30 June 2011

ආශ්චර්යයේ දිවයින


මහ රජතුමා මගේ නිවසට සැපත් වූ වගයි....


අද මගේ ජීවිතයේ ආතල්ම දවසය.ආතල් කන් දෙකෙන් බේරෙන දවසය.අහල පහල උන්ගේ ඊර්ෂ්‍යාවට මා ඉළක්ක වන දිනයයි.මට පමණක් නොව ඕනෑම තැනක පම්පෝරි ගැසිය හැකි වසර දෙදහස් පන්සීයක ඉතිහාසයක් ඇති ප්‍රෞඪ ජාතියක විශිෂ්ඨත්වයේ හිණි පෙත්තට නගින දිනය අදයි.මෙතරම් විදෙස් අත පෙවීම් දේශීය කුමන්ත්‍රණ හා පාවා දීම් මැද ජීවත් වන සකල ශ්‍රී ලාංකිකයන්ගේ සන්තුෂ්ටියේ අග්‍ර ඵලය බුක්ති විඳින්න ලැබෙන දිනය අදය.

ප්‍රථම ශ්‍රී ලාංකිකයා රැගත් ලංකාවේ නිෂ්පාදිත ප්‍රථම අභ්‍යාවකාශ යානය මේ පුණ්‍ය භූමියෙන් වියුක්ත වන දිනය අදය.මහ රජතුමාගේ ප්‍රඥා මහිමය යටතේ සමුර්දියෙන් සෞභාග්‍යයෙන් වැජඹෙන මේ ධරණී තලයේ කළ යුතු සියල්ල අවසන් නිසා සිය සංවර්ධන වැඩ පිළිවෙල විශ්වීය කිරීමේ පරමාර්ථය පෙරදැරි කරගෙන ප්‍රථම ලාංකිකයා චන්ද්‍ර ගත කිරීමේ දැවැන්ත මෙහෙයුම මෙයයි.මහ රජතුමා සිය දෙවෙනි පදවි ප්‍රාප්තියේදී සිය යටත් වැසියන්ට දුන් ප්‍රතිඥාව කෙටි කලකින්ම මල් පල ගැන්වෙන දිනය අද ය.මේ ප්‍රථම ලාංකිකයා වීමේ භාග්‍යය ලැබුවේ, මේ ප්‍රීති කුසලානයෙන් පානය කිරීමේ වරම් ලැබුවේ මේ මම ය.

අම්මා විසින් අපතයා ලෙස ද පෙම්වතිය විසින් නිකමා යනුවෙන්ද අමතනු ලැබූවත් මේ රටේ ජනතාවටත් මහ රජතුමාටත් මගේ අගය වැටහී ඇත.ඉන්දියාවට හෝ ඇමරිකාවට නියෝජිතයෙක් යවනවාට වඩා ඉතා බැරෑරුම් වගකීමකි මේ මට පැවරෙන්නේ.මේ වගකීම පැහැදිලි කොට මටම පවරා දීම සඳහා අප මහා රාජෝත්තමයාණන් වහන්සේ මගේ පුංචි කුටියටම එදා රාත්‍රියේ වැඩම කළ ආකාරය මගේ මතකයේ මියෙන තුරා පවතිනු ඇත.

මහ රෑ දෙගොඩ හරි ජාමේ එක් වරම හමුදා භටයෝ පනහක් පමණ මගේ නිවසේ මගේ කුටියට කඩා වැදුනෝය.මම වහාම ඇඳෙන් පැන බිම තිබූ සරම ඇඟ ලා ගතිමි.එතෙක් ඉවත බලා සිටීමට හමුදා නිළදරුවෝ කාරුණික වූහ.
"මොකද මේ මාව මොකක් හරි අපරාධෙකට පටලළා ද? නැත්තං චැනල් ෆෝ එකේ සාක්කි කාරයෙක් විදිහට මාවත් පෙන්නුව ද?මම ඉතිං රජතුමාට එක එක ඒව කිව්වට හොඳ රාජ පාක්ෂිකයෙක්"මම කබ කඩමින් පැවසුවෙමි."නෑ නෑ මිස්ට ජයකොඩි" කියමින් හමුදා නිළධාරියා කතාව පටන් ගත්තේය.
"අම්මේ මෙන්න මූට හමුදාවෙ අය මිස්ට ජයකොඩි කියනවෝ.ඕකට මිස්ට ජයකොඩි කියනවනං මට ජයකොඩි උතුමාණෝ කියලවත් කියන්ඩ ඕනෙ."අපේ අයියා සාලේ සිට බෙරිහන් දුන්නේය.
"උඹ කට වහපං.ඌ ඔය අපත වැඩ කළාට උඹට වඩා වැදගත් විදියට ඉන්නවා."අම්මා කොඳුරනු මට ඇසුනි.
"මේකයි මිස්ට අපිට මිස්ටගෙ කාමරේ පරීක්ෂා කරන්ඩ ඕනෙ."හමුදා නිළදරුවා කීවේය.
"ඒ අහවල එකකට ද?.මේකෙ මම ආයුද තියං ඉන්නව කියල හිතුව ද?.කුඩු ගංජා පාවිච්චියකුත් නෑ දැං.සල්ලි නැති නිසා.ඔය ඉතිං වැල ටිකක් නං...."මම හිස කසන්නට වීමි.
"නෑ නෑ මිස්ට.මේකයි, තව ටිකකිං මහ රජතුමා මෙතනට සැපත් වෙනවා.මෙව්වා ඉතිං කළ යුතු පරීක්ෂා විතරයි.නැතුව අපිට මිස්ටව සැක නැහැ."
"මළ කෙළියයි.උන්නාන්සෙට ඉඳගන්නවත් දෙන්නෙ මොකේ ද? අම්මා සීනිත් ඉවරයි කිව්වා.තේ ටිකක් වත් දෙන්න විදිහක් නැහැ."මම ඇඳ මත වාඩි උනෙමි.
"මහ රජතුමා වැඩි වෙලා ඉන්නෙ නැහැ.වැදගත් දෙයක් කතා කරන්ඩ එනව කිව්වෙ.ඉක්මනට ආපහු යනවා."හමුදා නිළදරුවා මාව අස්වසන්න විය.
"හරි ඕනෙ මගුලක් පරීක්ෂා කරන්ඩ.මගෙ කොම්පියුටර් එකේ ඔය සමාජ විරෝධී එව්ව මෙව්ව ටිකක් ඇති.ඒත් රාජ්‍ය විරෝධී ඒව නෑ." හමුදා නිළධාරියෝ පිළිවෙලට පරීක්ෂාව පටන් ගත් හ.මට ද සොයාගැනීමට අවශ්‍යව තිබූ මගේ යට ඇඳුම් කීපයක්, මගේ පැරණි පෙම්වතියගේ ඡායා රූපයක්, කැරපොත්තන් 8ක්, හූනන් 5ක්, මකුළුවන් 11ක් හා එක් පත්තෑයෙක් ඔවුන් සොයාගත් දේ අතර විය.
මේසයේ පොත් අතර තිබී එක් බටයෙක් පුවත් පතක් ඇද ගත්තේය.
"සර් ජේවීපී එකක්".හමුදා නිළධාරියාගේ ඇස් හීන් විය.
"ආ ඕක මම මේ මේසෙ පිහදාන්නයි, සපත්තු මදින්නයි අරං ආවෙ.අම්ම ඕනෙ කරන එකක් කියල හිතල පොත් අස්සෙන් දාන්න ඇති."මම හති ලෑවෙමි.
"කොහොමත් රජ්ජුරුවන් වහන්සෙට පේන්න තියන්න එපා.මිස්ටටත් නායක්ත්ව පුහුණුව දීල තමයි නවතින්නෙ." හමුදා නිළධාරියා මට රහසින් පැවසීය.
"මම මේක ගෙනියනවා මූලස්ථානෙට."හඬ නඟා පැවසූ ඔහු මට අනිත් අයට හොරෙන් ඇහැක් ගැහුවේය.අනිත් අයද එකිනෙකාට හොරෙන් මා දෙස අනුකම්පාවෙන් බැලුවෝය.මම හිත යටින් සැනසුම් සුසුම් හෙලුවෙමි.

ටික වේලාවකින් 'ගුඩු ගුඩු' ගාමින් මුළු පළාතම වියරු සුළඟින් ආලෝලනය කරමින් හෙලිකොප්ටරයක් අපේ මිදුලට සැපත් විය.අපේ නිවසේ වහලයේ උළු ටකරං පොල් අතු සියල්ල එහෙට සහ මෙහෙට විය.උනු සංගෙදිය හරියටම බලාගත හැකිවන්නේ ආයේ වහින කාලය ආවාමය.මිදුලේ පොල් ගස් තුනේම ඇට්ටි මෙන්ම කලටිද ඔක්කොම එක ගොඩේ බිම වැටිලාය.අම්මා හූල්ලමිං කම්මුලේ අත තබා ගත්තාය.

හෙලිකොප්ටරයේ තටු නවතින්නත් පෙර කොල්ලෙක් මෙන් ඔහු බිමට පැන්නේය.අපි කාගෙත් තාත්තා, ඉංදියාවේ නංගීගේ භාර කාරයා වන අපේ මහ රජතුමාගේ ශ්‍රී පාදස්පර්ශය ලැබීමට මා කුඩා කල දවල්ට වැලි බත් ඉවූ, රෑට චූ දැමූ අපේ මිදුලද වාසනාවන්ත විය.හෙලිකොප්ටරයේ හුළං සැරට සාටකය උඩ ගියේය.එය උන්නාන්සේ දෑතින්ම තද කර අල්ල ගනිද්දී සරම උඩ ගියේය.රාජ ඌෂ්ණයෙන් අපේ නෙත් බිමට හැරවුනි.

අපි නැවත නෙත් ඔසවා බලන විට උන්නාන්සේ දුවන්ට සැරසෙන ඉරියව්වෙං සිටගෙන ඉන්නවා දුටිමු.එවිට ගෝලයෙක් පැමිණ උන්නාන්සේගේ තේමා සංගීතය සිය ජංගම දුරකතනයෙන් වාදනය කරවද්දී උන්නාන්සේ අපේ නිවස දෙසට ගමන් ඇරඹූ සේක.රජතුමා අපේ නිවසට පා තබද්දී අම්මගේ නෙත් කඳුලෙන් බර උනේ රජතුමා පැමිණීමේ සතුටටද නැත්නම් වැටුණු පොල් ඇට්ටි ගැන සිතාදැයි මටනම් වැටහුනේ නැත.

අදට මෙච්චරයි.....

ඒ කිව්වේ මතු සම්බන්දයි....


27 June 2011

වර්තමානය උදෙසා අතීතය පාවා දීම


පාඩම් කරන්න හිතෙන්නෙම නෑ.විභාගෙ අත ළඟ.පුදුම කරුමයක් මේක.මෙච්චර දවස් රිපීට් නොවී ගොඩ ගිය එක මේ පාරනං හරියන්නැහැ.දෙය්යො ගොඩ දාද්දි දිගටම ගොඩ දාගෙන ගිහිල්ලා කෙළවද්දිත් දිගටම කෙළවනවා.එයා ඔය අපේ මිනිස්සු වගේ නෙමෙයි.එක හැන්දක් අතට ගත්තම එපා වෙලා අප්පිරිය වෙලා යනකං බෙදනවා ඒකෙන්ම.

මේ පාඩම් කරන්න නොහිතෙන්නෙනං කරුමෙකටමයි කියලයි මටනං හිතෙන්නෙ.මම කරුමෙ විස්වාස කරන්නැහැ තමයි.ඒත් මේ වෙලාවෙ මට විකල්ප මතවාදයක් නැහැ මෙතනට ආදේශ කරන්ඩ.මම අසරණයි.මම බෝධිසත්ව චරිතෙ රඟපෑවට පළ දෙනවනං දෙන් ඕනෙ තරං කරපු දහපදුරා වැඩ තියෙනවා.ඇත්තමයි මේ කියන්නෙ.ඇත්ත කියන්ඩයි බිම ඉඳගන්ඩයි බය කොල්ලෙක් නෙමෙයි මම.

මම අද ටියුට් එකකුත් අතේ තියාගෙන ඔහේ කල්පනා කර කර ඉන්නකොට මගේ මතක ගංගාව කැළඹිලා පතුලෙ තිබිච්ච දිය සෙවල බැඳිච්ච මේ සිදුවීම මගෙ මතකෙට ආවා.කෙනෙක්ට කියන්ඩ පුළුවං මේක පවක්ය කියලා.තව කෙනෙක්ට කියන්ඩ පුළුවං හොඳ වැඩේ කියලා.මටනං ඇත්තටම මේ ගැන තියෙන්නෙ උදාසීන ආකල්පයක් තමා.

අපේ ගෙවල් ඟ ගෙදරක හිටියා කෙල්ලෙක්.නෑ නෑ ඔයාලා හිතනවට වඩා වෙනස් කතාවක්.


මට වඩා සෑහෙන්න වයසයි.ඒ කාලෙදි වයස 25ක් විතර වෙන්නැති.මම එතකොට පොඩි එකා.මට වයස පහළවක් විතර.මට හිටිය මිත්‍රයෙක් අපි එයාට දැනට කියමු 'කසුන්' කියලා.කසුන් මට වඩා අවුරුද්දයි වැඩිමල්.මේ මිත්‍රයා මාව තමයි උගේ හැම ගමනක් බිමනක්ම එක්කං ගියේ.


ඌ ඒ කාලෙ එක එක කෙල්ලො පස්සෙ ගියා.ඉතිං ඔය කෙල්ලො පස්සෙ යද්දි තනියට එකෙක් එක්ක යන සිරිතක් තියනවනෙ.මොකද යද්දි කොච්චර දුර යන්න වෙයිද දන්නැහැ.මොකෝ යන්නෙ කෙල්ලො පස්සෙනෙ.උන්ට බැහැ එක තැනකට වෙලා ඉන්න.වෙලාවට එන්න.ඉතිං පැය ගණන් බලං ඉන්න උනාම කතා කර කර ඉන්න පාළු කපන්න තමයි මේ සගයා එක්කං යන්නෙ.

මෙහෙම එක්ක යන සගයෙක් සතු ලක්ෂණ ටිකක් තියෙනවා.පළවෙනි දේ තමයි මිත්‍රයාගේ රහස් රැකිය හැකි වීම.අනික තමයි බර අඩු වීම.මොකද කෙල්ල පස්සෙං යන එකාගෙ ෆුට් සයිකලේ තමයි දෙන්න දාල යන්නෙ.එතකොට හති නැතුව ගොඩක් දුර ගෙනියන්න පුළුවං එකෙක් වෙන්න ඕනෙ.අනිත් එක තමා පෙනුම චාටර් වීම.නැත්තං කෑල්ල සගයාට වැටීමේ සම්භාවිතාවක් තියෙනවනෙ.ඉතිහාසය හාරාවුස්සල බැළුවොත් එහෙම වෙච්චත් හොයාගන්ඩ ඔයාලට පුළුවං වේවි.කොහොම හරි ඔය කියන ලක්ෂණ ඔක්කොම මට තිබ්බ නිසා මම මුගේ සගයා උනා.

දැං ආයෙත් අර කෙල්ල ගැන කියන්නංකො.එයාට අපි දැනට කියමු 'ආශා' කියලා.ආශා බැඳලා නෑ.හැබැයි මිනිස්සු ගොඩක් හිටියා.ඔව් එයා කළේ ලෝකෙ පරණම වෘත්තිය ගෙදර ඉඳං.ඒකිගෙ ගෙදර අයත් මේ ගැන දැනං හිටියට සල්ලි නිසා මොකුත් කිව්වෙ නෑ.අපිට වඩා වැඩිමල් කොල්ලෝ ඒකිගෙ ගෙදෙට්ට කොල්ලෙක් ආවම ජනේලෙං හොරෙන් බලනවා.බලලා රස කරල කියනවා.අපිත් කෙළ බේරි බේරි අහං ඉන්නවා.අපි පොඩි නිසා චාන්ස් එක හම්බුන්නෑ බලන්න.

මේ ඉරිසියාව වෙන්න ඕනෙ මටයි මගෙ මිත්‍රයටයි තිබුණෙ.

පාවිච්චිය වැඩි කමට දුනු බැහැලද කොහෙද ආදායම අඩු වෙලා වෙන්නැති මේ කෙල්ලගෙ ගෙදර විකුණන්න දාලා තිබ්බා.අපි දැනගත්තෙ ගෙදර ඉස්සරහ ගහල තිබ්බ 'ගේ විකිණීමට තිබේ' කියන දැන්වීමෙං.මටයි කසුන්ටයි ආවා අර ඉවසන්ඩ බැරි අමරුව.අර අපි ඉඳගන්ඩ පාවිච්චි කරන හරියෙ හැදෙන්නෙ.ඉතිං අපි රෑ වෙලා ගිහිං බෝඩ් එකේ 'ගේ' කියන කෑල්ල උඩින් 'ඇඟ' කියල ලියපු කොලයක් අලවලා ආවා.එච්චරයි.

පහුවදා එක ගිණි විජ්ජුම්බරයයි.අරුන්ගෙ ගෙදර හෙණ වළියක්.නෑයොයි ගෙදර උනුයි ඔක්කොම එකතු වෙලා අරකිට බැණලා ගෙදරිං එළෙව්වා.ගෙදර උන්ටයි නෑයින්ටයි ඔක්කොටම වැඩේ වැරැද්ද පෙනුනෙ අනිත් මිනිස්සුත් දන්නව කියල දැනගත්තට පස්සෙ තමයි.කොහොම හරි අපි හින්දා ඒ කෙල්ල ගෙදරිං ගියා.ගමේ ලොකු කොල්ලන්ට ෆ්‍රී හම්බවෙච්ච ෆන් එකත් නැතුව ගියා.

ඔය දෙවෙනියට කිව්ව එක තමයි අපෙ අතිං උනු පාපෙ.අනේ දෙයියනේ පාපොච්චාරණයක් කළා.දැං ඉතිං සමාව දීල මට පාඩම් කරන්ඩ හිතවන්ඩ හොඳේ.කියවන ඇත්තොත් එහෙමම ප්‍රර්ථනා කරන්ඩ.බොහොම පිං!


25 June 2011

වේදනාව දන්නේ කඩු පාර කෑ එකාය.....


විශයයන් 5ක්.උ/පෙ වගේ දෙගුණයකටත් වැඩි.ඒ මදිවට පාඩම් කරන්න තියෙන්නෙත් කඩ්ඩෙන්.උත්තර ලියන්න තියෙන්නෙත් කඩ්ඩෙන්.කඩ්ඩ කියන්නෙ මට එච්චර හුරු දෙයක්නං නෙමේ.මවු බසෙන් නං ඕනෙ කෙංගෙඩියක්.සිංහලෙන් තිබ්බනං මේ උලව්ව ඉවර කරල මම ගෙදර ගිහිල්ල ගොඩක් කල්.

එහෙමනං මට තිබුණ මෙතන පොර වෙන්ඩ.දැනුත් මම පොර තමයි.ඒත් ඉතිං ඒ අධ්‍යාපනේ පැත්තෙං නෙමෙයි.හරි අමාරුවෙං කඩ්ඩ අල්ලගෙන ගොඩ දාගන්න හදන කොට ඒ අස්සෙ ලතින් වචනත් තියෙනවලු.මම හිතුවෙ ඒවත් කඩු වචනමයි කියල.මොකෝ මට ඔය දෙකේ වෙනසක් තේරෙනවයැ.දෙකම තියෙන්නෙ එකම අකුරුවලින් නෙ.මමත් හරියට ඇමරිකාවෙදි චීන හෝටලේක වැඩ කරල කඩ්ඩ කියල හිතාගෙන චීන ඉගෙනගත්තු එකා වගේ.කඩ්ඩත් බැහැ.ලතිනුත් බැහැ.දැං දැං හෙලුවත් බැරි වේගෙන එනවද මන්දා.කුණු හරුප ටික විතරයි ටක්කෙටම මතක.මොකෝ ඉතිං උදේ හවා පාවිච්චි වෙන්නෙ ඒ ටික විතරනෙ.

අපේ ඉස්කෝලෙ හිටියෙ හෙලයො සහ බොදුවො.ඉස්කෝලෙං සෑහෙන්ඩ උත්සාහ කළාට ඉස්කෝලෙං කඩ්ඩ ඉගෙන ගත්තු එවුන් හිටියෙ නැති තරමයි.කඩ්ඩ පුළුවං එවුන් හිටියා.උං ඒ ශිල්පය ඉගෙනගෙන තිබ්බෙ උන්ගෙ ගෙවල් වලින්, එලකියුෂන් පන්තිවලින්.මේ දුප්පත් අපිට මොන එලකියුෂන් ද?.අපේ ගෙදර මිනිස්සුත් කඩ්ඩ කියන්නෙ සුදු ඒජන්තවරුන්ගෙ බාසාව කියල දැනං හිටිය මිසක් පාවිච්චි කරන්ඩ දැනං හිටියෙ නැහැ.

ඉතිං දේශාභිමානෙං ජාතිවාත්සල්‍යයෙං යුතුව මමත් කඩ්ඩෙන් තොර ලංකාවක ප්‍රෞඪ හෙලයෙක් වෙන්න හිතා ගත්තා.උ/පෙ දක්වා කඩ්ඩ ඉවසං පන්තියෙ හිටපු මම උ/පෙ පන්තියෙදි තීරණය කළා කඩ්ඩ වර්ජනය කරන්ඩ.ඉතිං කඩ්ඩ මැඩම් පන්තියට එද්දි තවදුරටත් දිනුක ජයකොඩි කෙනෙක් ඒ පන්තියෙ හිටියෙ නැහැ.

අපිට අපේ ඉස්කෝලෙ දෙයියො මවල දීපු තැනක් තිබුණා සෞඛ්‍යදානය කියලා.මේක මරු තැන පීරියඩ් එක කට් කරන්ඩ.මුළිං මම මේකෙ දීර්ඝ කාලීන රෝගියෙක් වෙලා හිටියා.පස්සෙ මම ඒකෙ යාවජීව සාමාජිකයෙක් උනා.ඉතිං මේ පුංචි පාරාදීසයට වෙලා අර යක්ෂ බාසාව උගන්නලා ඉවර වෙනකං ඉන්න මම පුරුදු වෙලා හිටියා.මම විතරක් නෙමෙයි, අපි කීප දෙනෙක්ම.එකම අරමුණක් තියෙන ඒ වෙනුවෙන් කැපවෙන යෞවනය.

ඉතිං අපි ඉස්කෝලෙ හිටපු තරමක් ලොකු ලොකු කට්ටියව ඔට්ටුව විදිහට දාලා 'ඕමි' ගැහුවා.මම කට් කලේ කඩ්ඩයි රසායන විද්‍යාවයි විතරයි.අනිත් එව්වයෙදි පන්තියෙ හිටියා.ඉගෙනගන්ඩම නෙමෙයි.ඒත් ඉතිං ඉස්කෝලෙ ආපු එකේ පන්තියෙත් ඉන්න ඕනෙ නිසා.

අනිත් විශයක් ඉවර වෙලා කඩ්ඩ හරි රසායන විද්‍යාව හරි තියෙනකොට පන්තියෙන් පනින එක ටිකක් අමාරුයි.මේ මැඩම් යනකන් ඉන්නත් ඕනෙ.අනිත් කෙනා එන්න කළින් යන්නත් ඕනෙ.අපේ පන්තිය තිබුණෙ කොරිඩෝවෙ කෙරෝලෙම.ඉතිං මම කරන්නෙ කළිං මැඩම් යද්දිම යනව අපේ පන්තියට කළිං තියෙන පන්තියට.ගිහිං ඉන්නවා කඩ්ඩ මැඩම් හරි කෙම් සර් හරි අපේ පන්තියට යනකං, මමත් අර පන්තියෙ එකෙක් වගේ.එයා අපෙ පන්තියට ගියාම මම ෂේප් එකේ පැනගන්නවා එළියට.

මගේ මොන කරුමෙකටද මන්දා කඩ්ඩ මැඩම් මාව අඳුරගෙන තිබුණා.මම අනිත් පන්තියෙ ඉන්නකොට එයා අපේ පන්තියට යන ගමන් නැවතිලා මගෙන් අහනවා "ජයකොඩි මොකද මේ පන්තියෙ?යනවා යනවා පන්තියට.කවදාවත් පන්තියෙ නැහැ."කියල.එයා අනිත් අයට බැන්නෙත් කඩ්ඩෙන්.වෙන වෙලාවට මට උනත් බණින්නෙ කඩ්ඩෙන් තමයි.එදා මැඩම් සිංහලෙන් කියන්ඩ ඇත්තෙ එයාට හිතෙන්ඩ ඇති මූට කඩ්ඩෙන් බැණීමට වඩා මං කියන දේ මේ මොහොතේ තේරුම් යාම වැදගත් කියලා.ඉතිං ඔහොම ටික දවසක් ගියා.මම තීරණය කළා මේ විකාර අපබ්‍රංස බසට කන් දීමට වඩා දිවි පරදුවට තබා ජනේලයෙන් පැනීම වටිනවා කියලා.

එදා කළිං විශය(මට හරියටම මතක නැහැ මොකක්ද කියලා ) කරපු මැඩම් පන්තියෙං ගියා.මම අප්‍රතිහත දහිරිය අතට අරගෙන වීරයා වගේ ගියා ජනේලෙ ළඟට.එක කකුලක් තිබ්බා මේසෙට.අනිත් කකුල ජනෙල් පඩියෙ.ඉගිලුමට තව තප්පර බාගයයි.


ඔන්න එතකොටම අපේ සෙක්ෂන් එකට කොන්වන්ට් එක කියන්නෙ ඇයි කියන එක මට ප්‍රත්‍යක්ෂ කරමිං එකෙක් මගෙ කකුල අල්ලගෙන කෑගහන්න ගත්තා."මැඩම් මෙන්න එකෙක් පන්තියෙන් පනිනෝ.........". බල බලා ඉන්න කාලයක් නැහැ.අල්ලගත්තෙ මොකාද කියල බලන්න මේක නෙමෙයි වෙලාව.ජනෙල් පඩිය උඩ තිබ්බ කකුල මම මගේ පූර්ණ පාලනයට නතු කර ගත්තා.හුචක්කු බයිසිකලයක් ස්ටාර්ට් කරනවා වගේ මම දුන්නා 'කික්' එකක්.සපත්තුව දාල තිබුණත් මට දැනුනා හරි මෘදු ප්‍රදේශයක කකුල වදිනවා.ඒ එක්කම ලැබුණු ගම්‍යතාවෙන් මම කෙළින්ම ගුවන්ගත උනා එළියට.මට ගාණ හදාගන්න බැරි උනා වියෝග ප්‍රවේගයෙ.එච්චරයි.මම නිදහස්.මම කෙළින්ම දිව්වා.සෞඛදානෙට.ටිකකින් අපේ පන්තියෙ එකෙක් ආවා මැඩම්ගෙන් පණිවිඩයක් අරන්.වහාම පන්තියට එන්න කියලා.මොන අලුගුත්තේරු වැඩ කළත් අපි හරි කීකරු ළමයි.මම ඉතින් ගල උඩ පහරපු එකා වගේ බිම බලාගෙන පන්තියට ගියා.

මැඩම් සෑහෙන වෙලාවක් බැන්නා.මට හරියට තෙරුණේ නැහැ.මොකද එයා බැන්නෙ කඩ්ඩෙන්.මම පස්සෙ මිත්‍රයෙක්ගෙන් අහගත්ත එයා මොනවද කිව්වෙ කියලා.මට ලියුමක් ලියල දෙන්න කිව්වලු ආයෙ පන්ති කට් කරලා අයාලෙ යන්නෙ නැහැ කියල කඩ්ඩෙන්.මිල්ක් ෆාදර්ට ඩෝග්ස් ජම්පින් කිව්වලු.මම කොහොමත් ලියුං ලියන්ඩ ටිකක් හොරයි.ටිකක් නෙමෙයි හොඳටම හොරයි.අඩුම තරමෙ කෙල්ලෙකුටවත් ලියුමක් ලියල නැති මට රාජකාරී මට්ටමේ ලියුමක් ලියන්ඩලු.ඊටත් කඩ්ඩෙන්.මම කොහොම හරි මගේ මිත්‍රයො දෙතුන් දෙනෙකුගෙනුත් සප් එක අරං ලිව්වා ලියුමක්.(මගෙ මිත්‍රයො නිසා උන්ටත් එච්චර කඩ්ඩ බෑ).

මැඩම් මුළු ලියුමෙම රතු පෑනෙන් වැරදි හැදුවා හදලා මටම දුන්නා.කලිං වෙච්ච ඔක්කොටම වඩා මට අවුල ගියේ මේ මම පට්ට කට්ටක් කාල ලියපු ලියුමෙත් වැරදි අම්බානට තිබිච්ච එකට.මම නිල් පෑනෙන් ලියපු ඒ කුළුඳුල් කඩු ලියුම පුරාම මැඩම් එයාගෙ රතු පෑනෙන් වැරදි හැදුවා.කොටින්ම කිව්වොත් මගෙ ලියුම උඩ එයා එයාගෙ ලියුම ලියුවා.

අදටත් මට කඩ්ඩ හරියට බැහැ.යන්තං ගැටගහගෙන තමයි වැඩේ ගොඩ දාගෙන යන්නෙ.මේක කියවන හැමෝටම මම මේ බොහොම කරුණාවෙන් කියන්නෙ.පොඩි මොකෙක් හරි ඉන්නවනං තමංගෙද අනුංගෙද කියල බල බල ඉන්න එපා කඩ්ඩ ටිකක් තොල ගාවන්න.සිංහල උං ඉගෙනගනී.හැබැයි කඩ්ඩනං උං තනියෙන් ඉගෙනගනී කියල බලං ඉන්න එපා.


24 June 2011

යකා ඩබල් වීම

යාළු වෙච්ච
මුල්ම කාලෙ
ඔයා එක්ක
බුද්ධිය මගෙ
තිබුණෙ නැහැ
එච්චර මෝරලා
ඒකයි මං කිව්වෙ
ඔයා වගේම
දුවෙක් ඕනෙ කියලා

23 June 2011

ඇඬීම

ඇඬීම යනු ක්‍රියාවකි.එය ශෝකය පෙන්වීමට, අසරණබව පෙන්වීමට මෙන්ම සමහර අවස්ථාවල දී සතුට පෙන්වීමට ද භාවිතා වේ.

ඇඬීම යන පදයේ කෝෂාර්ථයට සම්පූර්ණ පටහැනි අර්ථයක් ගෙන දෙන ලෙස ද ව්‍යවහරේ දී භාවිතාවන අවස්ථා ඇත.
"අඩෝ පට්ට කෑල්ලක් මචං ඇඬෙනවා දැක්කම" ලෙස යෙදෙන වැකියේ ඇඬෙනවා යන පදය යෙදී ඇත්තේ  විශිෂ්ඨ වැනි අර්ථයක් ගම්‍යකිරීමටය.

ඇඬීම නිසා ශ්‍රේෂ්ඨ ස්ථානවලට පැමිණි අය ද සිටිත්.බණ්ඩාරනායක මළේ ය.සිරිමාවෝ අඬලා අඬලා අගමැතිනිය වූවා ය.විජය මැරුණේ ය.චන්ද්‍රිකා අඬලා අඬලා ජනාධිපතිනිය වූවා ය.අද හෙට මහින්ද මාමා ද මළොත් ශිරන්ති නැන්දාට ද අඬලා තැනකට එන්න පුළුවන් වනු ඇත.නමුත් දැන්ටම නාමල්ට පුරුදු කරගෙන යන නිසා එවැනි අවස්ථාවක් ලද විගස ඔහු පොළොව බදාගෙන අඬා ජනපති වනු ඇත.

අඬද්දී ඇස්වලින් 'කඳුළු' කියලා දියර වර්ගයක් වෑස්සෙනවා ය.සමහරු අඬද්දී මේවා එන්නේ නැත.ඒ එන්නේ නැති කඳුළුවලට 'කිඹුල් කඳුළු' කියා කියනු ලැබේ.ප්‍රසිද්ධ වේදිකාවලදී වැඩිපුර හෙළනු ලබන්නේ මෙකී පධාර්ථමය නොවන 'කිඹුල් කඳුළු' යැයි මතයක් ජනතාව අතර පවතී.

අඬද්දී ඊට පසුව සිදුවෙන තවත් ක්‍රියාවක් ඇත.එනම් 'කිරි එරීම' යි.හඬද්දී කිරි එරේ යනුවෙන් පැවසූ විට 'හඬද්දී' යන්න පූර්ව ක්‍රියාවේ යෙදේ.නමුත් මෙහි අර්ථය පිළිබඳව ගැටළු පවතී. අඬද්දී කිරි එරෙනවානම් විපක්ෂය අඬන හැටියට මුළු රටම කිරෙන් ස්වයංපෝෂිත විය යුතු ය.නමුත් තවමත් කිරිපිටි විශාල ප්‍රමාණයක් ගෙන්වන්නේ පිටරටිනි.එහේ මිනිසුන් අඬන්නේ නැතිමුත් හොඳින් කිරි එරේ.

විශ්වවිද්‍යාල සිසුවෝ ද විටෙක මහමග දී හඬා වැටෙත්.ඒ උද්ඝෝෂණ වලට 'කඳුළු ගෑස්' ගැසූ විට ය.'කඳුළු ගෑස්' ගැසූ විට උවමනාව තිබුණත් නැතත් ඇඬෙනවා ය.උද්ඝෝෂණවලදී කවුරුන් හෝ මියගිය විට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ පාර පුරාම අඬන්නේ ය.ප්‍රවෘත්ති සාකච්චාවලදී පොලීසිය අඬන්නේ ය.ආණ්ඩුව මළගෙදර ගොස් කීයක් හරි දී අඬන්නේ ය.

රියැලිටි තරඟවල ද සින්දු කියනවාට වඩා කරන්නේ අඬන එක ය.පැරදුණු එකා තෑග්ග ගැන සිතමින් අඬන්නේ ය.දිනපු එකා පැරදුණු එකා බදාගෙන අඬන්නේ ය.නිවේදකයා දෙන්නාම බදාගෙන අඬන්නේ ය.පැරදුණු එකාට කෙටි පණිවිඩ ඡන්ද යැවූ ප්‍රේක්ෂකයා තමාගේ නිරර්ථක වියදම ගැන සිතමින් අඬන්නේ ය.අනිත් ප්‍රේක්ෂකයෝ දිනපු එකාගේ තෑගි දෙස බලමින් තමන්ට සින්දු කියන්න බැරිවීම ගැන සිතමින් අඬති.

ප්‍රේක්ෂකාගාරයේ කෙල්ලෝ තමන්ගේ කොල්ලා බදාගෙන පැරදුණු කොල්ලා වෙනුවෙන් අඬති.ඒ කොල්ලෝ ද සිය පුරුෂභාවය සොරු ගත්තවුන් මෙන් වෙනකෙකු වෙනුවෙන් අඬන සිය කෙල්ලගේ කඳුළු පිස දමති.සොටු සූරවති.කැමරාකරු ද සිය කැමරාව මානන්නේ අඬන එව්වාටම ය.

ප්‍රවෘත්ති නිවේදනයේ ද කඳුළට දැන් හිමිවන්නේ මුල් තැන ය.හැමදාම 'ඇඬෙන කතාවක්' පෙන්නා ප්‍රේක්ෂකයන් ඇඬවීම බොහෝ නළිකාවල ප්‍රධාන අරමුණ බවට පත්ව ඇත.කොහේ හෝ මැරුණු පොඩි එකෙක්, අලියෙක් වැනි සංවේදී සිදුවීමකට ඇඬෙන පසුබිම් කථනයක් දී ඇඬෙන රූපරාමු පෙළක් ද සහිතව පෙන්නීම නාළිකා අතර තරගයක් බවට පත් වී ඇත.

මෙගා නාට්‍යවල ද මුල සිටම ඇත්තේ අඬන එක ය.දවසකට අඬන දර්ශනයක් නොමැතිනම් ඒ නාට්‍යයේ ජනප්‍රියතාව පහළ බසී.ඒ නිසා අධ්‍යක්ෂවරයා කොහොම හරි සිය නාට්‍යයේ ප්‍රධාන ගැහැනු චරිතයට අඬන්නට අවස්ථාවක් සලසා දෙයි.

ඉතින් හැමදාම නාට්‍යයේ කෙල්ල අඬනවා බල බලා අපි ද අඬමින් බත් කමු.


22 June 2011

පොඩි එකා

අපේ ගෙදෙට්ට
අහුවෙනවා
කොහෙද රටක
චැනල් ගොඩක්

මෙහෙ වගේ නමෙයි
හරි දියුණුයි එහෙ
ආසාවෙ බෑ
දුක හිතෙනව අපි ගැන

පොලීසි සහ උසාවි

ඔන්න අද තවත් මට හිතුන පටලැවිල්ලක් ගැන කියන්ඩයි හිතුවෙ.

ඇත්තටම මිනිස්සුන්ට පොලිසියක් සහ උසාවියක් අවශ්‍ය ද?

ඔන්න ඕක කවුරු හරි මීට කලිං හිතල තියෙනවනං සමහරවිට මගෙ දැක්මට වඩා වෙනස් දැක්මක් දැනටමත් තියෙනවා වෙන්න පුළුවං.එහෙම හිතුවෙ නැත්තං මේක කියවන්ඩ කළිං තනියම හිතල තමංගෙ මතේකට ඇවිත් ඉන්ඩ කියලා මම කාරුණිකව ඉල්ලා හිටිනවා.මොකද මට ඕනෙ මගේ මතවාද කියන්ඩ මිසක් ප්‍රත්‍යක්ෂ කරවන්ඩ නෙමෙයි.

'අනේ බූරුවො උඹේ කතා අපි ඇත්තට ගනී කියල උඹ හිතනවද මෝඩයා' කියල කවුරු හරි හිතනවනං කියන්ඩ තියෙන්නෙ මීට පෙර එසේ සිදු වී ඇත කියල තමයි.

හරි එහෙනං පණ්ඩිත කතා ඉවරයි.මේකයි මගේ මතවාදය.

පොලීසියක් හෝ උසාවියක් අපිට අවශ්‍ය වෙන්නෙ ඇයි?කවුරුහරි අපිට කරදරයක් අසාධාරණයක් කළොත් සාධාරණය ඉල්ලගන්න.වැරැද්ද කරපු එකාට දඬුවම් කරවන්න.කවුරුත් මේකට එකඟවෙනවා ඇති.

නමුත් මේ සමාජයේ (මම ලේසියට ගන්නං අපේ රට ) මමත් ඇතුළත් වන ඉතාම ක්ෂුද්‍ර කුලකයක් හැර අතිමහත් බහුතරය මොනවා හෝ විශ්වාසයක්, අධ්‍යාත්මික මතයක් සහිතවයි ජීවත් වෙන්නෙ.

අපි මුළින්ම ගමු බෞද්ධයෝ.අවිහිංසාවාදීම දහමක්නෙ මේ.ඉතිං බුදු හාමුදුරුවො කියල තියෙනවද තමන්ට අකටයුත්තක් කරපු කෙනෙක්ගෙන් පළිගන්න කියලා.අනික බෞද්ධ ජනතාව විශ්වාස කරනවනෙ කර්මය ගැන.කර්මය විශ්වාස කරන අය කියන්නෙ කවුරු හෝ වැරැද්දක් එහෙම නැත්තං පාපයක් කළොත් ඒක කවදා හෝ ඒක පළ දෙනවාමයි අහෝසි කර්මයක් සිද්ධ නොවුනොත් කියලා.එහෙමනෙ ?.ඉතිං උඹ තල වැපිරුවොත් තල, මුං වැපිරුවොත් මුං කියල නිකං ඉන්නව මිසක් උගෙන් පළිගන්න නඩු දාන එකවත්, පොලීසියට ගිහින් පැමිණිල්ලක් දාන එකවත් නෙමෙයිනෙ බෞද්ධයා කළ යුත්තෙ.

ඊළඟට වැඩි පුරම ඉන්නෙ ක්‍රිස්තියානි ඇත්තොනෙ.පරණ තෙස්තමේන්තුව ඇහැට ඇහැක් දතට දතක් කිව්වට ජේසුස් වහන්සේ කිව්ව විදිහට අළුත් තෙස්තමේන්තුවෙ පළිගන්න එපා කියල තියෙනවනෙ.

"ඇසකට ඇසක්ය, දතකට දතක්යයි කී බව නුඹලා අසා තිබේ.නුමුත් මම නුඹලාට කියමි: නපුරු අය සමඟ පොරට නොසිටිල්ලා.යමෙක් නුඹේ දකුණු කම්මුලට ගැසීනම් ඔහුට අනික් කම්මුලද හරවාපන්න.යමෙක් නඩු කියා නුඹේ අඳනය ගන්ට කැමතිවීනම්, ඔහුට නුඹේ උතුරු සළුවත් ගන්ට ඉඩ ඇරපන්න.යමෙක් එක හැතැප්මක් යන්ට නුඹට බලාත්කාරකෙරේද, ඔහු සම්ඟ හැතැප්ම දෙකක් පලයන්න."

කීවා මිස නඩු දමාපන්න, පොලිසි පලයන්නැයි කීවේ නැත.මොකද දඬුවම් දීම දෙවියන් වහන්සේගේ වැඩක්නෙ.අනික තව කෙනෙක් විනිශ්චය කරන්ඩ අපි කවු ද?ඒකනෙ "පවු නොකල තැනැත්තා පළමු ගල ගසාපල්ලා" කියල කිව්වෙ.

ස්ථිර ආත්මයක්, කර්මය මෙන්ම දෙවියන් ගැනද විශ්වාස කරන හින්දූන් ඉන්නෙ කලිං කිව්ව ආගම් දෙක මැද්දෙනෙ.ඉතිං ඒගොල්ලන්ටත් පොලීසි උසාවි වැඩක් නැහැ.

මුස්ලිම් ඇයොනං කමක් නැහැ.එයාල ඉතිං ඇහැට ඇහැක් දතට දතක්නෙ.ඒත් එයාල ගොඩක් වෙලාවට ප්‍රශ්න ගෙදරම විසඳ ගන්නවනෙ.ඉතිං එයාලටත් මේකෙ එච්චර වැදගත්කමක් නෑ.

පවු කළ තැනැත්තාට දෙවියන් වහන්සේ හෝ ඔහුගේම කර්මය හෝ දඬුවම් කරනකං ඉන්නැතුව අපි මේක මැද්දට පනින්නෙ මොන එහෙකට ද?අනික ඔය තියෙන අපායවල්වලිං වැඩක් නැති වෙනවනෙ අපි මෙහෙ දඬුවම් දෙන්න ගත්තොත්.තිරිසං යෝනි ප්‍රේත යෝනි තව කොච්චර එව්වා තියෙනවද පව් කාරයින්ට.මෙහෙ හිර ගෙවල්,එල්ලුං ගස් හද හදා ඉන්නැතුව ඔන්නොහෙ යන විදියකට යන්න දෙන්නනෙ තියෙන්නෙ.




 දැං මට අහන්න තියෙන්නෙ මේක මේ ආගම් වල අවුලක් ද? නැත්තං විශ්වාසයේ අවුලක් ද? එහෙමත් නැත්තං විශ්වාස කරන අයගෙ අවුලක්ද ? කියලා විතරයි ඕං............

21 June 2011

මනමේ කොල්ලා

ඇත්තටම වැද්දා එක්ක ෂේප් එකට කතා කළා නං වැඩේ නිකංම ගොඩ දා ගන්න තිබුණා.ඒ උනාට රජ කුළේ අපිට එහෙම කරන්ඩ කියල කවුරුත් කියල දීල නැහැනෙ.අපි දන්නෙ එන ඕනෙ එකෙකුට පොර ටෝක් දීල අපේ වැඩේ කරගන්න.බැරි උනොත් සෙට් එක දම්මල ගේමක් දෙන්න.

දිසාපාමොක්ටවත් බැරි උනා අපිට දුන්නු ශිල්ප සාස්ත්‍ර එක්ක ගෑනු ගැනත් කියල දෙන්ඩ.එහෙම කියල දීල තිබුණානං සිද්දිය මෙයිට වඩා වෙනස් වෙන්න තිබ්බා.

අනික වැද්දව පරද්දපු වෙලේ ඌව මරන්ඩ යන්නැතුව ඌව තව ටිකක් පච කරලා 'අඩෝ මම තොට අභය දානය දෙමි' කියල ලොකු ටෝක් එකක් දුන්නනං කෙල්ල ඉස්සරහ මට හීරෝ වෙන්න තිබ්බා.කොහෙද අපිට ඉතිං මේ ඝාතන මානසිකත්වයෙන් එහාට චින්තනයක් දීල නැහැනෙ.

මේක මගෙ වැරැද්ද නෙමෙයි අපේ අධ්‍යාපන ක්‍රමේ වැරැද්ද.වැද්දෙක්ගෙ චින්තනේ තේරුම්ගන්නැතුව, අඩුම තරමෙ මගෙම ගෑනිගෙ චින්තනේ තේරුම් ගන්නැතුව රට පාළනය කරන්ඩ ගියානං අන්න එදාට තමා මට හොඳටම කෙළවෙන්න තිබුණෙ.මම ආයිත් කියන්නෙ මේක මගෙ වැරැද්ද නෙමෙයි.ක්‍රමේ වැරැද්ද....

20 June 2011

නිළිය

ෂ: ඔයා හරි දක්ෂයිනෙ
මාර තාත්විකයි
ඔස්කාර් උනත් ගන්න තිබ්බා
ට්‍රයි කළානං
කොහෙද ඉතින්
ඔයා රඟපාන්නෙ
මං ඉස්සරහ විතරනෙ

19 June 2011

මොකක්ද මේ ..............?

මම ඔය මග තොටේ යන එන කොට ලෝකෙ තියෙන වැඩි දෙනෙක් නොහිතන දේවල් ගැන තමයි හිත හිත යන්නෙ.

ඔන්න මේ ළඟදි දවසක් මම හිතන්න ගත්තා ඇත්තටම මොකක්ද මේ විනය කියල කියන්නෙ කියලා.ඇයි මේක ආරක්ෂා කරවන්ඩ කට්ටිය මෙච්චර දත කන්නෙ.ඕක නෑ කියල ඇයි මේ විදිහට චාටර් කරවලා සමාජ විරෝධියෙක් විදිහට හංවඩු ගහලා පුළුවන් උනොත් හිරෙත් දාන්නෙ.

මට තේරිච්ච විදිහට විනය කියන්නෙ සීරුවෙන් සිටින් කිව්වම සීරුවෙන් ඉන්න එකට, පහසුවෙන් සිටින් කිව්වම පහසුවෙන් ඉන්න එකට, මෙහෙ යනකොට සුදු ඇඳගෙන පල කිව්වම සුදු ඇඳගෙන යන එක වගේ කවුරු හරි කියන දේකට කීකරු වීම.ගොඩක් වෙලාවට මේ වගේ නියෝග කිසි තේරුමක් නැති ඒවා.

මම මේ කියන එක වැරදියට තේරුම් ගන්න එපා.විනය කියන එක සදාචාරය, හැදියාව, නීතිය වගේ සංකල්ප එක්ක පටලවා ගන්න එපා.සමාජයක පැවැත්මට අර ටික ඕනෙ.ඒත් විනය ඕනෙ මොකටද?

හමුදාවකටනං විනය ඕනෙ ඇති.ඒක මම හරියටම දන්නෙ නැහැ.මොකද මම යුධ භටයෙක්වත් යුධ වාදියෙක්වත් නොවන නිසා.ඒත් මම අහල තියෙන විදිහට හමුදාවක(මේක ලෝකෙ ඕනෙම හමුදාවකට පොදුයි ) සුළු භටයෙකුට අයිතියක් නැහැ ඉහළින් එන නියෝගයක් ප්‍රශ්න කරන්න.හරි වේවා වැරදි වේවා පිළිපදින්න වෙනවා.යුද්දෙකට ඒක ඕනෙ කියමුකො.ඒත් සිවිල් සමාජෙට මොන උලව්වකටද ඒ වගේ සංකල්පයක්.

පාලකයාට ගරු කිරීම.ඌ යන තුරු පාරෙන් ඉවත් වී සිටීම.පාලකයාට 'අති ගරු' කියා තමාට 'ගැත්තා' හෝ 'බලු ගැත්තා' කියා ගැනීම.පාලකයා කන හැටි බලා හිඳ කුසගින්නේම සතුටු වීම.ඌ ගන්නා ඕනෙම තීරණයක් හරියි කීම.පාලකයා කියන හැම ගොබ්බ කතාවකටම 'හුරේ' කීම වගේ දේවල් ඇරුනාම විනය කියන එකෙන් සිද්ද වෙන කෙංගෙඩියක් තියෙනවද සමාජෙට?.

දැං ඉතිං කියයි විනයක් නැතුව කොහොමද සාමූහික ක්‍රියාවක් කරන්නෙ කියලා.උදාහරණයක් විදිහට අපි ගමු රජයේ කාර්යාලයක සේවක පිරිස.එතන එකෙක් විනය විරෝධීව හැසිරුනොත් මොකද වෙන්නෙ?.සමස්ත ක්‍රියාවලියම ඇණ හිටියි ද? නෑ.මොකද තමන්ට නියමිත ක්‍රියාව කරනවට තමයි ඌට ගෙවන්නෙ.ඌ උගේ වැඩ ටික හරියට කළේ නැත්තන් ඌව අයින් කරල වෙන එකෙක් ගන්න කියල නීතියක් තියෙනවා.ඒක දන්න නිසා කවුරුත් පැහැර හරින්නැහැ වැඩ.(දැං රජයේ කාර්යාලවල වැඩ සිද්ද නොවෙන්නෙ විනය නැති කම නිසා නෙවෙයි.විනය කියන සංකල්පයේ පැවැත්ම බලාපොරොත්තු වෙන පාලකයා කියන එකාගෙ වැඩ පිළිවෙලේ තියෙන අඩුපාඩු නිසා.පුද්ගලික ආයතනවල මේ විනය කියන එක මහ ලොකුවට බැලුවෙ නැතුවට ඒවයෙ වැඩ හොඳට යනවා.පොඩි එකාට තියෙනව අයිතියක් ලොකු එකාව ප්‍රශ්න කරන්ඩ ආයතනයේ යහපත වෙනුවෙන්.ඒ කියන්නෙ හැමෝගෙම යහපත වෙනුවෙන්.)

මෙව්වා ගැන ලියද්දි කියද්දි මම හරිම ආවේගශීලී වෙනවා.ඒකට සමාවෙන්ඩ හොඳේ......

රජයේ සේවකයා

රුපියලක් දුන්නම
එපා මිනිහෝ රවන්න
ඕක දුන්නෙත්
කී පාරක් ගණන් හදලද

පින් දෙනවා
දුන්නට රුපියලක්වත්
මාවත් නොවැටෙන්න
තමුසෙලගෙ ගොඩටම

එහෙම උන දාට
කවුද දෙන්න ඉන්නෙ
රුපියලක්
තමුසෙට තියා මටවත්

18 June 2011

ක්ලැසික්

අනිත් උන් රොක් අහද්දි
හිපොප් අහද්දි
ලැජ්ජාවෙන් උන්නෙ
මම අහන්නෙ
ක්ලැසික් කියල කියන්ඩ

හැබැයි ඒ
උන්ගෙ හාඩ් වලත්
ගොඩක් තියෙන්නෙ
ක්ලැසික්මයි කියල
දැනගන්නකන් විතරයි

17 June 2011

රිවාරේස්

ඉපදෙන්න බැරිද මෙහේ
දේශපාලන
අසූචි කන්දට
බැති ගී ගයන
නිලමැස්සෝ බුරුතු
මිස
මෙහේ නැහැ උපන්නෙ
ඇටමැස්සෝ

ටියුෂන්

මදෑ
ඔයාගෙන්
ආදරේ
ඉගෙනගන්න හිතුවා
ඔයත්
තාම ටියුෂන් ගන්නවනෙ
අරූගෙන්
මට හොරෙන්

15 June 2011

වැස්ස

කැස්ස හෙම්බිරිස්සාව තියා
නියුමෝනියාව හැදුණත්
මම තෙමෙනවාමයි මේ වැස්සෙ
වැස්සෙ ලස්සන
ගේ ඇතුළට පේන්නෑනෙ....

අතීතයෙං කතාවක්

හැමදාම කවි ලියනව කිය කිය බොරු කරල මටත් ඇති වෙලා තියෙන්නෙ.ඒකයි මම මේ කතාවක් කියන්ඩ හිතුවෙ.

මම ඊයෙ බෝඩිමේ කාමරේ අස් කරල අතුගෑවා.හොණ්ඩරයක් විතර එකතු වෙච්ච කුණු ගෙනිහින් දාලා කුණු බාස්කට් එකත් කට ගාවටම පිරුණා.මුළු බෝඩිම ම අස් කරල අතුගාන්ඩ ඕනෙ කියන සැදැහැවත් සිතුවිල්ල ඇති වුනත් ඔක්කොම අතු ගෑවනං බ්ලූමැන්ඩල් කුණු කන්ද වගේ කුණු ගොඩක් එකතු වෙයි කියල මටම ඇතිවෙච්ච බය නිසා පහන් සංවේගයෙන් යුතුව මම කාමරේ විතරක් අතු ගාලා නිවන් ප්‍රාර්ථනා කළා.

ඇත්තටම මට කියන්ඩ ඕනෙ තැනට තවම ආවෙ නෑ.ටිකක් ඉවසීමෙං කියවං යන්ඩකෝ..

ඊට පස්සෙ මම දැං විභාගෙත් අත ළඟටම ඇවිත් නිසා මගෙ පොත් මේසෙ අස් කරන්ඩ පටං ගත්තා.කළිං ලියපු මොඩියුල් වල ටියුට් ඔක්කොමත් මේ පාර තියෙන ඒව අස්සෙ.මම වගේ අධ්‍යයනකාමී ශිෂ්‍යයෙක්ගෙ පොත් මේසෙ උඩ නොතිබිය යුතු නවකතා, කෙටිකතා, සංගීත පොත් විතරක් නෙමෙයි එක එකාගෙ යට ඇඳුං පවා අයිං කරලා පිළිවෙලක් කරගෙන යනකොට තමයි මට පරණ ඩයරියක් ඇතුළෙ තිබිල මේ කතාවට ප්‍රස්තුත වෙන කොල කෑල්ල හම්බ උනේ.

ඇති යංතං කියල කාට හරි හිතුනනං මට කියන්ඩ තියෙන්නෙ මටත් එහෙමම තමයි හිතෙන්නේ.කතාවකට ප්‍රවිශ්ඨයක් ගන්ඩ කොච්චරනං අමාරුද?

මේ කොලේ දිනේ දාලා තිබුණෙ 2010.06.03 කියලා.තිබුණෙ කෑම ලිස්ට් එකක්.මම කොලෙත් අතේ තියං මතක් කරන්ඩ ගත්තා.

අපේ ෆැකල්ටියෙ කැන්ටිමේ මම යි, අකූ හෙවත් කලුවයි, නුවන් හෙවත් තඩියයි එක මේසෙක ඉඳගෙන හිටියෙ.

ලිස්ට් එකේ තියෙන්නෙ අපි එදා කාපු කෑම.මුළිංම තියෙන්නෙ අපි ගත්තුවා.කිරි, එග් රෝල් සහ එළවලු රොටී.

අපි කාලා ඉවර උන ගමන් තමයි නිලංකා කැන්ටිමට ආවෙ.අපි හරිම අසරණ මූණු ටිකක් පෙන්නලා හරිම අමාරුවෙන් නිලංකාගෙන් ප්ලේන් ටී ගෙන්න ගත්තා.

අපේ දෙවෙනි ගොදුර රවී.රවී ගානෙ අපි කෑව රොටී.

ඊළඟට විකී.විකී දායක උනේ ආප්ප වලින්.

ලෝකෙ ඕනෙ තැනක මේ වගේ අසමජ්ජාති වැඩක් වෙනවනං තමංගෙ කරුමෙ ගෙවල ඉවර කරන්ඩ එතනට එන තාරා එදත් එතනට පාත් උනේ වෙලාවට.තාරා අපිට කෙසෙල් අරං දීලා ලබන ආත්මෙ වෙන කොහෙ හරි ලෝකෙක(අපි නැත්තං අපාය උනත් හොඳයි කියල තමයි කිව්වෙ ) ඉපදේවා කියල ප්‍රර්ථනා කළා.

සැදැහැවත් අණුක ආවා ඊට පස්සෙ.දෙවියන් වහන්සේ එදා උදේ අණුකට කියල තිබුණලු පවු කාරයන්ට රෝල්ස් අරන් දෙන්න කියලා.ඉතිං අණුක ගානෙ අපිට රෝල්ස් හම්බ උනා.

තාරාට තමංගෙ කරුමෙ ගෙවුනා මදි කියල හිතිලා අපිට ආයෙත් කෙසෙල් අරං දුන්නා.ලබන ආත්මේ තාරා ඉන්න තැනක ඉපදෙන්නෑ කියල අපි කෙසෙල් ලෙලි උඩ අත් තියල දිවුරුම් දුන්නා.එතකොට තාරාගෙ ආත්මයට විමුක්තිය ලැබුණා.

තිළිණ හෙවත් තට්ටයා තමන්ගෙ ඉතුරු කෙස් ටික කෙල්ලෙක් සෙට් කරගන්නකං පවතීවා කියල ඉත සිතින් ප්‍රර්ථනා කරගෙන අපිට ප්ලේන් ටී අරන් දුන්නා.

රවිත් හෙවත් නේද අයියා තිළිණට නොදෙවෙනි වෙන්න හිතාගෙන අපිට අරන් දුන්නා ටී.

කාටත් අත හිත දෙන චාමර ගානෙ අපි කෑව ආප්ප.හැබැයි මැද විතරයි.වටේ කෑවෙ ඌ.

අවසාන වශයෙන් මේ මහා දානමය පුණ්‍යකර්මයට තමන්ගෙ දායකත්වයත් නොදී බැරි නිසා තාරක අපිට වෙල්ලවැහුම් අරන් දුන්නා.

මහින්ද මාමගෙ දන්සැලෙන් කෑවත් මෙච්චරනං කන්ඩ බෑ කියල මට දැං හිතෙනවා.නුවන් හෙවත් තඩියගෙ බඩ පිරිල පිරිල බුරිය හෙවත් නාභිය පිටතට නෙරා ආ බව තමයි වංසකතාවල සඳහන් වෙන්නෙ.

ඔන්න ඕක තමයි කොලේ කතාව.කාට හරි සැකයක් තියෙනවනං අපිට ගොදුරු උන ඇත්තංගෙං අහල බැලුවට කාරි නෑ ඕං..

රැවටීම



ඔය ඉලව්ව
සිද්ද උනේ
මුල්ම කාලෙ
අපි යාළු උන
ඒත් ඉතින් කියන්ඩයැ
කටක් ඇරලා

රෙදි නැන්දාව රවට්ටන්ඩ
ඇඳට දැම්මා අපි
ජපං කොඩියක්
ඒ මිසක්
අහිතකින් නෙමෙයි
ජපානෙ එක්ක

14 June 2011

මාධ්‍යවේදියෝ

පෑනකට
කරන්ඩ පුළුවන්
ගොඩක් දේවල්
පෙරළන්ඩ
ආණ්ඩුවක් උනත්
කොහෙද
මේ ලියන කොළ ටික
දෙන්නෑනෙ මුං

බිරිඳ

එයාට මාව
රේන්දයක් වගේ
යට සායට අල්ලපු
කාටවත් පේන්ඩ නෙමෙයි
නිකං හරි
පෙනුනොත් කියලා

13 June 2011

බළලා

හොඳට නිදා උන්නු
මාව ඇහැරවලා
උකුළ උඩට අරන්
ඔළුව අතගගා
ආයෙත් නිදිකරවන
මේ දෙපාවො
මටනම් තේරෙන්නැහැ

ඉඟිය

එයා දෙන මිස් කෝල් වලට
මමත් දෙන්නෙ මිස් කෝල් ම තමා
අපි දෙන්නම බයයි
ආන්සර් කරනකන්
රින්ග් කරන්න
සල්ලි කැපෙයි කියලා

11 June 2011

චිත්‍රපටිය

බැන්දට පස්සෙ
ඔයා හරියට
සිරසෙ පෙන්නන
ඉංග්‍රීසි චිත්‍රපටියක් වගේ
බාගයක් ඇඩ්
ඉතුරු ටික කොටු

හේතුව

ගිණි තියල
සේව නූලට
ඔය අත් දෙකෙන්ම
පිපිරුණාම
වළං පිඟන් බිඳගෙන
මහ හඬින්
බණින එක හරිද
වස්තුවේ බෝම්බෙට

මිත්‍යා

උදුරගෙන ජනනේන්ද්‍රිය
ඉහලා පැන් කරපු වතුර
කලබලේට තොග ගානේ හදාපු
මැටි පිළිමේ ඉදිරියේ තියලා
අපිත් පතනවනෙ
දෙව් මිනිස් සැප.....

10 June 2011

සැකය ?

බඳින එක ඇර
නැද්ද වෙන දෙයක්
ඔය හිතේ
මුණ ගැහෙන හැමවිටම
ඔය කටින් මගෙ කනට
අපි බඳිමු අපි බඳිමු
අනේ අපි අද හෙටම
ඔය තරමට සැකද
යාවි යැයි මා වෙන'ත ?

09 June 2011

වැරදි තැන

බිත්තිය පුපුරලා
මගේ ගෙදර
තවත් බලන් ඉන්නද
මම
කඩා වැටෙනකන්ම
වහලයත්
එදාට නැහැ ඔය කවුරුත්
තෙමෙන්න වෙන්නේ
තනියම

ගලවනවා මම
බිත්තියෙන්
මුදුන් මුළත් එක්කම
කරන්න දෙයක් නැහැ
බෝ පැලයක් උනත්
වැවුනෙ මොකටද
මගෙ ගෙයි බිත්තියෙ

ඊට පස්සෙ...?

නිදහස හොයාගෙන
එළියට යන්න
වැටනං කැඩුවා
ඒත්
අමතක කරන්නෙපා
දැං ඕනෙ එකෙකුට
එන්නත් පුළුවං කියල
ඇතුළටත්
හාවො මීමින්නො
ආව වගේ නෙමෙයි
බල්ලෙක් ඇවිත්
ජරා කළොත්...

08 June 2011

වැරැද්ද

යන උලව්වක යන්න තිබුණනෙ
හිස් අතින්
උඹම දුන්න දේ උනත්
තරහ වෙච්චි පළියට
අරන් යන එක හරිද
මගෙ සතුට

07 June 2011

Water Bending..?

වේල්ල කැඩුවට පස්සෙ
සැඩ පහරට ඕනෙ තැනකට
උඹවත් ගහගෙන යනව මිසක්
උඹට ඕනෙ තැනට
ගෙනියන්න උඹට බැහැ
ඒ මහා සැඩ පහර...

06 June 2011

පසු තැවීම...

හොඳ සුවඳට
රස පෙනුමට
තිබුණා අඹේ
කපලා බලනකං

අපරාදෙ ලෑස්ති උනේ
හෝදගෙන පිහියත් අරගෙන
නැත්තං තාමත් යහතිං
දෙකටම කැපිච්ච පණුවා

පැමිණිල්ල

ඉර දකින්න
හඳ දකින්න
ඔය ලෝකෙ
රස විඳින්න
ආසයි අම්මේ මටත්

ඉපදෙන්න මට
ඕනෙමද වාසගමක් ?

05 June 2011

කෙටි කතාව... (සුරූපී සහ විරූපී)

"අන්න මිනිහ"
"කෝ කවුද?" මම බියර් වීදුරුව පහත් කලා මගෙ ඇස් දෙක ඉස්සරහින්.එච්චර වෙලා රත්තරන් පාටට බියර් තුළින් පෙනිච්ච ලෝකෙ ආයෙත් පරණ පාටටම පේන්න පටන් ගත්තා.
"අර ඉන්නෙ තවම දොර ගාව.තාම මිනිහ ඇතුළට ආව විතරයි."
"කව්ද අර නීග්‍රෝ කාරයා වගේ මිනිහ ද?"
"ඔව්.අපි කැම්පස් එකේදි මිනිහට කිව්වෙ කුළු හරකා කියල.මිනිහගෙ කාඩ් එක.ඒ දවස් වලනම් මිනිහ ආඩම්බරෙන් හිටියෙ තමංගෙ කාඩ් එක ගැන."
"ඇයි මිනිහ දැං ඒ නමට කැමති නැද්ද?."
"මිනිස්සු තමං ගැන හිතන විදිහත් කාලෙන් කාලෙට වෙනස් වෙනවනෙ."

මගේ මිත්‍රයා තව බියර් වීදුරුවක් වක්කර ගත්තා.මුලින් නවයක් හිටපු අපේ 'සෙට්' එකෙන් දැං ඉතුරු මමයි මිත්‍රයයි විතරයි.මොකද අපි දෙන්න විතරයි තවම බැඳල නැත්තෙ.අපි මුලින් තැන් තැන් වල බාර්වල එකතු වෙලා මාසෙකට වතාවක් සතුටු සාමීචියේ යෙදෙන්න පුරුදු වෙලා හිටියා.ටික ටික එකා දෙන්නා හැලෙන්න ගත්තත් අපි මාසෙකට සැරයක් එකතු වෙලා බොන එක නැවැත්තුවෙ නෑ.අන්තිමේ දැන් අපි දෙන්න විතරයි.ඉස්සර මාසෙකට පාරක් තිබුණු හමුවීම අපි සතියකට පාරක් දක්වා වැඩි කළා.කොහොමත් ගෙදර ගියාට කරන්න දේකුත් නැති එකේ බාර් එක වහනකන් සෙනසුරාදා කතා කරන්න පුළුවන් කෙනෙක් එක්ක ඉන්න එක හිතට සැනසීමක්.දැන් අපි හැමදාම එකතුවෙන්නෙ එකම බාර් එකට.අවුරුද්දක විතර ඉඳන්.

ජීව්තේ ආයෙමත් ඒකාකාරී වෙන්න පටන් අරන් තිබුණා.ඒත් ලොකු වෙනසක් කරන්න තරම් ආර්ථික ශක්තියක් වත්, අපිට පවරල තියෙන වගකීම් වලින් නිදහස් වෙන්න බැරි තරමට මේ සංස්කෘතියට බැඳිල ඉන්න නිසාත් මමත් මගේ මිත්‍රයත් දෙන්නම කාටවත් දොස් පවරන්නැතුව දවස් හයක් ඉවසන් ඉඳල සෙනසුරාදට කාටත් හොරෙන් මුළු ලෝකෙටම බැන්නා.ගොඩක් වෙලාවට අපේ මතවාද එකට එකක් ගැලපුනේ නෑ.ඒකම තමයි අපි දෙන්නගෙ තිබුණු ගැලපීම.ඕනෙ එකෙක් එක්ක ඉඳගෙන බොන්න අපි දෙන්නම බේබද්දො නෙමෙයි.අපිට උවමනා කරල තිබුණෙ කාලෙ ගතකරන්න විදිහක්.ඉතින් අපි සැර අඩු බියර් බෝතලයක් ගෙන්නගෙන පැය ගණන් ආණ්ඩුවට බැන්නා.විපක්ෂෙට බැන්නා.ආගම් වලට.ධනපතිවාදයට,අදිරාජ්‍යවාදයට විතරක් නෙමෙයි අපි සමාජවාදෙටත් බැන්නා.අපේ ජීවිත කාලකණ්නි උනේ අපේ වරදින් නොවේ කියන එකට විතරක් අපි එකඟ උනා.
එදත් අපි හිටියෙ කාට හරි බැණ බැණ.මට හරියට මතක නැහැ කාටද කියලා.සමහර විට ජේ ආර් ට.නැත්තන් සිරිමාවෝට.විජේවීරට වෙන්නත් පුළුවන්.එතකොට තමයි මගේ මිත්‍රයා මට අර මිනිහාව පෙන්නුවෙ.

"ඉතිං මිනිහ කවුද?" මට කුතුහලයක් ඇති උනා.සමහරවිට අපිට තවත් බියර් බෝතලයක් බොන්න පුළුවන් වේවි මිනිහට බැණ බැණ.
"මිනිහ ගැන නෙමෙයි කතා කරන්න තියෙන්නෙ.උගෙ ගෑනි ගැන."මිත්‍රය කතාව නැවැත්තුවා.ඒ මගෙ මිත්‍රයගෙ හැටි.මිනිහ කතාව අගේ කරනවා.
"ගෑනි ගැන මොනවද?" මම උනන්දුව පෙන්නුවා.
"ලස්සනයි.අපේ ෆැකල්ටියෙ හිටපු ලස්සනම කෙල්ල.හරි අහිංසක පාටට හිටියෙ.ඒකිට කොල්ලෙක් හිටියා."
"ෆැකල්ටියෙම?"
"ඔව්.අපේ බැච් එකේම එකෙක්.උන් මාර ලවු එකේ හිටියෙ.මූ ඒකිට බැල්ම දානව කියල ඒකිට තේරුණා.ඒකි කොහොමවත් කැමැත්තක් දැක්කුවෙ නැහැ.ඒකිගෙ කොල්ලා මූට ගහන්නත් ගියා.ඒත් අනිත් උන් බේරුවෙ නැත්තන් මුගෙන් ඒකා ගුටි කනව හොඳටම.මූ තිබිච්ච තරං ස්පෝර්ට්ස් කරල හරකෙක් වගේ ඇඟ හැදිල තිබුනෙ.අරූට නිකං පෙඳ ඇඟක් තිබ්බෙ." මිත්‍රයා බයිට් පිඟානෙ ඇඟිල්ල අතුල්ලලා කටේ දාගෙන සූප්පන්න ගත්තා.මම තව බයිට් එකක් ඕඩර් කළා.

"ඉතිං කොහොමද ඒකි මූට අහු උනේ." මම තව බියර් බෝතලේකුත් ගෙන්න ගත්තා.
"ඒක තමයි වැඩේ.මූ පස්සෙ ඒකිව ගණන් ගන්නැතුව හිටියා.ඒකි පටං ගත්තා මුගේ පස්සෙන් එන්න."
"එතකොට කලිං කොල්ලා?"
"ඌට බූට්" මිත්‍රයා කිව්වෙ සිදුවීමට නියමිත දෙයක් සිදුවීමේදී දැනෙන තෘප්තියකින්.
"අසරණයා"
"ඌ අනාථයි.මූයි ඒකියි බැන්දා."මිත්‍රයා තොල නොපිට පෙරළුවා අප්‍රසාදය පෙන්නන්න.
"අපි කතා කරමු මිනිහටත් මේ ටේබල් එකටම." මිත්‍රයා ඌට කතා කළා.සාම්ප්‍රධායික විදිහට මට ඌවත් ඌට මාවත් අඳුන්වල දුන්නට පස්සෙ අපි ආගිය කතා වලට ආයෙත් වැටුණා.

"ඉතිං මොකෝ බාර් එකේ තනියම? ගෙදර වලි ද?" මගේ මිත්‍රයා ඇහුවෙ හිනාවෙන ගමන්.
"අපෝ නැහැ.වයිෆ් පාටි එකකට ගියා.ඔෆිස් එකේ කෙනෙක්ගෙ" මී හරකා හිනා වෙවී උත්තර දුන්නා.
"ගෑනුංව තනියම ඕවට යවන්ඩ හොඳ නෑ."
"ඔව් ඔව්" මම මගෙ මිත්‍රයට එකඟ උනා.

ගෑනු අපිට කැමති නැත්තෙ උන්ගෙ වරදක් නිසාය කියල මමයි මගෙ මිත්‍රයයි හිත හදාගෙන හිටියෙ.ඒත් උන් කෙරේ යම් කිසි ද්වේශයක් අපි දෙන්න තුලම තිබුණා.ඇත්තටම අපි කළේ ගෑනු හරි චපලයි කියල හිත හදාගන්න එක.ඔය කොයි කවුරුත් කරන්නෙ ඕකම තමයි.මී හරකා හිනා උනා යාන්තමට.ඌට විශ්වාසයි උගේ ගෑනිව.උගෙ හිනාවෙන් මට තේරුණේ එහෙම.බලාගෙන හිටපං.උඹටත් වැරදිච්ච දාට ඔය හිනාව හිනාවෙන්නෙ අපි.මගෙ හිතේ ඊර්ෂ්‍යාව ගොජ දමන්නට උනා.

"වයිෆ් පාටි එක ඉවර වෙලා යනකොට මෙහෙට එයි."මී හරකා කිව්වා.ඌට මගෙ හිත පෙනිල ද කොහෙද?මගෙ ගෑනි චපල නෑ.ඒකි කොහෙ ගියත් අන්තිමට මගෙ ළඟට එනව කියන්න ඌට ඕනෙ වෙන්නැති.කොහොමත් මහ වෙලාවක් යන්න කලින් ගෑනි ආවා.ගෑනි බාර් එක ඇතුළට ආවෙ නැහැ.ඒත් අපි හිටපු තැනට එළිය හොඳට පේනවා.අමුතුම ලස්සනක්.මොකෝ මම කිව්වෙ බොරුද කියන්නා වගේ මගේ මිත්‍රයා මගෙ දිහා බැලුවා.මී හරකා අපිට සුභ රාත්‍රියක් ප්‍රාර්ථනා කරලා යන්න ගියා.

එදා ඒ සිද්දිය එතනින් ඉවර උනත් මගෙ ඔළුව ඇතුලෙ පුදුමාකාර අදහස් ඇතිවෙලා නැතිවෙලා ගියා.ඇත්තටම ඇයි ඒ ගෑනි මී හරකට කැමති උනේ.මුලින් අකමැත්තෙන් හිටපු එකාට ඇයි එක පාරටම කැමති උනේ?.විකාර අදහස් කීපයක් ඇරෙන්න වෙන පැහැදිලි අදහසක් මට හිතුනෙම නෑ.ඊළඟ සෙනසුරාදා බාර් එකේදි මගෙ මිත්‍රයා දුන්නා ගැලපෙන පැහැදිලි කිරීමක්.
"ඕකි අහිංසක වගේ හිටියට ඇත්තටම අහිංසක නෑලු.ඕකිට කැම්පස් එන්න කලිනුත් කොල්ලො දෙතුන් දෙනෙක් ඉඳල තියෙනව.කලිං කොල්ල එක්ක ඉද්දි වගේ නෙමෙයිනෙ මූත් එක්ක ඉද්දි.ඒකිගෙ ලස්සන ආයුධයක් විදිහට පාවිච්චි කරල මූව යටත් කරන් ඉන්නව ඇත්තෙ.එතකොට ඕනෙ නාඩගමක් නටන්න පුළුවන්නෙ.කොහොමත් ඕකිට පිරිමි යාළුවොලු වැඩිපුර ඉන්නෙ.එක එකා එක්ක එහෙ මෙහෙ යනව කියලත් කතා තියෙනවා.අරූත් දැනුවත්ව එළිපිටම වෙන්ඩැති ගෑනි නටනව ඇත්තෙ."මිත්‍රයා හොඳින්ම ප්‍රත්‍යක්ෂ දෙයක් වගේ කියද්දි මටත් හිතුනෙ ඇත්තම වෙන්නැති කියලා.

සිද්දිය මගෙ මතකෙන් ඈත් වෙන්න එච්චර කල් ගියේ නෑ.රටේ දේශපාලන තත්වය නැවතත් අපේ සුපුරුදු මාතෘකා බවට පත් උනා.මගේ මිත්‍රයාගේ නංගිගෙ විවාහ මංගල්‍යය දවසෙ තමයි මේ කතාවෙ ඉතුරු කොටස සම්පූර්ණ උනේ.මී හරකාටත් උත්සවේට ආරාධනා ලැබිල තිබුණා.මම හිටියෙ තනියම මේසෙක වාඩි වෙලා.මිත්‍රයාගෙ විශ්ව විද්‍යාලෙ යාළුවො ටික මිත්‍රයාව ගොදුරු කරගෙන.උන් ටික මේස තුනක් එකට එකතු කරගෙන බොනවා.මී හරකාගෙ බිරිඳ ඇවිත් වට පිට බලලා ඉඳ ගන්න තැනක් නැති නිසා ඇවිත් මම හිටපු මේසෙන් වාඩි උනා.
"හස්බන්ඩ් යාළුවො එක්ක නේද?" මම කාලෙක ඉඳන් දන්න අඳුරන කෙනෙක් එක්ක කතා කරනව වගේ ඇගෙන් ඇහුවා.එයා ඇත්තටම පුදුම වෙලා මගෙ දිහා බැලුවෙ.
"ආ මම ඔයාගෙ හස්බන්ඩ්ව දන්නව."මම කිව්වා.

එයා හිනා උනා.මන්දස්මිතය කියල පොත්වල තියෙන එක ඇත්තටම මම දැක්කෙ එදා.මම මාව අඳුන්වලා දුන්නා.එයා එයාව අඳුන්වලා දුන්නා.අපි මගෙ මිත්‍රයා ගැනත් මිත්‍රයාගෙ නංගි ගැනත් කතා කළා.ඒත් ඇත්තටම මගෙ හිතින් මම දිගටම කිව්වෙ 'චපල ගෑනි චපල ගෑනි' කියල විතරයි.

අපේ මේසෙත් තිබුණා බියර් බෝතලයක්.මම වීදුරුවක් වක්කර ගත්තා.
"බොනවද?"
"ටිකක්"
මම තව වීදුරුවකට බියර් පුරවලා හෙමිහිට තොල ගාන්න පටන් ගත්තා.සීතල තිත්තක්.එයා කැම්පස් එක ගැනයි රස්සාව ගැනයි කිව්වා.මම මගෙ කැම්පස් එක ගැනයි රස්සාව ගැනයි කිව්වා.බියර් බෝතලේ ඉවර උනා.මම තව එකක් ගෙනාවා.එතකොටයි මට මතක් උනේ මම එතකොටත් බි බී හිටියෙ දෙවෙනි වීදුරුව කියලා.

ගෑනි ටිකෙන් ටික මත් වෙමිනුයි හිටියෙ.ගෑනු කොහොමත් පිරිමින්ට කලින් වෙරි වෙනවනෙ.ඒක හින්ද වෙන්නැති උන් බොන එකට ඔච්චරම විරුද්ධ.ගෑනි විස්කි වීදුරුවකුත් බිව්වා.ටික වෙලාවක් යනකොට මත් ගතිය ගෑනිගෙ ඇස් දෙකෙනුත් පේන්න ගත්තා.මම හැරිල බැලුවෙ මී හරකා ඉන්න දිහාව.විස්කි, බයිට්, බරසාර කථා අතරේ උන් වල්මත් වෙලා.

'චපල ගෑනි චපල ගෑනි' මගේ හිත කියවනවා.අපිට බලාපොරොත්තුවක් තියෙන්නෙ චපල ගෑනියෙක්ගෙන් විතරයි.මගේ මිත්‍රයා කිව්වෙ ඇත්තනම් දැන් තමයි වෙලාව.
"වෙඩින්වලට ආවම එපා වෙනව.මමනං බඳින්නෑ දැම්ම."
"හ්ම්ම්" ඈ හූමිටි තිබ්බා.
"වෙඩින් විතරක්යැ බැන්දයිං පස්සෙත් කිසිම නිදහසක් නැහැනෙ.ඊට පස්සෙ ඉතිං ඉන්න ඕනෙ ගෑනි කියන විදිහට.ගෑනි ඉන්න ඕනෙ මිනිහ කියන විදිහට.නැද්ද මං කියන්නෙ?"
"නෑ.මොන බොරුද.දැං මිස්ට බලන්ඩ මගෙ හස්බන්ඩ්.කොච්චර හොඳද?.මට කිසිම නීතියක් දානවද?නෑනෙ.මමත් එහෙමයි.මේ අපි හොඳට ඉන්නෙ.අවුරුදු පහක්ම"
"ඔව් ඉතිං හොඳ මිනිස්සුන්ටනං ප්‍රශ්නයක් වෙන්නැහැ.ඒත් හිතන්ඩ මම බඳින එක්කෙනා චපලනං.එතකොට?.එහෙම නැත්තං එයාට වඩා හොඳ කෙනෙක් මට පස්සෙ මුණ ගැහුනොත්?එතකොට මුළු පද්ධතියම බිඳ වැටෙන්න පුළුවන්නේද?"
"ඒකට තමයි බඳින්න කලිං හොඳට ආශ්‍රය කරල ගැලපෙනවනං විතරක් බඳින්න ඕනෙ."
"කියන්ඩ නං ඉතිං කාටද බැරි.කරන එකනෙ වැඩේ.අඩු තරමේ ඔයා බැන්ඳෙ හස්බන්ඩ් ගැන හොඳට හොයල බලලද ?"
"ඔව්"
"ඇත්තටම ඔයාට බොරු කියන්ඩ උවමනාවක් මට නැහැ.මම ඔයාගෙ ප්‍රේම කථාව ටිකක් දන්නව.ඔයා කලිං සම්බන්දෙ එක පාරටම නවත්තල මෙයත් එක්ක යාළු උනාලු නේද?"මම ඉක්මන් උනා වැඩිදැයි මට හිතුණා.උඹට කවදාවත් ගෑනියෙක් එක්ක යාළු වෙන්න බැරි ඔය තදියම හින්ද තමයි.මම මටම කියා ගත්තා.නමුත් ඈ රවනවා වෙනුවට පුටුවට හේත්තුවෙලා හිනාවෙන්න පටන් ගත්තා.
"ඇත්ත.මිනිහෙක්ව බඳින කොට ගෑනියෙක් හිතන්නෙ මොනවද කියල මිස්ට දන්නවද?.ආදරය සෙනෙහස නෙමෙයි.ඒක ගෑනු ගාව ඕනෙවටත් වඩා තියෙනවා.ආදරය සෙනෙහසට වඩා ඒ අයට ඕනෙ කරන්නෙ ආරක්ෂාව ඉඳුම් හිටුම් වගේම අර මිනිත්තු එකොලහ."ඈ අන්තිම වචන දෙක අවධාරණය කරල කිව්වෙ.
"පාවුලෝ කොය්යෝ?"
"ඔව්.ඒ ටික හරියට දෙන්ඩ බැරි මිනිහෙක් කොයි වෙලෙත් ඉන්නෙ තමන්ගෙ ගෑනි චපල වෙයි කියල බයෙං"මම බිම බලාගෙන හිනා උනා.සමහරවිට ඒ මටම වෙන්නැති මම හිනා උනේ.එයා ඒකෙන් මොනවා තේරුම්ගත්තද කියල මම දන්නැහැ.ඇය සදොස් ගැහැනියක් කියල සිතුවිල්ලක් මගෙ හිතේ තියෙනව කියල ඇයට හැඟෙන්නැති.

"මම මිස්ට ට ඇත්තම කතාව කියන්නම්.මගෙ කිට්ටුම හිතවත් අයත් මට එක එක කතා කියනව කියල මම දන්නව.මට ඒව හරිගස්සන්න ඕනෙ කමක් නැහැ.ඒත් මම කැමති නැහැ මිස්ට මං ගැන වැරදියට හිතාගෙන ඉන්නවට.ඒ සමහරවිට මට මිස්ට ව නැවත හමු නොවෙයි කියන හැඟීම නිසා වෙන්නැති."මම බියර් වීදුරුව හිස් කරල මේසෙ උඩින් තිබ්බා.ඇඟිල්ලක් වීදුරුවෙ ගැට්ටට තියල මම හෙමිහිට වීදුරුව පද්දන්න පටන් ගත්තා.

"ඇත්ත මට කලිං කොල්ලෙක් හිටියා.කොල්ලෙක් නෙමෙයි කොල්ලෝ හිටියා.මගේ ප්‍රේම සම්බන්දකං ගොඩක් දුර දිග ගිය ඒවා.කන්‍යාභාවය කියන බැම්මෙන් මිදෙන කොට මම  ඒ ලෙවල් වත් කරල නැහැ.ඒත් ඒක මට කවදාවත් ප්‍රශ්නයක් උනේ නැහැ.මොකද මම කවද හරි බඳින්නෙ බඳින්න කලින් මගෙත් එක්ක ඔය ක්‍රියාවෙ යෙදෙන එකෙක් එක්කය කියල මට විශ්වාසයක් තිබුණා.මම හරිම සැහැල්ලුවෙන් ජීවත් උනේ.නොගැලපීමක් දැක්කම ඒ කොල්ලා අත ඇරල වෙන එකෙක් එක්ක යාළු වෙන්න මට පුළුවන් කම තිබුණා.කැම්පස් එකේ ප්‍රේමයත් කලින් ඒව වගේම තමයි.අතින් අල්ලං පැය ගණන් කතා කර කර ඉන්නවා, ඉඹිනවා, සංසර්ගයෙන් අවසන් වෙනව.ආයෙත් මුල ඉඳං.

ඔය අතරෙ තමයි මී හරකා මට බැල්ම දානවා කියල රාවයක් ගියේ.මට ඇත්තටම කිසිම හැඟීමක් තිබුනෙ නෑ.මම ගණන් ගත්තෙත් නෑ.ඒත් එක දවසක් ටිකක් කරුවල වැටිල තිබුණු වෙලාවක මම තනියම බෝඩිමට යද්දි අතුරු පාරක් ළඟ මී හරකා හිටියා.ඒ හරිය හරිම පාළුයි.එයා එක පාරටම මාව උස්සගෙන කැලේ ඇතුළට දිව්වා.මට කෑ ගහන්න ඕනෙ උනත් මට කෑ ගැහුනෙ නැහැ.ඒ පාළු හරියෙ කෑ ගහල වැඩකුත් නැහැ.

ටිකක් දුර ගියාට පස්සෙ මාව බිමින් තිබ්බා.මම ඇස් දෙක පියාගෙන බිම වැතිරිලා හිටියෙ.පුදුමෙ කියන්නෙ මට පොඩි බයක්වත් නොදැණුනු එක.මට පුදුම ආරක්ෂාවක් තියෙනව කියල හිතුණා.මොන උපද්‍රවයක් ආවත් මාව ආරක්ෂා කර ගනීවි කියල මට විශ්වාසයක් තිබුණා.මගෙ ඇඳුම් එකින් එක ගැලවෙද්දි මම ඒ උණුහුමට තුරුල් උනා.මගෙ ජීවිතේ තෘප්තිමත්ම මිනිත්තු එකොලහ තමයි ඒ.පුදුමාකාර ජවයක් ඒක.එයා එක වචනයක් වත් කතා කලේ නෑ.මම කෑ ගහයි කියලා මගෙ කට වහන්න උත්සාහ කලෙත් නැහැ.එයාට ලොකු විශ්වාසයක් තිබුණා මම කෑ ගහන්නෙ නෑ කියල.ඒ විශ්වාසයම ඇති උනා මාව පිස්සු වට්ටන්න.

කොහොම හරි මාව ආයිත් පාර ගාවට ගෙනත් දාල එයා යන්න ගියා.කාටවත් කියන්න එපා කියල තර්ජනය කරන්නවත් එයා උනන්දු උනේ නැහැ.ඒ ආරක්ෂාව පිළිබඳ හැඟීමට, ඒ ආත්ම විශ්වාසයට පුළුවන් උනා මාව සම්පූර්ණයෙන්ම මෝහනය කරවන්න.ඊට පස්සෙ එයා මාව ගණන් ගන්නැතුව වගේ හිටියත් මට එයාව මගෙ ජීවිතේට ඕනෙ කරල තිබුණා.මගෙ උවමනාවටයි අපි බැන්දෙ.

මට දැං වෙන කෙනෙක්ගෙන් ලබා ගන්න දෙයක් ඉතුරු වෙලා නැහැ.මට එයාට ද්‍රෝහි වෙන්න හේතුවක් නැහැ.මම එයාව බැන්දෙ ගෑනියෙක්ට ඇත්තටම ඕනෙ කරන දේවල් ඔක්කොම එයා ගාව තියෙන නිසා.ඇත්තටම ඕනෙ කරන දේවල්." සුන්දර හිනාවකින් මට සංග්‍රහ කරලා එයා නැගිටලා යන්න ගියා.

මම විස්කි වීදුරුවක් එක හුස්මට බිව්වා.

04 June 2011

සරසවියේ සිට ලියමි.....

අක්කේ,

පෙබරවාරි හතර වෙනිදාට
බලන්න ටී වී එකේ
රණවිරුවො යනහැටි
සීරුවට
පේළියට
ආචාර පෙළපාලියෙ

පිළිවෙලින්
දකුණ බලා
දකුණට ආචාර....
කරන්......

ලෙක්චර් කට් කරල
අපිත් එනව
යන්ඩ
ආචාර පෙළපාලියෙ

නිල් බලකායෙ
සරසවි භට කණ්ඩය
යනකොට
අහම්බෙන් හරි
පෙනෙයි මාවත්

03 June 2011

ගණිකාවට

බැණුම් ගැරහුම්
ඉවසපන්
දාඩිය ගඳට
අරක්කු ගඳට
හුරුවෙයන්

සතුටු වෙයන්
නුඹ
සුනීතලා විතරක්ද
බ්‍රහ්මදත්තලත්
දණගහනව නොවෙද
නුඹේ
දෙපා මුල

රූපය විතරක් නෙමෙයි
                                        නුඹේ පරාර්ථකාමී බවත්
                                        අගය කරනවා
                                        උන් හොර රහසේ

01 June 2011

ප්‍රේමය සහ දේශපාලනය

එයා ඔය මොනව කළත්
කරන්නෙ මට ආදරේට
බණිනව තමයි
ගහලත් තියෙනව
ඒත්
එයා බලන කොට
ආදරෙන් මගෙ දිහා
අමතක වෙනව
ඔක්කොම මට
අනික
එයා නැතුව
මට මොනවා වෙයිද?

පම්පෝරි

අපි හැදුවා දාගැබ්
සුද්දා වැද්දා කාලෙ

සුද්දා ගියා හඳටත්
අපි වැද්දො කාලෙ