මටත් කෙළ උනා........

මම මේක මේ ලියන්නේ ලෝකයට පණිවිඩයක් දී සිය දිවි නසා ගන්නට සිතාගෙන නොව.මගේ සිතේ නැගුණු චකිතය පහ කර ගැනීම පිණිස පමණි.


පොඩි කාලෙදිවත් කවදාවත් පන්තියෙ පළවෙනියාවත් දෙවෙනියාවත් අඩුම තරමෙ තුන්වෙනියාවත් වෙන්න මට බැරි උනා.හැමදාම මම පන්තියෙ විසි ගණන් හරි තිස් ගණන් හරි තමයි.ඉතිං ඔන්න පහ වසරට ආවා.ශිෂ්‍යත්වෙ ලිව්වා.පාස් උනා.ඊට පස්සෙ කොළඹ ලොකු ඉස්කෝලෙකට ආවා හය වසරට.පළවෙනි වාරෙ පන්තියෙ එකොළොස් වෙනියා.ඊළඟ පාර පහළොස්වෙනියා.
ඊට පස්සෙ කවදාවත් විසිවෙනියාගෙන් මෙහාට එන්න බැරි උනා.කට්ටියක් හෝ ගාලා අධ්‍යාපනේටම කැපවෙද්දි තවත් කට්ටියක් වලටම බැස්සා.මම ඒ දෙගොල්ලන්ගෙම මැද ඉඳගෙන මගේ පුංචි ලෝකෙ ආතල් ගත්තා.ටිකක් ඉගෙනගත්තා.ඒ කාලෙ පන්තියෙ ගුරුවරයෙක්වත් මාව හරියට දන්නෙ නෑ.මොකද මම හොඳ වැඩකටවත් නරක වැඩකටවත් මාට්ටු වෙලා නැති හින්දා.


සා\පෙ, අපේ කාගෙත් ජීවිතවල හැරවුම් ලක්ෂ්‍යය.මේ කාලෙ ඒ කියන්නෙ දහය එකොළහ වසරවල මම පන්තියෙ හතලිස් ගණන්වලටම පහළ බැහැලා හිටියෙ.පන්තියේ සින්දු කියන සෙට් එකෙත්, ෆ්‍රී පීරියඩ්වල හොරෙන් කාඩ් සෙල්ලම් කරපු (ඕමි ) සෙට් එකෙත්, පෑන් ක්ලිප්වලිං ෆුට්බෝල් ගහපු සෙට් එකෙත් මම හිටියා.විභාගෙ කිට්ටු වෙනකොට මගේ මිත්‍රයෙක් වන ඉසුරු මතීෂ දංගෙදර මාව මේ නරවලෙන් ගොඩ ගන්න හිතාගෙන පාස් පේපර්වලට උත්තර ලියන්න, විද්‍යාවට ටියුශන් යන්න උනන්දු කෙරෙව්වා.අන්න ඒ මිනිස්සුන්ට තමයි කියන්නෙ අතිජාත මිත්‍රයො කියලා.මම අදටත් මේ මිත්‍රයාව මතක් කරන්නෙ හරිම ගෞරවයෙන්.


සා\පෙ උසස්ම විදිහට කියන්න බැරි උනත් අවශ්‍යම විශයන්ට .... ගන්න මට පුළුවන් උනා.නමුත් මොකක්දෝ කරුමෙකට මගේ මිත්‍රයා ඉසුරු සා\පෙ අසමත් වෙලා තිබුණා.මාව ගොඩ දාන්න උත්සාහ කරපු එක ලෝක ධර්මතාවලට අනුව පාපයක්ද දන්නෙ නෑ.කොහොම හරි ඔහු ඊට පස්සෙ ඕස්ට්‍රේලියාවට ගියා.


ඊට පස්සෙ මගේ වටේ හිටපු හැම එකාම මගේ ඔළුවට හොඳයි කියලා දාලා තිබ්බ බයොලොජි කියන විශය මම තෝරගත්තා උ\පෙ වලට.සා\පෙ කාලෙ හතලිස් ගණන්වල හිටපු මට උ\පෙ කාලෙදි තිස් ගණන්වලට එන්න පුළුවන් උනා.මොකද අපේ පන්තියෙ හිටියෙ තිස් හතක් විතරයි.උ\පෙ පන්තියෙදි මම වැනි වැනි ඉන්නැතුව ගත්තා වැදගත් තීරණයක්.මම නොබැදි පිළිවෙත අත ඇරලා වල සෙට් එකට එකතු උනා.ඔන්න මේ පන්තියෙදිනං මාව ගුරුවරුන්ට මතක හිටියා.සෞඛ්‍යදානෙ එකා කියලා.මොකද මම සෞඛ්‍යදානේ ඉන්නවා කියලා ගොඩක් වෙලාවට පීරියඩ් කට් කරන්න පුරුදුවෙලා හිටියෙ.මේ ගැන මම කළින් පාරක් ලිව්වනෙ.කොච්චර ගැහුවත් බැන්නත් හරිගියේ නෑ.පන්තියට එන්නෑ කියලා එක පාරක් ගෙදරිනුත් ගෙන්නුවා.


අන්තිමට සෞඛ්‍යදානෙනුත් මාව පැන්නුවා.අපේ පන්තිය ඉස්සරහට ගෙනත් මට ගහලා මාව පන්තියට බාර දීලා ගියේ සෞඛ්‍යදානෙ භාර සර්.අධ්‍යාපනේ කියලා ඉස්කෝලෙන් මොකුත්ම අරගෙන නැ මම.හැබැයි මේ චාටර් ලෝකෙ පය ගහලා ඉන්න, ඕනෙ එකෙක් ආශ්‍රය කරන්නනං ඉගෙන ගත්තා.ඒකට මම මගේ ඉස්කෝලෙට ණයගැතියි.ටියුශන් යන එකත් මේ වෙනකොට මම මහා චාටර් විදිහට කළේ.ෆිසික්ස්වලට ටියුශන් යන එක මම නැවැත්තුවා.කෙමිස්ට්‍රිවලටත් එක එක තැංවලට ගියා ආවා මිසක් විධිමත් අධ්‍යාපනයක් ලැබුවෙ නෑ.උ\පෙ ලිව්වා.C එකකුත් S දෙකකුත් එක්ක මම පාස් වෙලා.අපේ ෆිසික්ස් මැඩම්ට කිව්වම එයා පිළිගත්තෙ නෑ.'තමුසෙ ෆිසික්ස් නං පාස් වෙලා වෙන්න බෑ' කියලා තමයි එයා කිව්වෙ.


'ආයෙත් උ\පෙ කරනවා' මම හිත හදා ගත්තා.දෙවෙනි පාර මහන්සි උනා.ඇත්තටම ඉගෙන ගත්තා.පාඩං කළා.ඒ අතරෙ ලව් කළා.රස්තියාදුත් ගැහුවා.දෙවෙනි පාර හොඳට උ\පෙ ගොඩ දාගත්තා.මම ප්‍රථිපල කියන්න ඉස්කෝලෙට ගියාම ෆිසික්ස් මැඩම් මගෙන් ඇහුවා 'ආ කොහෙද දැං ජොබ් එක කරන්නෙ?' කියලා.මම උ\පෙ ආයෙ කළා කියලා ප්‍රථිපල කිව්වට එයා විශ්වාස කළේම නෑ.පස්සෙ අපේ පන්ති භාර සේනානි මැඩම්ගෙනුත් අහලයි ඒක පිළිගත්තෙ.ඒකට ඇත්තටම එයාට වැරැද්දක් කියන්න බෑනෙ.


ඊට පස්සෙ තෘතියික අධ්‍යාපනය.කොළඹ වෛද්‍ය පීඨය.කවදාවත් ක්ලාස්නම් දාන්න බැරි උනා.මට උවමනාවක් තිබ්බෙත් නෑ.උවමනා උනත් පුළුවන්කමක් තිබ්බෙත් නෑ.මෙහෙ ඇවිල්ලත් ආතල් ගත්තා.නාට්‍ය කළා.ගිටාර් ගැහුවා.කයි දුන්නා.කට්ටියව බයිට් කළා.බයිට් උනා.හැබැයි යමක් ඉගෙන ගත්තා.කිසිම එකක් රිපීට් උනේ නෑ.හැම එකකටම යන්තං පනහෙන් උඩ ලකුණු ගන්න පුළුවන් උනා.


ඒ ඔක්කොම ඉවරයි.මම අද GITමොඩියුල් එක (ආහාර මාර්ග පද්ධතිය ) රිපීට් වෙලා.පනහක් ගන්න ඕනෙ එකට මට තියෙන්නෙ 48.92යි.තව ලකුණු 1.08ක් ගන්න බැරිවෙච්ච පාපයට මම ආයේ ඒක පාඩං කරන්න ඕනෙ.මෙච්චර කාලයක් රැකගෙන ආව මගේ අනන්‍යතාවට කෙළ උනා.


මං රිපීට් වෙච්ච එකට මෙයිට කළිං රිපීට් වෙච්ච උං සතුටු උනාට මට දුක නෑ.උන්ට සතුටු වෙන්න හේතුවක් හරි තියෙනවනෙ.මට දුක ලකුණු 70, 80 අරං පාස් වෙන පණ්ඩිතයටත් මම රිපීට් වෙච්ච එක ආතල් එකක් වෙච්ච එකට.


මේකෙ රිපීට් එක ගොඩ ගියා කියමුකො.මට තියෙන අවුල මම මේ පටං ගත්තෙ උ\පෙ පළවෙනි පාර වගේ තත්වෙකට යන්නද කියන එකයි.අර අඟල් හයේ අඹ ලෑලිවල වරු ගණන් මගේ මේ ළපටි පශ්චාත් භාගය තියාගෙන රිවිශන් පන්තිවල ඉද්දි කුකුන්දරාස්ථියට දැනිච්ච ආතල් එක නිසාම මම ඒ දවස්වලම හිතා ගත්තා ආයෙනං රිපීට් වෙලා බෑ කියලා.


අනේ අම්මෝ මේකෙ ෆයිනල් කෙළ උනොත් බඳින එකත් මාස හයකිං කල් යනවා.ඒ කියන්නෙ ළමයෙක් හදන එකත් මාස හයකිං කල් යනවා.අපොයි එහෙම වෙලා බෑ.පොඩි එකාව අරං එන්න මොන්ටිසෝරි එකට ගියාම අන්න පුතේ සීයා ඇවිල්ලා කිව්වොත් වහ කන්න තමයි වෙන්නෙ.බෑ බෑ රිපීට් වෙවී ඉඳලා වගතුවක් වෙන්නෙ නෑ.මම පාඩම් කරමි.මම විභාග සමත් වෙමි.