හෙළබස

මම මේ කියන්න හදන්නෙ ජාතිවාදෙ අවුස්සන භාෂාප්‍රේමීත්වය කුප්පන සරම කරට අරන් කෑ ගහන විදිහේ දෙයක් නෙමෙයි.මේ භාෂාව හරි හැටි භාවිතා නොකිරීම නිසා කට්ටියක් විඳින වදයක් ගැන කතාවක්.මටත් හරි හැටි බස හසුරුවන්ඩ බෑ.ඒත් තැනට ඕනෙ විදිහට ගැටගහගෙන ගොඩදාගන්ඩ බස හසුරවගන්න පුළුවන්.

මම දන්න කට්ටියක් දැන් අවුරුදු ගාණක ඉඳන් නඩුවක් කියනවා ඉඩමකට.ඉඩං නඩුවක් කිව්වම ඉතිං අහල වැඩක් නෑනෙ.කතාවටත් කියන්නෙ හරියට ඉඩං නඩුවක් වගේ කියලා.ඉතිං මේ නඩුවෙ හරි විස්තරයක් මට දැනගන්න ලැබුණා ඒ එක්කෙනෙක් ඒක ගැන තව එක්කෙනෙකුට කියද්දි.මම අනුන්ගෙ කතාවකට හොරෙන් කන් දුන්නෙ නෑ.එයාලා කතා කරද්දි මට ඇහුණා ඕං හරි ද?

නඩුවෙ ආරම්භක සාමාජිකයෝ තමයි X සහ Xගෙ සහෝදරී.උදේ හවස බණ ඇහෙන මේ ධර්මද්වීපේ මෙච්චර අල්පේච්ඡ ශික්ෂාකාමී ආදර්ශමත් භික්ෂූන් වහන්සේලා මගින් මගට අල්ප ඉච්ඡතාව ගැන කියලා දෙද්දිත් මේ අයියටයි (X) නංගිටයි බැරි උනා තමන්ගෙ උරුමෙ කතාබහ කරල බෙදාගන්න.නඩුව යන්නෙ මේකටයි. Xගෙ තාත්තා Xට ඉඩම ලියලා.පස්සේ Xට ලියපු කොටසට අයිතිවෙන ඉඩම් කෑල්ලක් ආයෙ Xගෙ නංගිටත් ලියලා.ඉතිං මම නීතිය දන්නෙ නැති උනාට මට තේරෙණ විදිහට නංගිට ලියපු එක නීතියට එකඟ නෑ.මොකද ඒ ලියපු කොටසෙ ඒ වෙනකොට අයිතිකාරයා X.නමුත් X දැනං ඉඳලා නෑ තමංගෙ තාත්තා එහෙම නංගිට කොටසක් ලියුවා කියලා.දැනං හිටියනං මිනිහා කෑ ගහනවනෙ.

දැං නංගි තමන්ගෙ අයිතිය ඉල්ලලා නඩුවක් දාලා.මොකද Xගෙ තාත්තා Xට ලියපු ඉඩම් ඔප්පුවෙ තියෙන එක වාක්‍යක අඩුවක් හින්දා.ඒකෙ ලියලා තියෙන්නෙ "මේ ඉඩමට අයත් ගස කොළ පලතුරු Xට දෙනවා" කියල ලු.ඉඩම දෙනවා කියලා ඒ ඔප්පුවෙ නෑලු.ඔප්පුව ලියපු එකා "මෙම ඉඩම හා එයට අයත් ගස කොළ පලතුරු" කියලා ලියුවෙ නැති හින්දා X සහ එයාගෙ නංගි අවුරුදු 15ක් නඩු කිව්වා.අන්තිමට X දිනලා කියලා තීන්දුව එනකොට X මැරිලා.එයාගෙ ළමයි දහදෙනා තමයි නඩුව ඇදගෙන ගියේ.ඊට පස්සෙ Xගෙ සහෝදරී නඩුව ආයෙත් විභාග කරන්න ඇපෑලක් ඉදිරිපත් කළා ලු.ඒකට තව අවුරුදු 5ක් ගියා.ඒ තීන්දුව ආවෙ X නඩුවෙන් පැරදිලා.ඒ වෙනකොට Xගෙ වැඩිමහල් දරුවො දෙන්නෙක්ම ජීවිතෙන් සමු අරන් ඉවරයි.දැං ඉතුරු දරුවෝ සහ ඔවුන්ගෙ දරුවෝ නඩුව නැවත ඉල්ලුම් කරන්න ලෑස්තියි.ඒකෙ ප්‍රථිපල එන්න තව අවුරුදු ගණනාවක් යයි.වචන දෙකක අඩුවක් හින්දා අවුරුදු ගාණක් ඒ මිනිස්සු පිස්සු නටනවා.කාලය සහ මුදල් නාස්තිය අම්මෝ මේ වචන දෙකකටනෙ ඉතිං.

භාෂාව කියන්නෙ හරි පරිස්සමෙන් පාවිච්චි කරන්න ඕනෙ දෙපැත්ත කැපෙන කඩුවක් වගේ එකක්.

සමහර විට ඔයාලා අහලත් ඇති මේ කතාව.

පන්තියේ සර් උගන්නන ගමන් කලු ලෑල්ලෙ ලියන්න හුණු කෑල්ලක් හොයනවලු.වෙන වෙන පාට එව්වා තිබුණට සුදු පාට එකක් නැතිලු.ඉතිං සර් කොල කෑල්ලක "සුදු හුණු කෑල්ලක් එවන්න " කියල ලියලා කොල්ලෙක්ගෙ අතේ එහා පන්තියෙ ටීචර්ට යැව්වලු.මේකත් අර මැරෑටි ඇම්බැට්ට තාලෙ කොල්ලෙක්ලු.මූත් ඉතින් වගක්වත් නැතුව ගිහින් එහා පන්තියෙ  ටීචර්ට දුන්නලු කොලේ.මෙන්න මේ ටීචර් එනවලු සාරි පොටත් පටලගෙන කොණ්ඩෙත් බැඳගෙන දත්මිටි කකා.අර ඇම්බැට්ටයා කොලේ දෙන්න කලින් කොමාවක් දාලා."සුදු, හුණු කෑල්ලක් එවන්න" ඔන්න පේනවනෙ වෙනස.

තව එකක්.මේක මේ සිංහලේ තියෙන පද බෙදීමෙ අවුල් වලින් වුනු එකක්.

පොඩි එකා හොස්ටල් එකේ ඉන්නෙ.ගෙදර අය මූට ඕනෙ කරන ඒව එවන්නෙ සතියකට පාරක් වැඩකාරයෙක් අතේ.දවසක් වැඩකාරයා බඩු ටික මූට ගෙනත් දීලා යද්දි පොඩි එකා වැඩකාරයා අතේ ගෙදරට එවනවා පොඩි ලියුමක්.

"මැද පු* මිස තුන නැත" කියලා.

මේක කියවලා ගෙදර මිනිස්සු අන්දොස්.මේකගෙ නොසන්ඩාලකමට ද? නැත්තං වෙන එකෙක්ගෙ මගෝඩි වැඩක් ද බලන්න තාත්තත් ඉක්මනට හොස්ටල් එකට ගියාමයි දැනගන්නෙ කොල්ලට කියන්ඩ ඕනෙ වෙලා තියෙන්නෙ "මැදපු කමිස තුන නැත" කියලා.

භාෂාව පරිස්සමෙන් පාවිච්චි කරන්න.සිංහල රාජ්‍ය භාෂාව කරන්න කියලා මොරදෙන ගොඩක් ඈයො හරියට බස දන්නෑ කියලත් මතක තියාගන්න.භාෂාව සම්බන්ධයෙන් අහන හරිම ජනප්‍රිය ප්‍රශ්නෙකට උත්තරෙත් කියලම මේක ඉවර කරන්නම්.

ප්‍රශ්නය :- සිංහල හෝඩියේ අකුරු කීය ද?

පිළිතුර :-ශුද්ධ සිංහල හෝඩිය - අකුරු තිහයි (30)
             භාවිත ශුද්ධ සිංහල හෝඩිය - අකුරු තිස් දෙකයි (32)
            මිශ්‍ර සිංහල හෝඩිය - අකුරු පනස් හතරයි (54)
            වර්තමානයේ භාවිතාවන හෝඩිය - අකුරු හැටයි (60)
            ISO (International Standards Organisation) හි ලියාපදිංචි කළ සිංහල හෝඩිය - අකුරු හැට එකයි (61)

අන්තිමට ඔන්න ඔහෙ මේකත් කියලම යන්නං.

සිංහල හෝඩිය ලෝකයේ වඩාත්ම නිර්මාණශීලී හෝඩි දහසයෙන්(16) එකක් බවට තෝරාගෙන ඇත.