ආනන්දේ කතාවක්

මේ දවස්වල නිවාඩු හින්දා ටිකක් දවල් වෙනකං නිදාගන්නවා.අපරාදේ කියන්ඩ බෑ උදේ එකොළහට නැගිටින්ඩත් එලාර්ම් එක තියන්ඩ ඕනේ.නැත්තං දොළහෙන් මෙහා ඇහැරෙන්නේ නෑ.ඔන්න අද උදේ (12.40ට ) ඇහැරෙනකොටම මට මේ අපේ අයියා කෙනෙක් කියපු කතාවක් මතක් උනා.ඇයි ඒ කතාවම මතක් උනේ කියන්ඩ මම දන්නේ නෑ.ඒක මතක් වෙන්ඩ කිසිම හේතුවකුත් නෑ.ඔන්නොහේ මතක් වෙච්ච එකේ බ්ලොගේ කොටලා දාන්ඩ හිතුවා.

කට්ටිය දන්නවනේ 'ආනන්දෙ තමයි ඉස්කෝලේ' කියලා.දන්නෑ කියලානං කියන්ඩ එපා ඕං ඈ.දන්නෙම නැත්තං කකාගෙං අහලා බලන්ඩකෝ ඈ.

ඔන්න ඉතිං මේ ආනන්දේ ස්වර්ණමය යුගය වෙච්ච අසූව දශකයේ හිටපු වී. ඇස්. කුඩලිගම විදුහල්පතිතුමාගේ රාජ්‍ය කාලේ.ඒ දවස්වල ඔය දැං වගේ විදුහල්පති එළවන්ඩ කියලා පිකට් කිරිලිවත් ළමයි ඉස්කෝලෙට ගන්ඩ කියලා සල්ලි ගැහිලි ගැණ කතාවත් තිබිලා නෑ.විදුහල්පතිතුමා ඒ කියන්නේ කුඩලිගම මහත්තයා බොහොම දැහැමෙන් සෙමෙන් අයෝමය හස්තයෙන් ආනන්දේ කටයුතු කරගෙන ගියා කියලා තමයි කියන්නේ.ඔය කාලෙට ආනන්දේ ස්වර්ණමය යුගය කියන්නේ ආධ්‍යාපනික ජයග්‍රහන වගේම ක්‍රීඩා ඇතුළු විශය බාහිර කටයුතුවලත් ජයග්‍රහන බොහොමයක් ආනන්දේ සතුකරගත්තු කාලයක් වීම නිසා.ඒකට දැං නේද? ටීවී එකේ පත්තරේ ආනන්දේ ගැන හෝ ඒකේ මොනම හෝ ජයග්‍රහනයක් ගැන මොකක්වත් පලවෙච්ච කාලයක් මතක නෑ නේ.

ඔය ළඟදි උ\පෙ කරපු අයට මතක ඇතිනේ උ\පෙ පන්තිවලදි එක විශයකට එක ළඟ කාල පරිච්ඡේද දෙක ගානේ නේ තියෙන්නේ.(ඔය එකදාස් නමසිය බර ගණංවල උ\පෙ කරපු අයට මේවා මතක නැතුව ඇති මං හිතන්නේ) ඉතිං මේ කුඩලිගම මහත්තයා උ\පෙ පන්තිවල ළමයින්ට සහනයක් විදිහට පුංචි නීතියක් ගෙනාවලු ඔය විවේක කාලයෙන් පස්සේ තියෙන කාලපරිච්ඡේද දෙක හෝ හතර කෙරෙන්නැත්තං ඒ නොකෙරෙන බව සහ ඒක නොකෙරෙන හේතුව ලියලා ලියුමක් අංශ ප්‍රධාන මහත්තයාගේ අත්සන සහ සීල් එක සහිතව ගේට්ටුවේ සිකුරිටි මහත්තයට දීලා පන්තියෙන් යන්ඩ පුළුවං කියලා.ඒ වගේම යන ළමයින්ගේ නම් ටිකත් ලියන්ඩ ඕනේ.මේක ඉතිං පනින රිලවුන්ට ඉනිමං බැඳිල්ල කෙසේවෙතත් ගුවන් පාළං දාලා දුන්නා වගේ වැඩක් කියලා කියන්ඩ එපායෑ.

ඒ දවස්වල සිකුරිටි මහත්තයා ඔය රක්නා ලංකා එකේ වගේ ජැන්ඩියට ඇඳලා ටයි දාලා ඉඳලා නෑ.නිකං සරමක් ඇඳගත්තු මෝඩපහේ වයසක මිනිස්සු දෙන්නෙක් ඉඳලා තියෙන්නේ.ඉතිං ඔන්න කොල්ලො සෙට් එක එකතුවෙලා ලියුමක් ලියනවලු ඉංග්‍රීසියෙන් (අපිටවගේ නෙමෙයි, ඒ කාලේ උංට ඉංගිරිස් ඉටිකිරිස් වගේ පුළුවංලු ඈ ).ලියලා යන කොල්ලෝ සෙට් එකේ නම් ටිකත් ලියනවලු ඉංගිරිස්වලින්ම.


ඊට පස්සේ ඔය කවදත් හිටපු හොර අත්සන්කාරයෙක් ගහනවලු අංශ ප්‍රධානතුමාගේ අත්සන.තව එකෙක් ලියුම අරගෙන අංශ ප්‍රධානතුමාගේ කාර්යාලයට ගිහිල්ලා එහේ මෙහේ පොඩ්ඩක් කැරකිලා කවුරුත් අහක බලනකං ඉඳලා සුටුස් ගාලා සීල් එක ගහගෙන එනවලු.ඉතිං සියලු කළමනා සම්පූර්ණ උනාට පස්සේ කට්ටියම ලියුම සිකුරිටි මහත්තයට දීලා විජිතපුර ජයගත්තු සෙට් එක වගේ ජයග්‍රහණයෙන් ඔද වැඩිලා මොකක් හරි කලින් ප්ලෑන් කරපු කුපාඩි වැඩකට සෙට් වෙන්ඩ යනවලු.

ඔහොම කීප දවසක් කළාට පස්සේ දවසක් කුඩලිගම මහත්තයා ආවලු මුංගේ පන්තියට.ඇවිල්ලා කියනවලු

 'මේ පන්තියේ කාණ්ඩයක් හැමදාම දවල් ෆ්‍රී කියලා ගේට්ටුවට ලියුමක් දීලා පැනලා යනවා.ඒ උනාට කවදාවත් ඒවා ෆ්‍රී වෙලාවල් නෙමෙයි.'

විදුහල්පතිතුමා මෙහෙම කියද්දි ඔය පන්තියේ ඉන්න අල සෙට් එකේ උන් දැං කින්ඩියට හිනා වෙනවලු අරුන් ටිකට.අල උං අරුන් දිහා සෝපහාසී විදිහට බලන්නේ 'අපි උඹලට කිව්වනේ පනින්නැතුව ඉගෙනගනිල්ලා කියලා.අම්මලා තාත්තලගේ සල්ලි නැති නාස්ති කරලා පිස්සු කෙළින්ඩ ගියාට හොඳ වැඩේ.අද හම්බුවෙයිනේ උඹලට හුහ්' (මේ සම්පූර්ණ අදහසම පේන විදිහට අරුංගේ මූණ බැලුවේ කොහොමද කියලා මම දන්නෑ ඕං.ඒකට තමයි කියන්න්නේ සාත්වික අභිනය කියලා ඈ )

ඔන්න කුඩලිගම මහත්තයා සාක්කුවෙන් ගත්තලු අරුං ගේට්ටුවේ සිකුරිටි මහත්තයට දීලා ගිය ලියුම් මිටියක්.

'මේ බලනවා පැනලා ගිය උං ටික'  කියලා කුඩලිගම මහත්තයා දැං ලියුමේ තියෙන නම් ලිස්ට් එක කියවනවලු.

'ජේ.ආර්. ජයවර්ධන, විජය කුමාරතුංග, එස්.ඩබ්ලිවු.ආර්.ඩී. බණ්ඩාරනායක, .................................(මෙහෙම බොහොම ප්‍රසිද්ධ නම් ලිස්ට් එකක්ම කියවගෙන ගිහිල්ලා අන්තිමට කියනවලු )

මේ බලනවා අයිසේ මාත් මුං එක්ක පැනලා ගිහිල්ලනේ..... වී.එස්. කුඩලිගම '