්ථක කසාදෙ
ඒත් මගේ ප්‍රේමෝන්මාදෙ
ඉවර නෑ තව
බඳිමු අපි තව පාරක්
හෙට උදේ
බලමු අපි මේ පාරවත්
හොඳවෙයිද ඇම්ම මගේ

10 August 2011

චාටර් බ්ලොගා



මම දැන් ටිකකට කළිං මගේ බ්ලොග් පොස්ට් ටිකක් ආයෙමත් කියවලා බැලුවා.අප්පා මළ චාටර්.සමහර එව්වා කියවද්දි මටම හිනා(කටින් විතරක් නෙමෙයි ).මම හෙණ ලොකුවට මම ගැන හිතං හිටියට මම ලිවීමේ කාර්යයේදී කොච්චර අප්සට් ද කියලා මට ම තේරුණේ තුන්වෙනි පාර්ශවයක් විදිහට ගිහින් මගෙම එව්වා කියවලා බලද්දි.හැබැයි මෙහෙම දේකුත් තියෙනවා මම සෑහෙන්න සතුටුවෙන මට්ටමේ උසස් ය කියලා කියන්න පුළුවං නිර්මාණ දෙක තුනකුත් ඒ අස්සෙ තිබුණා.ඒක ඉතිං අර ගල් අහුරක් ගහපුවාම එකක් දෙකක් හරියට වැදිලා අඹ වැටෙනවා වගේ මෙව්වා සංසිද්ධියක් ය කියලා මගේ ආත්මාභිමානෙ පැත්තකින් තියලා කියන්ඩ සිද්ද වෙනවා.

මගේ හිතට හෝ ගාලා අදහස් ගලාගෙන ආවට ඒවා අනිත් මිනිස්සුන්ගෙ හිතට වදින විදිහට ලියාගන්න මම එච්චර සමත් නෑ කියලා මට හිතුණා.හැබැයි අපරාදෙ කියන්න බෑ ඕනෙ මඟුලක් කාගෙ උනත් හිතට වදින්න කියාගන්න කටක්නං මහා බ්‍රහ්මයා ලෝබ නැතුව මට දීලා තියෙනවා.කාට හරි ඒ ගැන සැකයක් එහෙම තියෙනවානං ඔය අපේ ෆැකල්ටියෙ කාගෙං හරි අහලා බැලුවට කාරි නෑ.ඒත් ඉතිං මට ඕනෙ හොඳ ලේඛකයෙක් වෙන්න මිසක්කා මේ නිකං වාචාල කමට කියෝන එකෙක් වෙන්න නෙමෙයි.මොකද වාචාලයෝ ඕනෙ තරං ඉන්නවා.ඕනෙ තැනකිං වාචාලයො බිහිවෙනවා.ඒත් ලේඛකයො එහෙම නෑ.

මම මෙහෙම මං ගැනම පාපොච්ඡාරණයක් කළේ මගේ බ්ලොග් එක කට්ටිය කියවලා තියෙනවනෙ.මම දන්න වගේම දන්නැති අයත්.මගේ සමීපම මිත්‍රයෝ කීප දෙනෙක් සහා මගේ ප්‍රියම්භිකාව මගේ ලියන එව්වයෙ අඩුපාඩු කියනවා."මචං අර දාලා තියෙන එක චාටර්" කියලා මූනටම කියනවා.ඒත් අනිත් ඈයො එහෙම කියන්නෑ.මම දන්නවා එයාල එහෙම කියන්නැත්තෙ ලියන එකාගේ හිත රිදෙයි, හිත රිදිලා ඌ ලියන ඒක නවත්තයි කියලා හිතලා කියලා.ඒත් මම කැමති කවුරු උනත් මගේ අඩුපාඩු කියනවානං.එහෙම උනානං මෙයිට ගොඩක් කළිං මට තේරුම්ගන්න තිබ්බා මම ලියන ඒවා හෙණ චාටර් කියලා.දැං ඉතිං කෙනෙක් කියන්ඩ පුළුවං ඉතිං බූරුවො තොගෙ යාළුවො තොට කිව්වනං එව්වා චාටර් කියලා තෝ බූරුවට ඕක කලිං තේරෙන්න තිබ්බනෙ කියලා.ඇත්ත තමයි.ඒත් ඉතිං මගේ තියෙනවනෙ බොරු උද්ධච්ච කමක්.හෙණ ලොකුකමක්.ඉතිං එකෙක් දෙන්නෙක් කිව්වට මම එච්චර හිතන්නෑ.මම හිතං ඉන්නවා මම හෙණ පොරනෙ ඒක හින්ද මම ලියන එව්ව පට්ට සිරා කියලා.

ඉතිං ඕක දහ පාළොස් දෙනෙක් විතර කිව්වනං මොකද්ද බූරුවො අර ලියලා තියෙන්නෙ.මෙලෝ යකෙකුට හිනා යන්නෑ නිකං සිංහල කොමඩියක් වගේනෙ කියලා.එහෙම නැත්තං මචං උඹට තියෙන ආදරේට ,මේ කියන්නෙ කාටවත් වැඩක් නැති පජාති බ්ලොග් ලිය ලිය ඉන්නෙ නැතුව මොකක් හරි රටට වැඩදායී වැඩක් කරපං කියලා කිව්වනං අද මමත් හොඳ තැනක ඉන්න තිබුණා.

දැං මම මට චාටර් කියලා හිතෙන බ්ලොග් පෝස්ට් ටික අයින් කරන්න ගියොත් දෙක තුනකට වඩා ඉතුරු වෙන්නෙ නෑ.කමක් නෑ මම එව්වා එකක්වත් අයින් කරන්නෑ.මීට පස්සෙවත් හොඳ බ්ලොග් පෝස්ට් ටිකක් දාන්න ඕනෙ.එතකොට මට වගේම කියවන ඈයින්ටත් පුළුවං මගේ ප්‍රගතියක් තියෙනවද නැත්තං කලිං හිටපු චාටර් බ්ලොගාමද කියල බලන්ඩ.

රෙද්ද ගැළවී මගේම නිරුවත දුටිමි.නමුදු දැනේ සතුටක් මන්ද මගේ නිරුවත මම ද දුටු නිසා.

07 August 2011

හෙළබස




මම මේ කියන්න හදන්නෙ ජාතිවාදෙ අවුස්සන භාෂාප්‍රේමීත්වය කුප්පන සරම කරට අරන් කෑ ගහන විදිහේ දෙයක් නෙමෙයි.මේ භාෂාව හරි හැටි භාවිතා නොකිරීම නිසා කට්ටියක් විඳින වදයක් ගැන කතාවක්.මටත් හරි හැටි බස හසුරුවන්ඩ බෑ.ඒත් තැනට ඕනෙ විදිහට ගැටගහගෙන ගොඩදාගන්ඩ බස හසුරවගන්න පුළුවන්.

මම දන්න කට්ටියක් දැන් අවුරුදු ගාණක ඉඳන් නඩුවක් කියනවා ඉඩමකට.ඉඩං නඩුවක් කිව්වම ඉතිං අහල වැඩක් නෑනෙ.කතාවටත් කියන්නෙ හරියට ඉඩං නඩුවක් වගේ කියලා.ඉතිං මේ නඩුවෙ හරි විස්තරයක් මට දැනගන්න ලැබුණා ඒ එක්කෙනෙක් ඒක ගැන තව එක්කෙනෙකුට කියද්දි.මම අනුන්ගෙ කතාවකට හොරෙන් කන් දුන්නෙ නෑ.එයාලා කතා කරද්දි මට ඇහුණා ඕං හරි ද?

නඩුවෙ ආරම්භක සාමාජිකයෝ තමයි X සහ Xගෙ සහෝදරී.උදේ හවස බණ ඇහෙන මේ ධර්මද්වීපේ මෙච්චර අල්පේච්ඡ ශික්ෂාකාමී ආදර්ශමත් භික්ෂූන් වහන්සේලා මගින් මගට අල්ප ඉච්ඡතාව ගැන කියලා දෙද්දිත් මේ අයියටයි (X) නංගිටයි බැරි උනා තමන්ගෙ උරුමෙ කතාබහ කරල බෙදාගන්න.නඩුව යන්නෙ මේකටයි. Xගෙ තාත්තා Xට ඉඩම ලියලා.පස්සේ Xට ලියපු කොටසට අයිතිවෙන ඉඩම් කෑල්ලක් ආයෙ Xගෙ නංගිටත් ලියලා.ඉතිං මම නීතිය දන්නෙ නැති උනාට මට තේරෙණ විදිහට නංගිට ලියපු එක නීතියට එකඟ නෑ.මොකද ඒ ලියපු කොටසෙ ඒ වෙනකොට අයිතිකාරයා X.නමුත් X දැනං ඉඳලා නෑ තමංගෙ තාත්තා එහෙම නංගිට කොටසක් ලියුවා කියලා.දැනං හිටියනං මිනිහා කෑ ගහනවනෙ.

දැං නංගි තමන්ගෙ අයිතිය ඉල්ලලා නඩුවක් දාලා.මොකද Xගෙ තාත්තා Xට ලියපු ඉඩම් ඔප්පුවෙ තියෙන එක වාක්‍යක අඩුවක් හින්දා.ඒකෙ ලියලා තියෙන්නෙ "මේ ඉඩමට අයත් ගස කොළ පලතුරු Xට දෙනවා" කියල ලු.ඉඩම දෙනවා කියලා ඒ ඔප්පුවෙ නෑලු.ඔප්පුව ලියපු එකා "මෙම ඉඩම හා එයට අයත් ගස කොළ පලතුරු" කියලා ලියුවෙ නැති හින්දා X සහ එයාගෙ නංගි අවුරුදු 15ක් නඩු කිව්වා.අන්තිමට X දිනලා කියලා තීන්දුව එනකොට X මැරිලා.එයාගෙ ළමයි දහදෙනා තමයි නඩුව ඇදගෙන ගියේ.ඊට පස්සෙ Xගෙ සහෝදරී නඩුව ආයෙත් විභාග කරන්න ඇපෑලක් ඉදිරිපත් කළා ලු.ඒකට තව අවුරුදු 5ක් ගියා.ඒ තීන්දුව ආවෙ X නඩුවෙන් පැරදිලා.ඒ වෙනකොට Xගෙ වැඩිමහල් දරුවො දෙන්නෙක්ම ජීවිතෙන් සමු අරන් ඉවරයි.දැං ඉතුරු දරුවෝ සහ ඔවුන්ගෙ දරුවෝ නඩුව නැවත ඉල්ලුම් කරන්න ලෑස්තියි.ඒකෙ ප්‍රථිපල එන්න තව අවුරුදු ගණනාවක් යයි.වචන දෙකක අඩුවක් හින්දා අවුරුදු ගාණක් ඒ මිනිස්සු පිස්සු නටනවා.කාලය සහ මුදල් නාස්තිය අම්මෝ මේ වචන දෙකකටනෙ ඉතිං.

භාෂාව කියන්නෙ හරි පරිස්සමෙන් පාවිච්චි කරන්න ඕනෙ දෙපැත්ත කැපෙන කඩුවක් වගේ එකක්.

සමහර විට ඔයාලා අහලත් ඇති මේ කතාව.

පන්තියේ සර් උගන්නන ගමන් කලු ලෑල්ලෙ ලියන්න හුණු කෑල්ලක් හොයනවලු.වෙන වෙන පාට එව්වා තිබුණට සුදු පාට එකක් නැතිලු.ඉතිං සර් කොල කෑල්ලක "සුදු හුණු කෑල්ලක් එවන්න " කියල ලියලා කොල්ලෙක්ගෙ අතේ එහා පන්තියෙ ටීචර්ට යැව්වලු.මේකත් අර මැරෑටි ඇම්බැට්ට තාලෙ කොල්ලෙක්ලු.මූත් ඉතින් වගක්වත් නැතුව ගිහින් එහා පන්තියෙ  ටීචර්ට දුන්නලු කොලේ.මෙන්න මේ ටීචර් එනවලු සාරි පොටත් පටලගෙන කොණ්ඩෙත් බැඳගෙන දත්මිටි කකා.අර ඇම්බැට්ටයා කොලේ දෙන්න කලින් කොමාවක් දාලා."සුදු, හුණු කෑල්ලක් එවන්න" ඔන්න පේනවනෙ වෙනස.

තව එකක්.මේක මේ සිංහලේ තියෙන පද බෙදීමෙ අවුල් වලින් වුනු එකක්.

පොඩි එකා හොස්ටල් එකේ ඉන්නෙ.ගෙදර අය මූට ඕනෙ කරන ඒව එවන්නෙ සතියකට පාරක් වැඩකාරයෙක් අතේ.දවසක් වැඩකාරයා බඩු ටික මූට ගෙනත් දීලා යද්දි පොඩි එකා වැඩකාරයා අතේ ගෙදරට එවනවා පොඩි ලියුමක්.

"මැද පු* මිස තුන නැත" කියලා.

මේක කියවලා ගෙදර මිනිස්සු අන්දොස්.මේකගෙ නොසන්ඩාලකමට ද? නැත්තං වෙන එකෙක්ගෙ මගෝඩි වැඩක් ද බලන්න තාත්තත් ඉක්මනට හොස්ටල් එකට ගියාමයි දැනගන්නෙ කොල්ලට කියන්ඩ ඕනෙ වෙලා තියෙන්නෙ "මැදපු කමිස තුන නැත" කියලා.

භාෂාව පරිස්සමෙන් පාවිච්චි කරන්න.සිංහල රාජ්‍ය භාෂාව කරන්න කියලා මොරදෙන ගොඩක් ඈයො හරියට බස දන්නෑ කියලත් මතක තියාගන්න.භාෂාව සම්බන්ධයෙන් අහන හරිම ජනප්‍රිය ප්‍රශ්නෙකට උත්තරෙත් කියලම මේක ඉවර කරන්නම්.

ප්‍රශ්නය :- සිංහල හෝඩියේ අකුරු කීය ද?

පිළිතුර :-ශුද්ධ සිංහල හෝඩිය - අකුරු තිහයි (30)
             භාවිත ශුද්ධ සිංහල හෝඩිය - අකුරු තිස් දෙකයි (32)
            මිශ්‍ර සිංහල හෝඩිය - අකුරු පනස් හතරයි (54)
            වර්තමානයේ භාවිතාවන හෝඩිය - අකුරු හැටයි (60)
            ISO (International Standards Organisation) හි ලියාපදිංචි කළ සිංහල හෝඩිය - අකුරු හැට එකයි (61)

අන්තිමට ඔන්න ඔහෙ මේකත් කියලම යන්නං.

සිංහල හෝඩිය ලෝකයේ වඩාත්ම නිර්මාණශීලී හෝඩි දහසයෙන්(16) එකක් බවට තෝරාගෙන ඇත.

02 August 2011

නම වෙනස් කිරීමයි.....



මම මේ කරපු වැඩේ හරිද කියලා මම දන්නෙ නෑ.ඒත් මට හිතුනා නිකං මගේ නම ඉස්සරහට දාලා මගේ බ්ලොග් එක ලියනවට වඩා වෙන නමකිං මේක කරං යන එක හොඳයි කියලා.මම හරියටම දන්නෙ නෑ ඇයි මට එහෙම හිතුනෙ කියලා.ඔය පත්තරෙත් හැමදාම ඉන්නෙ දහ පාලොස් දෙනෙක් නම වෙනස් කරන.ඉතිං මම කරපුවාම මොකෝ.මම දාපු නම ඒ කියන්නෙ 'පෑල දොර' කියන එක මම තෝරගත්තෙ මම කියන්ඩ හදන ගොඩක් එව්වා මිනිස්සු පෙන්නන්ඩ අකමැති ඒත් ඇත්තටම ලෝකෙ තියෙන දේවල් හින්දා.පෑල දොරත් ඒ වගේ.අපි ගෙදරකට ඉස්සරහින් ගියාම අපිට පේන්ඩ තියෙන්නෙ බොරු ආටෝපය විතරයි(ගොඩක් තැන්වල ).ඒත් පස්සෙ දොර තමා ඇත්ත පෙන්නන තැන.ගෙදරක මිනිස්සුන්ගෙ කල්කිරියාව හැදියාව විතරක් නෙමෙයි ආදායම් තත්වෙ ගැන උනත් විස්වාසනීය තක්සේරුවක් ගන්න පුළුවන් තැන තමා ඒ.අනික පස්සෙ දොර තමා සංග්‍රහශීලී සංවාදශීලී සුහද තැන.ඔය ගොඩක් කේළම් එහෙමත් හුවමාරු වෙන්නෙ සමාජගතවෙන්නෙ පස්සෙ දොරෙන්නෙ.ඉස්සරහ දොරෙන් ගෙට ගන්නෙ (අපේ රටේ ) ගොඩක් වෙලාවට අමුත්තෝ, නාඳුනන අය.ඒත් හොඳටම හිතවත් පවුලෙම අය තමයි පස්සෙ දොරෙන් ගෙදරකට වැද්ද ගන්නෙ.ඉතිං ඔය බත් ටිකක් එහෙම කාල විටක් හප හපා මිදුලට කෙළ පාරක් එහෙම ගහලා හොඳ කයියක් ගහගෙන ඉන්න පුළුවං 'පෑල දොරට' ආවොත්....